Acer platanoides 'Dissectum'

Lamium maculatum 'Album'

jasnota plamista 'Album'

Rozłogowa bylina o zielonych, sercowatych liściach ze srebrzystym pasem. ‘Alba’ jest jedną z kilku najwartościowszych odmian Lamium maculatum i najlepszą z biało kwitnących w obrębie tego gatunku. Kwitnienie jest długie, trwa od końca kwietnia, początku maja do końca września (do jesiennych przymrozków), czyli w zasadzie przez cały okres wegetacji, choć jego szczyt przypada na maj i czerwiec. Nie jest ono nawet wówczas szczególnie obfite, ale nie odbiega od średniej dla odmian L. maculatum. Rośliny dorastają do 25 cm wysokości i tworzą darń. Należy je sadzić w rozstawie 30 x 30 cm. Są szczególnie cenne do miejsc zacienionych, pod drzewami i krzewami, choć mogą przystosować się też do bardziej słonecznych stanowisk (najlepiej jednak o rozproszonym świetle). Preferują gleby próchniczne, umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne. Odmiana ‘Alba’ należy przy tym do tolerancyjnych co do podłoża i warunków świetlnych. Jest też mrozoodporna. Rośliny – zwłaszcza w wilgotnych miejscach - mogą być uszkadzane przez ślimaki. Jest to typowa bylina okrywowa do miejsc zacienionych. Polecana także do podsadzania ozdobnych, kwitnących krzewów, np. róż. Stosowana również do kompozycji balkonowo-rabatowych z gatunkami jednorocznymi, jako roślina tła (tzw. strukturalna).

Berberis thunbergii 'Red Carpet'

berberys Thunberga 'Red Carpet'

Krzew rozrastający się do 0,5 m wysokości i 1 m szerokości. Liście błyszczące, czerwone, wewnątrz krzewu zielonkawe, dają efekt dwubarwności. Kwiaty drobne, żółte. Owoce jesienią różowoczerwone. Wymaga stanowisk słonecznych, gleb żyznych umiarkowanie wilgotnych. Nadaje się do sadzenia, w grupach. Odmiana polecana jako roślina okrywowa do ogrodów przydomowych oraz do parków i nasadzeń miejskich.

Ligustrum ovalifolium 'Aureum'

ligustr jajolistny 'Aureum'

Gęsty krzew o dwubarwnych liściach. W warunkach Polski dorasta do 3 m wysokości. Pędy wyprostowane, z licznymi bocznymi rozgałęzieniami. Liście eliptyczne, krótko zaostrzone, u nasady szerokoklinowate, długości 3-6 cm, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone z szerokim, nieregularnym, żółtym marginesem, pod spodem jaśniejsze, żółtawozielone. Niektóre liście całkowicie żółte. Liście w łagodniejszym klimacie zimozielone, zimą pozostające częściowo na krzewach na terenie zachodniej Polski. Kwiaty drobne, rurkowate, białe, intensywnie pachnące, zebrane w przewieszające się wiechy. Kwitnie w maju, czerwcu, czasami w lipcu. Zapach przez część osób odbierany jest jako nieprzyjemny. Czasami zawiązuje kuliste owoce, ok. 0,5 cm średnicy, początkowo zielone, jesienią dojrzałe, czarne, błyszczące, z białym woskowym nalotem, dość długo utrzymujące się na krzewach, trujące dla ludzi, ale chętnie zjadane przez ptaki. Gatunek tolerancyjny w stosunku do gleby. Może rosnąć zarówno na glebach piaszczystych, jak na ciężkich, gliniastych. Dobrze rośnie w pełnym słońcu i półcieniu, pod okapem drzew. Nie dostatecznie odporny na niskie temperatury. Najczęściej przemarzają jednoroczne przyrosty, które dość szybko regenerują się po wiosennym przycięciu. W ogrodzie nadaje się do sadzenia pojedynczo, w osłoniętym miejscu. Doskonale znosi formowanie, dlatego może być stosowany na żywopłoty, ale tylko w rejonach o łagodniejszym klimacie. Podobna odmiana Ligustrum ovalifolium 'Variegatum' - o liściach ze znacznie węższym żółtym marginesem.

Picea glauca 'Pendula'

świerk biały 'Pendula'

Strzeliste, zimozielone drzewo iglaste o wąskim, kolumnowym pokroju i zwisających pędach. W przeciwieństwie do wielu innych odmian płaczących iglaków, zachowuje prosty przewodnik. Zwisające gałęzie układają się symetrycznie wokół pnia i dość ściśle do niego przylegają. Dolne konary często ścielą się po ziemi. Sylwetka tego drzewa jest elegancka i wysmukła. Nawet jako dorosłe drzewo jest stosunkowo wąskie. Po dziesięciu latach osiąga 2-3 m wysokości i 0,5-1 m szerokości. Dorosła roślina dorasta do 12 m wysokości. Igły niebieskawozielone, równomiernie nastroszone na górnej stronie i wykrzywione ku przodowi. Szyszki małe, jasnobrązowe. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, umiarkowanie wilgotnym lub suchym, na żyznej ogrodowej glebie. Toleruje surowy klimat. Strefa mrozoodporności 5b. Roślina wybitnie soliterowa, wymagająca eksponowanego miejsca, polecana do ogrodów przydomowych i parków. Odmianę zauważył amerykański kolekcjoner i szkółkarz Jean Iseli (Boring, Oregon, USA ) w 1982 w Morton Arboretum w Illinois, w którym rosła od 1958 roku. Oryginalny egzemplarz znalazł się tam rozmnożony przez szkółkę D. Hill ze stanu Ontario, z występującej w środowisku naturalnym rośliny (obok Guelph, Ontario, USA). Niektóre źródła podają, że odmiana znalazła się w USA przed 1867 rokiem i pochodzi z Wersalu we Francji. opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2009; zgłaszający: Szkółka Krzewów Ozdobnych Jolanta i Jan Nowaczyk