Chamaecyparis obtusa 'Suirova-hiba'

Dicentra spectabilis 'Gold Heart'

serduszka okazałe 'Gold Heart'

Okazała bylina dorastające do 0,8 m wysokości, tworząca wiosną ceglasto zabarwione, grube łodygi, duże, złociste, pierzasto złożone liście przypominające lubczyk oraz atrakcyjne, dwubarwne różowo-białe, sercowate kwiaty zebrane w długie, łukowato wygięte, groniaste kwiatostany. Rośliny zakwitają w maju, a po kwitnieniu żółkną i stopniowo przechodzą w spoczynek. Są rzadko atakowane przez choroby i szkodniki a ich mrozoodporność jest dobra. Bylina ta nie wytrzymuje bezpośredniego nasłonecznienia (liście są łatwo uszkadzane przez silne promienie słoneczne), dlatego wymaga stanowisk półcienistych lub cienistych, najlepiej rośnie na glebach żyznych, stale umiarkowanie wilgotnych. Odmiana ta stanowi piękny, jasny akcent każdej cienistej rabaty. Ze względu na szybkie wchodzenie roślin w spoczynek serduszka okazałe należy sadzić w sąsiedztwie bylin, które rozrastając się zasłonią puste miejsca po zanikających latem serduszkach, np. funkii. Odmiana polecana do sadzenia pojedynczo lub po 2-3 rośliny w grupie. Liczba roślin na 1 m2 - 5.

Comptonia peregrina

komptonia amerykańska

Bardzo rzadko uprawiany gatunek liściasty o egzotycznym wyglądzie, pochodzący z środkowo-wschodniej części Ameryki Północnej. Jest to dosyć niski krzew osiągający 0,5 – 0,8 metra wysokości, w sprzyjających warunkach rozrastający się na dość dużych powierzchniach za pomocą licznych odrostów z korzeni, stąd może być stosowany jako roślina okrywowa. Korzenie tego gatunku współżyją z organizmami wiążącymi wolny azot atmosferyczny stąd rośliny dobrze radzą sobie na glebach ubogich w składniki pokarmowe. Roślina tworzy ładne, wąskie (1 cm) i długie (10–15 cm) liście. Blaszka liściowa jest mocno zredukowana, a brzegi liści są głęboko karbowane aż do nerwu głównego. Liście po roztarciu wydzielają intensywny, korzenny aromat. Ulistnienie jest sezonowe i przed zimą jest zrzucane. Pędy są dość gęsto pokryte krótkimi włoskami. Jest to gatunek dwupienny. Na osobnych egzemplarzach tworzą się drobne kwiaty żeńskie, a na innych większe, kotkowate kwiatostany męskie. Czasami podobno zdarza się zaobserwować egzemplarze jednopienne. Roślina ma nieduże wymagania glebowe i wilgotnościowe, dobrze rośnie na piaszczystych, przepuszczalnych glebach, toleruje suszę. Do prawidłowego rozwoju wymaga podłoży kwaśnych. Jest to gatunek rzadko spotykany w uprawie, kolekcjonerski. Jest całkowicie odporny na mróz, może być sadzony w całym kraju.

Sambucus nigra 'Monstrosa'

bez czarny 'Monstrosa'

Oryginalny krzew o niezwykłych pędach i nieco dziwacznym wyglądzie, szczególnie w stanie bezlistnym. Średniej wielkości, wyprostowany krzew o zaokrąglonej koronie. Dorasta do 2 m wysokości. Pędy grube, jasnoszare, słabo rozgałęzione, niektóre charakterystycznie spłaszczone w wierzchołkowej części. Tę cechę nazywa się staśmieniem pędów – przyrostami monstrualnymi. Liście matowozielone, złożone, do 30 cm długie, zbudowane z 5-7 jajowatoeliptycznych listków, do 10 cm długich, ostro zakończonych, brzegiem ząbkowanych. Liście wcześnie pojawiają się wiosną, długo trzymają się na krzewie jesienią. Roztarte dają charakterystyczny ostry zapach. Kwiaty drobne, kremowobiałe, o zwielokrotnych wszystkich elementach, zebrane w talerzowate baldachogrona o średnicy 10-20 cm, pachnące ciężko, chętnie odwiedzane przez motyle. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Owoców nie zawiązuje. Krzew niewymagający, odporny na suszę oraz zanieczyszczenia miejskie i przemysłowe. Całkowicie mrozoodporny. Preferuje żyzne, próchniczne i wilgotne gleby, o dużej zawartości azotu i wapnia, ale rośnie także na piaszczystych i suchych, chociaż nieco słabiej. Wymaga stanowiska słonecznego lub lekko zacienionego. Krzew do sadzenia w ogrodach przydomowych, jako ciekawostka dekoracyjna także zimą. Pędy mogą być stosowane jako dodatek do bukietów. opracowano na podstawie materiałów Konkursu Roślin - Nowości 2010; zgłaszający: Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław SZMIT ZSzP konkurs opracowano na podstawie materiałów Konkursu Roślin - Nowości 2010; zgłaszający: Szkółka Drzew i Krzewów Ozdobnych Joanna i Bronisław SZMIT

Osmunda regalis

długosz królewski

Jedna z najpiękniejszych i najwyższych krajowych paproci, bardzo rzadko spotykana w naturze na terenie kraju, zwykle na torfowiskach i w podmokłych lasach, objęta ścisłą ochroną gatunkową. Roślina ta tworzy podziemne, pionowe kłącze z którego wyrastają imponującej wysokości, stojące na ogonkach, jasnozielone liście o długości do 2 m. Młode liście są brązowo omszone i zwinięte w kształcie pastorału. Rozwijają się w maju przyciągając uwagę swoją atrakcyjną formą. Blaszki liściowe są jasnozielone, podwójnie pierzaste. Brązowe zarodnie są gęsto rozmieszczone na wierzchołkach liści w części zarodnionośnej. Liście zarodnionośne krótsze od płonnych. Paproć ta wymaga podłoży wilgotnych, dobrze rośnie na glebach podmokłych, na stanowiskach cienistych lub półcienistych. Jest w pełni odporna na mróz. Cenna roślina do sadzenia w miejscach wilgotnych, nad brzegami zbiorników wodnych, w ogrodach naturalistycznych.