Corylopsis sinensis

Rosa 'Queen Elizabeth'

róża 'Queen Elizabeth'

Jedna z najcenniejszych róż wielokwiatowych o długim okresie kwitnienia. Pomimo, że została wyhodowana w połowie XX wieku, ciągle zachwyca swoim pięknem i jest łatwo dostępna w sprzedaży. Szkółki oferują ją zarówno w postaci tradycyjnego krzewu, jak i w eleganckiej formie piennej. Uzyskał ją w 1951 roku amerykański hodowca róż Walter Lammers. Odmiana zadebiutowała w 1954 r., zdobywając złoty medal na wystawie róż w Portland. W kolejnych latach ‘Queen Elizabeth’ otrzymała jeszcze ponad 10 prestiżowych wyróżnieni i medali podczas konkurów i wystaw organizowanych na całym świecie. Jej rodzicami są odmiany ‘Charlotte Armstrond’ i ‘Floradora’. Roślina tworzy okazałe krzewy o grubych, wyprostowanych pędach, pokrytych cierniami, oraz atrakcyjnych liściach – dużych, skórzastych, ciemnozielonych, z wierzchu błyszczących. Krzewy dorastają do 1-2 m wysokości. Pąki kwiatowe zawiązują się na szczytach pędów w liczbie zwykle od 3 do 5. Kwiaty w pąkach są szlachetne, ostre, mają około 5,5 cm wysokości, otwierają się w początkowo miseczkowate, potem płaskie, półpełne kwiaty, zbudowane z 30 (maksymalnie 40) płatków. Płatki są czysto różowe, o lekko pofalowanych brzegach, ułożone w formie rozety. W pełni rozwinięte maja do 10 cm średnicy, wydzielają przyjemny, delikatny, słodkawy zapach. Krzew zakwita w czerwcu, powtarzając kwitnienie aż do października. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, piaszczysto-gliniastych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Wymaga pełnego nasłonecznienia, wystawy południowej. Podlewanie krzewów w okresie suszy oraz obcinanie przekwitłych kwiatów sprzyja obfitemu i długotrwałemu kwitnieniu. Zdrowe liście długo utrzymują się na pędach dzięki tolerancji na choroby grzybowe, zwłaszcza na mączniaka prawdziwego i czarną plamistość. Kopczykowane jesienią krzewy dobrze zimują w warunkach klimatycznych polski. Odmiana bardzo ceniona przez miłośników róż, polecana do sadzenia na rabatach, kwietnikach, klombach, w ogrodach prywatnych, osiedlowych oraz zieleni miejskiej i osiedlowej. Doskonale nadaje się do tworzenia jednorodnych grup oraz kompozycji z innymi krzewami i bylinami.

Filipendula ulmaria

wiązówka błotna

Bylina o sztywnych, słabo rozgałęzionych pędach, dorastająca do wysokości ponad 100 cm. Pędy obficie ulistnione, z okazałymi, wiechowatymi kwiatostanami na wierzchołkach. Kwiaty drobne kremowe, w VI-VII. Wymaga bardzo wilgotnego podłoża. Najlepiej sadzić na rabatach w grupach po 3-10 bądź po 10-20 razem. Liczba roślin na 1 m² - 7.

Rosa 'Thérèse Bugnet'

róża 'Thérèse Bugnet'

Cenna róża parkowa pochodząca od kilku dzikich gatunków, o bardzo intensywnie i przyjemnie pachnących kwiatach pojawiających się wcześnie – często już w połowie maja, jako jedna z pierwszych zakwitających róż. Pąki są długie, kształtne, kwiaty pełne do półpełnych, płaskie ukazujące żółty środek, średniej wielkości, o średnicy 7-10 cm, różowe do lilaróżowych, osadzone pojedynczo lub po kilka w kwiatostanach na szczytach krótkich pędów. Kwitnie raz w roku ale bardzo obficie i dość długo, potem pojawiają się jedynie pojedyncze kwiaty. Nie zawiązuje owoców, przekwita czysto, dlatego nie ma potrzeby przycinania kwiatostanów po kwitnieniu. Liście są jasnozielone, lekko szorstkie, matowe, o wydłużonych 7-11 listkach, gęsto ułożone na pędach. Jesienią często przebarwiają się na żółto. Pędy są wiśniowobrązowe, o nielicznych kolcach, dość cienkie, silnie rozgałęzione i wzniesione ku górze, czasem pochylające się pod ciężarem kwiatów. Krzewy bardzo gęste, o licznych pędach, regularnie rozbudowane, dość smukłe, dorastające do 1,8-2,3 m. Odmiana wybitnie odporna na mróz, nie wymaga okrywania na zimę. Na choroby wysoce odporna, nie wymaga ochrony. Cięcie wskazane co kilka lat, polegające na wycięciu pędów suchych, starych i słabo kwitnących oraz prześwietleniu krzewu. W starszym wieku tworzy niezbyt liczne odrosty korzeniowe. Ma niewielkie wymagania glebowe, dobrze rośnie na glebach mniej żyznych i suchszych, toleruje podłoże o odczynie lekko kwaśnym i stanowiska częściowo zacienione. Polecana do stosowania w zieleni miejskiej, parkach i ogrodach o różnym stylu. Dobrze rośnie wśród innych gatunków drzew i krzewów, także bylin, nadaje się na nieformowane, swobodne żywopłoty, do obsadzania skarp i sadzenia w pobliżu zbiorników wodnych. Rozstawa sadzenia 1,3-1,5 m.

Sciadopitys verticillata 'Grüne Kügel'

sośnica japońska ‘Grüne Kügel’

Zimozielony, egzotycznie wyglądający, kompaktowy krzew o początkowo kulistym, później jajowatym pokroju i bardzo wolnym tempie wzrostu. Po 10 latach uprawy osiąga 0,6 m wysokości i 0,3 m szerokości. Przyrosty niewielki, gałązki krótkie, ułożone jedna przy drugiej, wzniesione. Cechą charakterystyczną rośliny są soczyście zielone, grube, błyszczące igły tworzące parasolowate okółki na szczytach pędów. Innego rodzaju liście, w postaci słabo widocznych, małych łusek, pokrywają pędy. Krzewy preferują gleby żyzne, wilgotne, o kwaśnym odczynie, stanowiska półcieniste. Ze względu na niepełną mrozoodporność wymaga okrywania na zimę, ale dzięki niewielkim rozmiarom nie jest to trudne. W centrum i na wschodzie kraju rośliny najlepiej uprawiać w pojemnikach, które na zimę chowa się do widnych, nieogrzewanych pomieszczeń.