Cotinus coggygria 'Kanari'

perukowiec podolski 'Kanari'

Synonim łaciński.: Cotinus coggygria 'Kanarit'

pokrój: krzewiasty rozłożysty

pokrój: nieregularny

docelowa wysokość: od 2 m do 3 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

Odmiana perukowca o krzewiastym pokroju i dekoracyjnych liściach. Rośnie trochę słabiej od gatunku, do wys. 2-3 m. Liście w czasie pełnej wegetacji mają kolor seledynowy do jasnozielonego, długość 3-8 cm, kształt odwrotnie jajowaty lub owalny. Młode liście intensywnie cytrynowożółte, ukazują się późno, w drugiej połowie V. Jesienią wybarwiają się na żółto. Kwiaty drobne zielonkawożółte, zebrane w szczytowe wiechy, w V–VI. Z kwiatostanów rozwijają się okazałe owocostany, puszyste, przypominające peruki, od których pochodzi nazwa rodzajowa rośliny. Owocostany dość duże, o barwie zbliżonej do kremowej. Perukowiec jest krzewem kserofitycznym i ma niewielkie wymagania glebowe. Preferuje gleby piaszczyste i przeciętne, przepuszczalne, o odczynie zasadowym. Nie lubi gleb ciężkich, gliniastych. Jest krzewem zdecydowanie światłożądnym, dlatego wymaga stanowisk słonecznych. Sadząc perukowce należy unikać miejsc, w których wystąpiła choroba spowodowana przez Verticillium. Krzew mrozoodporny w całym kraju.

autorzy opisu tekstowego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty rozłożysty
nieregularny
docelowa wysokość od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
żółte, złociste
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów kremowe
żółte
pora kwitnienia maj
czerwiec
owoce białe
żółte
ozdobne
pora owocowania lipiec
sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
ph podłoża odczyn zasadowy
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
walory ładne jesienne zabarwienie
odporność na zanieczyszczenia
odporność na zasolenie
ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
ogrody orientalne
rabaty
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

Poznaj również

zdjecie rosliny: brzoskwinia \'Inka\'

Prunus persica 'Inka'

brzoskwinia 'Inka'

Odporna na mróz polska odmiana brzoskwini wyhodowana w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Drzewa dorastają do 6 m wysokości, kwitną w kwietniu, tworzą duże, ozdobne, różowe kwiaty. Odmiana samopłodna, nie wymaga zapylacza. Owoce dojrzewają na przełomie sierpnia i września, są duże, ważą od 120 do 200 g, a nierzadko pojedyncze owoce osiągają masę 300 g. Ich skórka jest żółta, pokryta do 50% ceglastym, czerwonawym rumieńcem. Miąższ jest żółtokremowy, masłowaty, dobrze odchodzący od pestki. Owoce są smaczne, lekko kwaskowate i słodkie. Świeże owoce zawierają szeregu witamin i minerałów, m.in.: witamin A, C, K oraz witaminy z grupy B, magnez, fosfor, cynk, mangan i bor. Można je spożywać bez obaw o linię, bo są niskokaloryczne, w 100 g dostarczają jedynie 39 kcal. Brzoskwinie najlepiej udają się sadzone w cieplejszych rejonach kraju, w miejscach, gdzie prawdopodobieństwo występowania przymrozków w okresie kwitnienia drzew jest małe. Stanowisko do ich uprawy powinno być zaciszne, osłonięte od wiatru, nasłonecznione, a gleby przepuszczalne i ciepłe. Systematyczne, coroczne cięcie drzew brzoskwiń pozwala uzyskać wysokie plony, przy utrzymaniu wysokiej jakości owoców. Cięcie formujące przeprowadza się w pierwszych latach po posadzeniu drzewek, w okresie ich spoczynku (do fazy różowego pąka). Latem, w drugiej połowie czerwca wycina się długie pędy wegetatywne (tzw. „wilki”), wyrastające w górnej części korony, konkurujące z przewodnikiem. W drugiej połowie lipca należy skracać za 5 liściem od dołu pędy wyrastające na konarach bocznych, co stymuluje drzewa do tworzenia większej liczby krótkopędów. Drzewa brzoskwini są niestety podatne na liczne choroby. Najgroźniejszą i najczęściej występującą chorobą jest kędzierzawość liści, objawiająca się deformacją liści i tworzeniem na nich czerwieniejących pęcherzy. Porażone drzewa przedwcześnie się ogołacają. Chorobę wywołuje grzyb, który zwalcza się wczesną wiosną, w okresie pękania pąków, opryskując starannie gałęzie środkami zawierającymi miedź. Opryskiwanie w późniejszym terminie, gdy pojawią się pierwsze objawy na liściach, jest niestety nieskuteczne. Inne choroby i szkodniki brzoskwiń można zwalczać po zauważeniu pierwszych objawów.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9118
roślin w produkcji
340
osób online