Wysoki krzew lub nieduże drzewo o nieregularnym pokroju, luźnej szerokiej koronie, wyjątkowo dekoracyjne w okresie kwitnienia. Dorasta do 5-7 m wysokości. Pędy są początkowo wzniesione, natomiast gałęzie układają się horyzontalnie. Liście są eliptyczne, ostro zakończone, mają do 12 cm długości, atrakcyjne przebarwiają się jesienią na żółto, czerwono i purpurowo. Kwiaty są zebrane w małe główkowate kwiatostany, przypominające żółtozielone pomponiki, są otoczone od spodu atrakcyjnymi, białokremowymi podsadkami. Podsadki są eliptyczne, zwykle ostro zakończone, mają od 4 do 6 cm długości i są główną ozdobą rośliny. Roślina kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i czerwca. Kuliste, czerwone owoce dojrzewają we wrześniu, przypominają owoce liczi chińskiego i są jadalne, choć niezbyt smaczne.
Jest to odmiana botaniczna dziko rosnąca w Chinach, bardzo odporna na mróz. Można ją z powodzeniem uprawiać w najchłodniejszych rejonach kraju. Dereń kousa najlepiej rośnie sadzony na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym pH. Preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych, miejsca zaciszne, osłonięte od wiatru. Dosyć dobrze znosi krótkotrwałą suszę. Rośliny najpiękniej prezentują się sadzone pojedynczo lub w niewielkich grupach na tle regularnie koszonego trawnika albo nad brzegiem oczka wodnego.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
