Cornus alba 'Sibirica Variegata'

Miscanthus sinensis 'Viking'

miskant chiński 'Viking'

Bylinowa trawa ozdobna o zwartym, kaskadowym pokroju, dorastająca do około 1,6 m wysokości. Kwiatostany początkowo osadzone nisko w liściach, zwarte, mięsiste, ciemnoróżowe. W późniejszym okresie bardziej strzeliste i jaśniejsze, późną jesienią puszyste. Liście wąskie, zwężają się ku wierzchołkom, szeroko, łukowato rozpostarte. Trawa ta preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, miejsca nasłonecznione. Odmiana odporna na mróz. Wiosną zaschnięte źdźbła trzeba ścinać nisko przy ziemi. Cenna odmiana do nasadzeń naturalistycznych, na mniejsze oraz większe rabaty. Stosowana może być w ogrodach przydomowych oraz nasadzeniach miejskich.

Salix gracilistyla 'Melanostachys'

wierzba smukłoszyjkowa 'Melanostachys'

Wierzba o pędach wzniesionych. Oryginalne, prawie czarne kotki, w miarę rozwoju zmieniają barwę na czerwonozłocistą. Toleruje wszelkie gleby, jest odporna na zanieczyszczenia środowiska, przydatna do ogrodów przydomowych i terenów zieleni, także zdewastowanych ekologicznie i zagrożonych. Całkowicie mrozoodporna.

Aconitum carmichaelii 'Arendsii'

tojad Carmichaela 'Arendsii'

Wysoka, kępiasta bylina o efektownych kwiatach. Roślina długowieczna w sprzyjających warunkach, ale nie rozrastająca się szeroko, pozostająca w zwartej kępie za sprawą bulwiastych korzeni. Odznacza się obfitym kwitnieniem i dość późną porą kwitnienia. Pokrojem przypomina bardziej znane ostróżki, ale różni się od nich kształtem kwiatów. Pędy słabo rozgałęzione, sztywne, ulistnione na całej długości, zakończone kwiatostanem luźniejszym niż u form typowych dla gatunku. Pędy w czasie kwitnienia dorastają nawet do wysokości 80 – 120 cm. Liście klapowane, o brzegach ząbkowanych, skórzaste, ciemnozielone, pod spodem nieco jaśniejsze. Kwiaty okazałe, grzbieciste, lazurowo niebieskie, zebrane są w gęste wiechy z pionowymi rozgałęzieniami na wierzchołkach pędów. Kwitnie w IX – X. Tojady najlepiej rosną w miejscach półcienistych, na glebie próchnicznej, stale umiarkowanie wilgotnej, zimnej. Nie znoszą prażącego słońca. Im dłużej rosną na jednym miejscu, tym obficiej kwitną. Należą do bylin szczególnie długowiecznych. Dobrze reagują na większe dawki nawożenia, zwłaszcza azotem. Korzystne jest ściółkowanie gleby, które reguluje wilgotność podłoża. Roślina wrażliwa na grzybowe choroby naczyniowe, którym sprzyjają zranienia łodyg – należy bardzo uważać przy prowadzeniu prac pielęgnacyjnych. Mrozoodporność bardzo dobra. Tojady sadzi się na półcienistych rabatach, w większych ogrodach skalnych, a także wśród krzewów i drzew pojedynczo lub w małych grupach. Gęstość sadzenia – 7 roślin na 1 m2.

Juniperus sabina 'Tam No Blight'

jałowiec sabiński 'Tam No Blight'

Krzew niższy i nieco wolniej rosnący niż gatunek. Gałązki ładnie poziomo i szeroko rozłożone, na starszych okazach ułożone piętrowo. Młode krzewy początkowo płożą się po ziemi, starsze, kilkunastoletnie wypiętrzają się, osiągając z czasem wysokość 1 m. Ulistnienie głównie igiełkowate; igiełki krótkie, 3-4 mm, ukośnie odstające od pędu, zielononiebieskie. Odmiana trudna do odróżnienia od znanej od dawna w uprawie formy ‘Tamariscifolia’, wydaje się być selekcją o bardziej stalowozielonym zabarwieniu. Podobnie jak w przypadku innych odmian jałowca sabińskiego nie sprawia problemów w uprawie. Jest wytrzymała na mrozy i tolerancyjna, co do gleby. Polecana do zastosowań w terenach zieleni, jako roślina okrywowa do obsadzania skarp, zboczy i nasypów.