Nieduże drzewo o gęstej, regularnej koronie oraz biało obrzeżonych liściach. Dorasta do 12 metrów wysokości i 7 metrów szerokości. Najmłodsze liście są różowe, później stają się jasnozielone i mają na brzegu szeroki, nieregularny, kremowy margines, który z czasem bieleje. Liście są zwykle 5-klapowe, dosyć duże, mają około 15 cm średnicy, są zakończone ostrymi i dużymi ząbkami. Na krótko przed rozwojem liści, wczesną wiosną na gałęziach pojawiają się drobne, żółte kwiaty zebrane w obfite i bardzo liczne baldachogrona, a korony drzew przybierają żółtawe zabarwienie. Same kwiaty są małe, ale w ogromnej masie tworzą wspaniały efekt. Kwiaty są miododajne, stąd w ciepłe, słoneczne dni wokół drzew unosi się przyjemny dźwięk uwijających się przy pracy pszczół. Drzewo o przeciętnych wymaganiach glebowych, nie lubi podłoży skrajnie suchych lub zbyt mokrych. Stanowisko powinno być słoneczne, ale roślina znosi zacienienie. Drzewo dobrze radzi sobie w warunkach miejskich i jest całkowicie odporne na mróz. Niekiedy w koronie można zaobserwować rewersje, czyli pojawiające się pędy z zielonymi liśćmi w typie gatunku – bez obwódki. Takie wyradzające się pędy należy usuwać, chyba że interesuje nas posiadanie odmiany dwubarwnej. Jest to stara odmiana wprowadzona do handlu w Berlinie w 1890 roku, w Anglii uprawiana od 1903 r. Najlepiej prezentuje się w dużych, przestronnych ogrodach lub parkach, sadzona jako soliter lub w kompozycjach, na tle innych gatunków o ciemnozielonym ulistnieniu. Wówczas jasna barwa obwódek liści pięknie kontrastuje z otoczeniem.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
