Chamaecyparis pisifera 'Gold Spangle'

Abies nordmanniana

jodła kaukaska

Drzewo o regularnym szerokostożkowym pokroju i szybkim tempie wzrostu, osiągające w wieku 30 lat ponad 10 m wysokości. Pędy ułożone poziomo i regularnie. Igły dość długie, ciemnozielone, błyszczące. Gatunek ten wymaga wysokiej wilgotności powietrza oraz żyznych i wilgotnych gleb. Polecany do dużych ogrodów i parków - ze względu na możliwość przemarzania, szczególnie w zachodniej części Polski. Gatunek często stosowany jako bożonarodzeniowa choinka.

Spiraea japonica 'Goldmound'

tawuła japońska 'Goldmound'

Niski, wytrzymały krzew o złotych liściach i różowych kwiatach. Pokrój zwarty, płaskokulisty. Dorasta do 0,6 m wysokości. Liście intensywnie żółte przez cały okres wegetacji, eliptyczne, ostro zakończone, na brzegach piłkowane. Kwiaty różowe, drobne, ok. 5 mm, zebrane w płaskie kwiatostany na końcach tegorocznych pędów. Kwitnie obficie latem, VI-VII. Krzew o przeciętnych wymaganiach glebowych, wytrzymały na mrozy, suszę i warunki miejskie. Toleruje wszystkie ogrodowe uprawne gleby, źle rośnie na glebach mokrych i ciężkich. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu. Polecany na rabaty i na niskie żywopłoty. Cenna roślina okrywowa, o oryginalnym kontrastowym zabarwieniu liści, rosnąca w prawie każdych warunkach. Wiosną wymaga niskiego przycięcia.

Ginkgo biloba 'Variegata'

miłorząb dwuklapowy 'Variegata'

Wolno rosnące drzewo o wzniesionym, nieregularnym pokroju, dosyć luźnej koronie i dwubarwnych, zielono-kremowych liściach. Po 30 latach dorasta do 10 m wysokości. Roślina tworzy 2 rodzaje pędów: nagie, żółtobrązowe długopędy oraz znacznie mniejsze, wałeczkowate krótkopędy pokryte licznie bliznami po opadłych liściach. Liście na długopędach są ułożone pojedynczo, skrętolegle, na krótkopędach gęsto skupione w liczbie od 3 do 5. Liście w kształcie typowe jak u gatunku, wachlarzowate, osadzone na długim ogonku, szerokość 5–8 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym skórzastą blaszkę liściową na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści jest szczególną cecha pierwotną. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady liścia po brzegi blaszki liściowej. Cechą charakterystyczną liści są nieregularnie przebarwienia, od kremowych do jasnożółtych. Część liści jest całkowicie ciemnozielona, ale zdarzają się także liście całkowicie białe, większość jest częściowo nakrapiana. Jesienią fascynująco przebarwiają się na żółto i opadają. Jest to kolon żeński. Wiosną, na krótkopędach z kątów liści wyrastają cienki szypułki z osadzonymi na nich zalążkami. Zazwyczaj tylko z jednego zalążka powstaje nasienie, natomiast drugi zalążek pozostaje nierozwinięty. Zapylenie odbywa się w maju i czerwcu. Tak jaki inne rośliny nagozalążkowe miłorząb jest wiatropylny. Pyłek może być przenoszony nawet na odległość 1,5 km. Zapłodnienie przebiega w kilka miesięcy po zapyleniu przy udziale ruchliwych plemników, które są opatrzone wiciami. Kuliste nasienie miłorzębu (nie owoc!) pokryte jest mięsistą, początkowo zieloną, a po dojrzeniu bursztynowożółtą osnówką. Dojrzała osnówki opadające wraz z nasionami wydzielają bardzo nieprzyjemny zapach zjełczałego masła, dlatego w uprawie szczególnie ceni się odmiany męskie miłorzębu, które nie wydają nasion. W Azji (Chiny, Japonia, Korea) nasiona, a właściwie ich „jądro” jest spożywane w różnych postaciach, a drzewa miłorzębów uprawiane są w sadach. Kandyzowane nasiona sprzedawane są jako „orzechy”, a Francuzi wykorzystują pozyskany z nich wyciąg jako dodatek w trakcie produkcji piwa. Odmiany o barwnych liściach mają nieco większe wymagania uprawowe, preferują gleby żyzne, dostatecznie wilgotne, przepuszczalne, zasobnej w próchnicę o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6). Stanowisko powinno być osłonięte od wiatru, ciepłe, lekko ocienione. W pierwszych latach uprawy rośliny (system korzeniowy oraz korony) warto zabezpieczyć przed przemarzaniem. Drzewo jest odporne na choroby, szkodniki oraz tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Czasami wykazuje tendencję do rewersji. Jest to nietypowa odmiana, poszukiwana przez amatorów ciekawych roślin. Nadaje się do sadzenia jako soliter w przydomowych ogrodach oraz w założeniach parkowych.

Picea abies 'Pendula Major'

świerk pospolity 'Pendula Major'

Silnie rosnące drzewo o malowniczym pokroju. Pokrój regularny, szerokostożkowy, z prostym, strzelistym przewodnikiem. Wzrost silny, roczne przyrosty do 50 cm. Może dorastać do 20 m wysokości i średnicy korony do 10 m u podstawy. Konary ułożone poziomo, szeroko rozpostarte, wygięte łukowato, ze zwisającymi w dół długimi odgałęzieniami. Igły długie, grube, żywozielone. Szyszki duże, wydłużone, zwisające. Wymagania glebowe przeciętne. Najlepiej rośnie na glebach gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o umiarkowanej wilgotności, lekko kwaśnych. Odmiana wrażliwa na suche powietrze i zanieczyszczenia przemysłowe. Wymaga stanowisk nasłonecznionych lub lekko zacienionych. Roślina soliterowa, o wyróżniającym się malowniczym pokroju. Najładniej wyglądają starsze drzewa posadzone na dużej, otwartej przestrzeni. Do sadzenia w parkach i dużych ogrodach przydomowych.