Cytisus 'Goldfinch'

Aster pyrenaeus 'Lutetia'

aster pirenejski 'Lutetia'

Odmiana astra pirenejskiego o delikatnych koszyczkach kwiatowych. Dorasta do 50 cm wysokości. Łodygi grube, wyprostowane. Liście lancetowate, z 3 nerwami, o brzegach grubo ząbkowanych. Cała roślina pokryta włoskami. Koszyczki kwiatowe do 5 cm średnicy, pojedynczo lub po kilka zebrane w szczytowe kwiatostany. Kwiaty języczkowate niebieskolila, kwiaty rurkowate żółte. Charakteryzuje się długim okresem kwitnienia, od VIII do X. Bylina łatwa w uprawie. Dobrze rośnie na słonecznych, ciepłych stanowiskach. Do wzrostu potrzebuje dobrze zdrenowanej gleby, o niewielkiej wilgotności. Średnio odporna na mróz, zimą wymaga lekkiego okrycia. Ładnie wygląda uprawiana na brzegu rabaty, w małych grupach. Nadaje się na kwiat cięty.

Pinus sylvestris 'Globosa Viridis'

sosna pospolita 'Globosa Viridis'

Zwarta, gęsta sosna, o powolnym wzroście i kulistym lub jajowatym pokroju. Po 10 latach osiąga 1,5 m wysokości i 1 m średnicy. Dorasta do 3 m wysokości i 2 m średnicy. Pędy krótkie, gęste, o licznych bocznych rozgałęzieniach. Igły osadzone po dwie, długie 4-6 cm, lekko poskręcane, ciemnozielone, nie zmieniające zabarwienia zimą, ułożone na pędzie promieniście. Późnym latem wypuszcza nowe igły, które tworzą małe miotełki na końcach pędów skrywające pączek wierzchołkowy. Szyszek nie zawiązuje. Wymaga stanowiska słonecznego. Nie ma specjalnych wymagań glebowych. Najlepiej rośnie na glebach lekkich, piaszczystych, przepuszczalnych, o umiarkowanej wilgotności i dobrze zdrenowanych, o odczynie od lekko kwaśnego po słabo zasadowy. Polecana do ogrodów przydomowych. W kompozycjach roślinnych mocna, kulista forma o ciemnym kolorze. Należy sadzić pojedynczo w eksponowanych miejscach, na rabatach i w ogrodach skalnych. Od początku określana jako odmiana P. sylvestris, ostatnio uważana za odmianę P. nigra. Czyżby mieszaniec międzygatunkowy o cechach obydwóch gatunków?

Aruncus dioicus

parzydło leśne

Jedna z najwyższych krajowych bylin, tworząca duże zwarte kępy, dorastająca do 2 m wysokości. Ma kwiaty białe lub kremowe, drobne, zebrane w duże wiechowate kwiatostany (męskie lub żeńskie) osiągające do 0,5 m długości. Kwitnienie tego gatunku przypada na czerwiec. Liście parzydła są duże, zielone, kilkukrotnie pierzasto podzielone. Wymaga stanowisk półcienistych i cienistych (w pełnym słońcu kwitnie krócej). Ma przeciętne wymagania glebowe, ale preferuje gleby żyzne i stale umiarkowanie wilgotne. Jest w pełni mrozoodporna i może być z powodzeniem uprawiana na terenie całego kraju. To bardzo wartościowy i efektowny gatunek polecany jako roślina rabatowa do tworzenia jednogatunkowych lub mieszanych grup. Bardzo dobrze komponuje się we wszelkich ogrodach naturalistycznych i starych parkach. Liczba roślin na 1 m2 - 3.

Hydrangea quercifolia 'Burgundy'

hortensja dębolistna 'Burgundy'

Krzew o oryginalnych liściach i kwiatach, ozdobny przez cały sezon wegetacyjny. Dorasta do 1,5 m wysokości i 2 m szerokości. Pokrój niezbyt gęsty. Pędy wyprostowane, słabo rozgałęzione, gęsto pokryte kutnerowatymi włoskami. Liście ciemnozielone, klapowane, ostro zakończone, dość duże, od spodu pokryte filcowatymi włoskami, kształtem przypominające liście dębu czerwonego. Jesienią przebarwiają się na piękny bordowy kolor, długo utrzymują się na krzewie, czasami do początku grudnia. Jesienna barwa tej hortensji jest uważana za jedną z najwspanialszych. Pojedyncze kwiaty płonne – białe, czteropłatkowe, z wiekiem różowiejące; kwiaty płodne – małe, niepozorne. Kwiaty zebrane są w stożkowate kwiatostany, długie do 30 cm, wyrastające na szczytach pędów, w VII-VIII. Krzew wymaga gleb żyznych, próchnicznych, lekko kwaśnych, o umiarkowanej wilgotności. Dobrze rośnie w słońcu lub w półcieniu. Odmiana nie całkiem odporna na niskie temperatury. Młode egzemplarze wymagają starannego okrywania, podczas bardzo mroźnych zim mogą przemarzać. Starsze rośliny, na zacisznych stanowiskach, posiadają większą mrozoodporność. Krzew nadający się do sadzenia w cieplejszych regionach kraju.