Corylus avellana 'Pendula'

Euonymus fortunei 'Emerald Gaiety'

trzmielina Fortune'a 'Emerald Gaiety'

Zimozielony, płożący krzew, ze ścielącymi się pędami. Na otwartym terenie osiąga wys. 0,25 m. Liście zielone, otoczone białym marginesem. Toleruje stanowisko od słonecznego do pełnego cienia oraz wszystkie próchniczne gleby ogrodowe. Może rosnąć pod koronami dużych drzew. Tworzy zwarte dywany. W osłoniętych miejscach może wspinać się na drzewa, ściany, kamienie do ok. 2 m wys.

Primula veris 'Cabrillo'

pierwiosnek lekarski 'Cabrillo'

Niska, kępkowata bylina tworząca rozety jasnozielonych liści oraz intensywnie żółte kwiaty zebrane w kuliste kwiatostany. W czasie kwitnienia dorasta do 20 cm wysokości. Liście są jajowate, zielone, delikatnie karbowane, mniej pomarszczone niż u gatunku, zebrane w rozety. Blaszki liściowe są od spodu kutnerowato omszone, u nasady zwężone w ogonek, na szczycie tępo zakończone. Pąki kwiatowe są zebrane na wierzchołkach jasnozielonych, prostych pędów wyrastających ze środka rozet liściowych. Kwiaty są zbudowane z seledynowego kielicha oraz żółtych płatków korony. Działki kielicha są do połowy zrośnięte, na szczycie wolne, zaostrzone. Korona składa się z 5 intensywnie złocistych, szerokich, sercowatych płatków zrośniętych u nasady w wąską rurkę. Wewnątrz rozwiniętych kwiatów, na płatkach widocznych jest 5 pomarańczowych plamek umieszczonych mniej więcej na wysokości końca działek kielicha. Jest to bylina o skromnych wymaganiach, łatwa w uprawie. Tolerancyjna w stosunku do gleby. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne lub częściowo ocienione, gleby przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne. Odporna na mróz. Nadaje się do sadzenia na rabatach bylinowych, w ogrodach skalnych oraz w pojemnikach.

Hedera helix 'Profesor Seneta'

bluszcz pospolity 'Profesor Seneta'

Polska odmiana wyselekcjonowana przez Dariusza Wyrwickiego. Liście duże (8-12 cm), najczęściej z 5 klapami, skórzaste, zimozielone, zielone, w różnym stopniu marmurkowato, kremowo upstrzone. Silnie rośnie i dobrze się krzewi jest stosunkowo mrozoodporna. Podpór przytrzymuje się korzeniami przybyszowymi, dobrze wspinając się po ścianach. Może osiągnąć ponad 20m wysokości, przyrastając około 1m rocznie. Nie lubi gleb suchych i kwaśnych. Najlepiej się czuje w półcieniu, ale może rosnąć również na słońcu. Najładniej wybarwia się w miejscach dobrze oświetlonych. Szczególnie przydatna do tworzenia okryw, obsadzania drzew i altan.

Rosa 'Merkury 2000'

róża 'Merkury 2000'

Polska odmiana o charakterze wzrostu kwalifikującej ją do grupy róż okrywowych lub parkowych, ceniona za długotrwałe i obfite kwitnienie, żywotność oraz niewielkie wymagania pielęgnacyjne. Krzewy gęste, rozłożyste, osiągają 0,6–0,8 m wysokości i około 1 m szerokości. Kwiaty intensywnie czerwone, nieco różowiejące wraz z rozwojem a zwłaszcza w czasie upałów, bardzo pełne, rozetowe, regularnie zbudowane, dość płaskie i duże o średnicy około 6 cm, zebrane w duże, silnie rozbudowane kwiatostany głównie na szczytach łukowato przewieszających się pędów, prawie nie pachnące. Roślina kwitnie obficie w drugiej połowie czerwca pokrywając kwiatami większą cześć krzewu, potem powtarza kwitnienie do późnej jesieni. Nowe kwiaty pojawiają się szybko. Bardzo kolczaste, zielone pędy są elastyczne, zwykle długie i niezbyt silnie rozgałęzione. Przewieszają się pod ciężarem kwiatostanów do ziemi. Liście ciemnozielone, średniej wielkości, błyszczące, gęsto pokrywające pędy, utrzymują się długo jesienią, aż do większych mrozów. Rośliny dość odporne na mróz, ale na zimę powinny być jednak ściółkowane grubszą warstwą kory. Rosną przeważnie zdrowo, w wilgotne lata mogą być porażane przez mączniaka prawdziwego. Wiosną cięcie nie jest konieczne, jednak po mroźnych zimach lub co 2-4 lata warto skrócić pędy i odmłodzić nieco krzewy. Po kwitnieniu zazwyczaj nie przycina się kwiatostanów, chyba, że kwiaty są zniszczone przez deszcz i szarą pleśń. Krzewy najlepiej rosną w pełnym słońcu, ale również tolerują częściowe zacienienie. Znajdują zastosowanie jako krzewy okrywowe lub parkowe, zarówno w warunkach miejskich, na większych powierzchniach, rabatach, także pod drzewami o niedużych i ażurowych koronach, ponadto w parkach, większych i małych ogrodach przydomowych, w jednolitych kompozycjach. Można je sadzić wraz z rozmaitymi gatunkami roślin tak jednorocznych, jak i bylin, traw, krzewów liściastych i iglastych, w ogrodach skalnych, na rabatach podwyższonych, murkach, przy schodach i w pojemnikach. Można je uprawiać w formie piennej. Przeciętna gęstość sadzenia to 5-6 szt./m2.