Cornus pumila

dereń niski

pokrój: krzewiasty rozłożysty

pokrój: półkulisty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: podłoże wilgotne

wilgotność: podłoże podmokłe (bagienne, nadwodne, wodne)

wilgotność: roślina tolerancyjna

Rzadko spotykany w ogrodach krzew o powolnym wzroście. Dorasta do 1,5 m wys. i podobnej szerokości. Rośnie w Ameryce Północnej i Azji. Ma bardzo szeroki zasięg naturalnego występowania. Młode liście dekoracyjne, zwracające uwagę czerwoną barwą, kontrastową na tle starszych, zielonych liści. Kwiaty białe, w kwiatostanach, V - VI. Owocuje czarnymi pestkowcami. Wymaga przeciętnych, żyznych gleb ogrodowych. Najlepiej rośnie na stanowiskach wilgotnych, a nawet okresowo zalewanych, choć daje sobie radę też na innych (oprócz całkowicie suchych). Stanowisko słoneczne lub półcieniste. Roślina całkowicie mrozoodporna. Krzew ten dobrze wygląda posadzony w grupie po kilka sztuk, jako roślina okrywowa. Warto zwrócić na niego uwagę, ze względu na możliwość zastosowania do obsadzeń miejsc zbyt wilgotnych dla innych krzewów.

autorzy opisu tekstowego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

zasięg geograficzny południowa Grenlandia, Kanada, północne USA i Góry Skaliste, Kolorado i Nowy Meksyk, od północno-wschodniej Alaski do Azji
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój krzewiasty rozłożysty
półkulisty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) czerwone i purpurowe
ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia maj
czerwiec
owoce czarne
kuliste
pora owocowania wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
podłoże wilgotne
podłoże podmokłe (bagienne, nadwodne, wodne)
roślina tolerancyjna
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
żywopłot
roślina okrywowa
ogrody wrzosowiskowe
ogrody wodne i bagienne
pojemniki, balkony, tarasy
strefa 5
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

Poznaj również

zdjecie rosliny: glicynia kwiecista \'Multijuga\'

Wisteria floribunda 'Multijuga'

glicynia kwiecista 'Multijuga'

Jest to wieloletnie, silne, drewniejące pnącze rocznie przyrastające o 1-3 metry. Docelowo może wspinać się do kilku metrów wysokości. Młode pędy owijają się ściśle wokół podpór w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara (pędy lewoskrętne), zupełnie odwrotnie, niż w przypadku bardzo podobnego gatunku - glicynii chińskiej, a następnie rozwijają liście. Liście glicynii kwiecistej składają się zwykle z 11-17 owalnych, całobrzegich listków długości około 8 cm. Całe liście mają od 25 do 50 cm długości, w młodości są brązowozielone, potem zielone a jesienią częściowo przebarwiają się na żółto. W maju, jeszcze przed lub wraz z rozwojem liści z grubych pąków kwiatowych wyrastają długie kwiatostany zbudowane z licznych, motylkowatych kwiatów w kolorze jasnego fioletu. Kwiatostany mają luźną budowę i są bardzo długie, mają od 40 do nawet 80 cm długości. Pojedyncze kwiaty są rozmieszczone na osi kwiatostanowej w większych odstępach, niż u innych odmian. W sprzyjających warunkach rośliny zawiązują owoce w postaci grubych, zwisających strąków, w których znajdują się nasiona. Glicynia przez pierwsze 3-4 lata uprawy wymaga systematycznego podlewania, nawożenia i zabezpieczania pędów na zimę przed przemarzaniem. Starsze rośliny są odporne na niesprzyjające warunki uprawy i zdrowe. System korzeniowy glicynii jest bardzo silny i dobrze rozbudowany, dlatego rozrośnięte egzemplarze właściwie nie wymagają podlewania, poza wyjątkowo długimi okresami suszy. Stanowisko do uprawy glicynii powinno być osłonięte, ciepłe i słoneczne, gleba przepuszczalna, umiarkowanie żyzna i średnio wilgotna. Przy zakupie roślin najlepiej wybierać egzemplarze rozmnażane przez sadzonkowanie, wówczas wszystkie pojawiające się odrosty należą do tej samej odmiany. Odrosty wyrastające z podkładek roślin uzyskiwanych za pomocą szczepienia mogą łatwo zagłuszyć odmianę szlachetną. Należy unikać także zakupu pnączy rozmnażanych z siewu, gdyż zakwitają one nieraz dopiero po 8-12 lat uprawy. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, jednak roślina łatwo odbija z korzeni. Aby przyspieszyć zawiązywanie pąków kwiatowych po 2-3 latach od posadzenia, na przełomie lipca i sierpnia, można pnącze silnie przyciąć nad czwartym liściem tegorocznych przyrostów. Tego typu cięcie ogranicza rozwój wegetatywny i stymuluje kwitnienie. Glicynia kwiecista jest pnączem silnie rosnącym. Najlepiej przygotować dla niej specjalne, mocne podpory, po których będzie się pięła. Mogą to być drewniane kratownice, przykręcane do ścian budynków od strony południowej, pergole, trejaże, altany czy metalowe konstrukcje w formie bramek. Zbyt słabe podpory mogą ulec uszkodzeniom pod wpływem dużego ciężaru roślin lub zostać zgniecione przez owijające się pędy. Cierpliwi ogrodnicy mogą spróbować prowadzić glicynie w formie drzewka. Wymaga to systematycznego przycinania pojawiających się, długich pędów, ale uzyskany efekt jest wart tego wysiłku.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
264
osób online