Clematis 'Henryi'
powojnik 'Henryi'
Grupa Late Large-flowered (incl. Jackmanii & Lanuginosa)
Pnącze o atrakcyjnych kwiatach, owijające się wokół podpór za pomocą ogonków liściowych. Jedna z najstarszych odmian wielkokwiatowych – wyhodowana w 1855 roku, przez cały czas popularna i ceniona. Osiąga wysokość 3-3,5 m. Kwiaty duże, jedwabistobiałe, ze środkiem wypełnionym pręcikami o kawowych pylnikach na białych nitkach. Rośliny cięte słabo - kwitną obficie w VI i kontynuują kwitnienie do VIII. Rośliny cięte silnie - rozpoczynają kwitnienie miesiąc później, ale kontynuują kwitnienie do IX. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Może rosnąć na każdej wystawie, od południowej do północnej. Najlepiej kwitnie na stanowiskach dobrze oświetlonych. Wymaga delikatnego cięcia wczesną wiosną, polegającego na wycinaniu zamarłych lub uszkodzonych pędów. Pozostałe pędy można przycinać dowolnie. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Pięknie się prezentuje na siatkach, kratach, drabinkach i linkach oraz na naturalnych podporach np. krzewach liściastych i iglastych.
| pochodzenie | pierwsza publikacja: 1872 T. Moore & G. Jackman The Clematis as a Garden Flower; odkrywca, hodowca (selekcjoner): I. Anderson-Henry w 1855 r. Wielka Brytania; wprowadzenie do handlu: Peter Lawson & Son 1870 Wielka Brytania |
| grupa roślin | pnącza |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
