Cotoneaster procumbens 'Queen of Carpets'

irga płożąca 'Queen of Carpets'

Synonim łaciński.: Cotoneaster microphyllus 'Queen of Carpets'

pokrój: płożący

docelowa wysokość: od 0,1 m do 0,2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Krzew okrywowy o ścielących się pędach, zimozielonych liściach, białych kwiatach oraz kulistych, czerwonych owocach. Rośnie wyjątkowo wolno, płasko, osiąga zaledwie 10-15 cm wysokości. Od gatunku różni się przede wszystkim jaśniejszymi, większymi i grubszymi liśćmi oraz niżej położonymi owocami. Pędy pełzają po ziemi i często się zakorzeniają. Liście są małe, zaokrąglone, skórzaste, dosyć grube, z wierzchu błyszczące, na brzegu lekko podwinięte. W maju rozwijają się drobne, białe kwiaty zbudowane z 5 okrągłych płatków. Kuliste owoce mają 5-6 mm średnicy, po dojrzeniu są czerwone, pozostają nieco ukryte pod liśćmi. Podobną odmianą, nieznacznie wyższą i o nieco większych liściach, jest C. procumbens ‘Streb’s Filding’. Irga płożąca ma umiarkowane wymagania glebowe. Preferuje gleby lżejsze i przepuszczalne. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych, ciepłych i osłoniętych. Krzewy niestety nie są w pełni odporne na mróz. W Polsce centralnej, zwłaszcza w bezśnieżne zimy, wymagają lekkiego okrycia. Na wschodzie rośliny mogą przemarzać, ale na zachodzie zwykle zimują dobrze. Krzewy rosną zdrowo, rzadko są atakowane przez szkodniki. Choroby porażają rośliny sporadycznie, zwykle tylko wtedy, gdy krzewy są sadzone na miejscach podmokłych lub okresowo zalewanych wodą. Odmiana ‘Queen of Carpets’ jest jednym z najniższych zimozielonych krzewów okrywowych. Posadzona między karłowymi iglakami tworzy dla nich szczególnie ładne tło. Pełzające po ziemi pędy łatwo zakorzeniają się, chroniąc glebę przed erozją. Tego typu niskie odmiany irgi najpiękniej prezentują się tam, gdzie ich pędy mogą swobodnie ścielić się pośród kamieniami, swobodnie opadać lub zwieszać się, a więc na skalniakach, skarpach lub murkach oporowych zabezpieczających nasypy.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój płożący
docelowa wysokość od 0,1 m do 0,2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście zimozielone
rodzaj kwiatów pojedyncze
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia maj
czerwiec
owoce czerwone
ozdobne
kuliste
pora owocowania sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
roślina okrywowa
ogrody skalne
pojemniki, balkony, tarasy
w grupach
strefa 6b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Maria Bigoszyńska-Łazucka Gospodarstwo Szkółkarskie ŁAZUCCY

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża BARKAROLE \'Tanelorak\'

Rosa BARKAROLLE 'Tanelorak'

róża BARKAROLE 'Tanelorak'

Róża wielkokwiatowa o smukłych, kształtnych pąkach, bardzo ciemnych, czerwonoczarnych, rozwijających się w ładnie zbudowane, mocno ciemnoczerwone i uroczo pachnące kwiaty. Należy do grona tzw. czarnych róż. Barkarola to rodzaj pieśni śpiewanej przez weneckich gondolierów w celu umilenia podróży pasażerom, szczególnie popularna w XIX wieku, epoce romantyzmu. Kwiaty są bardzo pełne, średniej wielkości, o średnicy od 8 do 11 cm, aksamitnych płatkach. Płatki dobrze zachowujące kolor w czasie przekwitania. Kwiaty najczęściej są osadzone pojedynczo na długich pędach, za młodu brunatnopurpurowych, potem zielonooliwkowych, z ciemnopurpurowymi kolcami głównie w dolnej części pędów. Liście w młodości ciemnobrunatnopurpurowe, z czasem stają się mocno ciemnozielone i matowe. Krzew rośnie silnie, jest smukły, wzniesiony, osiąga przeciętnie 1-1,2 m wysokości i 0,5 m szerokości. Krzewy kwitną od połowy czerwca i powtarzają do mrozów, przekwitłe kwiaty i kwiatostany powinno się usuwać. Na zimę krzewy wymagają starannego okrycia, a wiosną odpowiedniego cięcia, właściwego dla róż wielkokwiatowych. Tolerancja na choroby przeciętna, wskazane wykonywanie zapobiegawczo zabiegów ochrony roślin, zwłaszcza w wilgotne lata. Odporna na czarną plamistość liści. Krzewy najlepiej rosną w pełnym słońcu, ale w bardzo upalne dni kwiaty mogą być ,,przypalane” przez słońce. Odmiana polecana do sadzenia na rabatach jednolitych, w małych grupach lub pojedynczo wśród roślin sezonowych i bylin, w parkach, ogrodach, miejscach reprezentacyjnych, wypoczynku, amatorsko. Dobra na kwiat cięty i do suszenia. Ciekawie prezentuje się uprawiana w formie piennej. Przeciętna rozstawa sadzenia 0,6 m.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
255
osób online