Cornus pumila

Aquilegia 'Nora Barlow'

orlik 'Nora Barlow'

Kępiasta bylina, wys. do 75 cm. Kwiaty duże, o krótkich ostrogach, niezwykłego kształtu, pełne, z wieloma wąskimi płatkami, różowymi z bladozielonymi wierzchołkami, w V-VI. Wymaga gleby próchnicznej, przepuszczalnej. Krótkowieczna, ale może się rozsiewać. Najlepiej rośnie na rabatach lub jako uzupełnienie roślin okrywowych w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m2 - 7.

Elaeagnus commutata

oliwnik srebrzysty

Ekspansywny krzew o wzniesionym, rozłożystym pokroju sprowadzony do Europy z Ameryki Północnej na początku XIX wieku. U nas dorasta do 1-2 m wysokości. Dzięki tworzeniu podziemnych rozłogów daje liczne odrosty. Jego ozdobą są duże, srebrzyste i błyszczące liście, które już z daleka przyciągają wzrok i uwagę. Pojawiające się w czerwcu kwiaty są drobne, żółtawe, zebrane po 1-4 w kątach liści, pachną. Kuliste, srebrzyste owoce dojrzewają w sierpniu i wrześniu, są jadalne, ale niezbyt smaczne, mączyste. Jest to roślina o bardzo małych wymaganiach uprawowych, zdrowa, odporna na mróz, polecana do sadzenia na glebach lekkich, do umacniania skarp i nasypów. Świetnie znosi susze i gorące, letnie powietrze.

Wisteria floribunda 'Multijuga'

glicynia kwiecista 'Multijuga'

Jest to wieloletnie, silne, drewniejące pnącze rocznie przyrastające o 1-3 metry. Docelowo może wspinać się do kilku metrów wysokości. Młode pędy owijają się ściśle wokół podpór w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara (pędy lewoskrętne), zupełnie odwrotnie, niż w przypadku bardzo podobnego gatunku - glicynii chińskiej, a następnie rozwijają liście. Liście glicynii kwiecistej składają się zwykle z 11-17 owalnych, całobrzegich listków długości około 8 cm. Całe liście mają od 25 do 50 cm długości, w młodości są brązowozielone, potem zielone a jesienią częściowo przebarwiają się na żółto. W maju, jeszcze przed lub wraz z rozwojem liści z grubych pąków kwiatowych wyrastają długie kwiatostany zbudowane z licznych, motylkowatych kwiatów w kolorze jasnego fioletu. Kwiatostany mają luźną budowę i są bardzo długie, mają od 40 do nawet 80 cm długości. Pojedyncze kwiaty są rozmieszczone na osi kwiatostanowej w większych odstępach, niż u innych odmian. W sprzyjających warunkach rośliny zawiązują owoce w postaci grubych, zwisających strąków, w których znajdują się nasiona. Glicynia przez pierwsze 3-4 lata uprawy wymaga systematycznego podlewania, nawożenia i zabezpieczania pędów na zimę przed przemarzaniem. Starsze rośliny są odporne na niesprzyjające warunki uprawy i zdrowe. System korzeniowy glicynii jest bardzo silny i dobrze rozbudowany, dlatego rozrośnięte egzemplarze właściwie nie wymagają podlewania, poza wyjątkowo długimi okresami suszy. Stanowisko do uprawy glicynii powinno być osłonięte, ciepłe i słoneczne, gleba przepuszczalna, umiarkowanie żyzna i średnio wilgotna. Przy zakupie roślin najlepiej wybierać egzemplarze rozmnażane przez sadzonkowanie, wówczas wszystkie pojawiające się odrosty należą do tej samej odmiany. Odrosty wyrastające z podkładek roślin uzyskiwanych za pomocą szczepienia mogą łatwo zagłuszyć odmianę szlachetną. Należy unikać także zakupu pnączy rozmnażanych z siewu, gdyż zakwitają one nieraz dopiero po 8-12 lat uprawy. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, jednak roślina łatwo odbija z korzeni. Aby przyspieszyć zawiązywanie pąków kwiatowych po 2-3 latach od posadzenia, na przełomie lipca i sierpnia, można pnącze silnie przyciąć nad czwartym liściem tegorocznych przyrostów. Tego typu cięcie ogranicza rozwój wegetatywny i stymuluje kwitnienie. Glicynia kwiecista jest pnączem silnie rosnącym. Najlepiej przygotować dla niej specjalne, mocne podpory, po których będzie się pięła. Mogą to być drewniane kratownice, przykręcane do ścian budynków od strony południowej, pergole, trejaże, altany czy metalowe konstrukcje w formie bramek. Zbyt słabe podpory mogą ulec uszkodzeniom pod wpływem dużego ciężaru roślin lub zostać zgniecione przez owijające się pędy. Cierpliwi ogrodnicy mogą spróbować prowadzić glicynie w formie drzewka. Wymaga to systematycznego przycinania pojawiających się, długich pędów, ale uzyskany efekt jest wart tego wysiłku.

Iris pseudacorus 'Variegata'

kosaciec żółty 'Variegata'

Rodzima kłączowa bylina spotykana powszechnie na naturalnych stanowiskach. Rośnie w wodzie o głębokości do 50 cm. Liście matowozielone, z żółtymi pasami wzdłuż liścia, jaskrawożółte w fazie wyrastania, potem zieleniejące, sztywne, mieczowate, szerokości do 3 cm, długości 70–100 cm. Kwiaty żółte, niezbyt duże, na dolnych listkach okwiatu brązowe wzory, silniejsze lub słabsze, koniec V-VI. Doskonale rośnie i w strefie bagiennej, i w wodzie. Może także rosnąć na glebie tylko umiarkowanie wilgotnej. Do sadzenia w ogrodach nadwodnych w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m² - 5.