Dianthus barbatus

Tradycyjnie klasyfikowany jako roślina dwuletnia, jednak w ogrodach uprawiany zazwyczaj jako krótkowieczna bylina, 2-4-letnia. Ceniona głównie ze względu na urocze, pachnące kwiaty, a także łatwość uprawy (gatunek bywa nazywany goździkiem kamiennym; znany jest już od Starożytności). Rośliny dorastają do wysokości 20-50 cm. Mają lancetowato-eliptyczne liście, osadzone na dość kruchych łodygach. Kwiaty skupione są w płaskich, baldachokształtnych wierzchotkach i mają żywe barwy (zwłaszcza u odmian) – przeważnie w odcieniach różu i czerwieni, często z kontrastowym oczkiem, oraz białe. Kwitnienie jest długotrwałe – zazwyczaj od VI do VIII; można je przedłużyć, usuwając przekwitłe kwiatostany. Kwiaty cięte goździka brodatego są chętnie ścinane do bukietów (pąki powinny być w pełni rozwinięte). Podstawowym jego zastosowaniem są jednak rabaty i kwietniki, na których można tworzyć atrakcyjne, pachnące dywany. Mniej formalne użycie polecane jest w ogrodach przydomowych, w tym wiejskich. Goździk brodaty wabi owady pożyteczne, toteż nadaje się do ogrodów „ekologicznych”, a także zapachowych. Współczesne odmiany (mieszańce) miewają jednak kwiaty słabo pachnące, ale za to wyróżniają się np. bardziej zwartym pokrojem, wyrównaniem roślin i jeszcze dłuższym, wcześniejszym kwitnieniem. Rośliny, niezależnie od odmiany, są bardzo chętnie zjadane przez ślimaki. Mogą też być porażane przez choroby grzybowe – m.in. uwiąd, któremu sprzyja zbyt wilgotne podłoże i zacienione stanowisko. Choć goździk ten znosi półcień, lepiej rośnie i kwitnie w słońcu, ale w glebie stale umiarkowanie wilgotnej. Podłoże powinno być lekko alkaliczne, wapienne. Ciekawostką jest wykorzystywanie kwiatów goździka brodatego (po odcięciu gorzkiej nasady płatków) do celów kulinarnych, np. do potraw z owoców morza, a także deserów (lody, ciastka, owocowe sałatki).

autorzy opisu tekstowego: Alicja Cecot; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny	Chiny, Korea Północna, środkowa, wschodnia i południowa Europa
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście półzimozielone
rodzaj kwiatów	pachnące kwiatostan
barwa kwiatów	białe bordowe czerwone purpurowe różowe wielobarwne
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne roślina tolerancyjna
ph podłoża	odczyn zasadowy
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
strefa	4

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Alicja Cecot Związek Szkółkarzy Polskich