Euonymus fortunei 'Silver Queen'

Magnolia sieboldii

magnolia Siebolda

Duży krzew o lejkowatym kształcie. Rośnie powoli do 2,5 m wys. Liście niebieskawozielone, bardzo ładne. Kwiaty białe, z wyraźnym czerwonym środkiem, pachnące, kwitnące w lecie, VI-VII. Najlepiej rośnie na stanowiskach lekko cienistych. Wymaga świeżych, próchnicznych, wilgotnych, przepuszczalnych gleb. Generalnie mrozoodporny, ale liście wrażliwe na wiosenne przymrozki.

Pseudotsuga menziesii var. glauca

daglezja zielona odm. sina

Duże drzewo o szerokim, stożkowatym pokroju przypominające świerk pospolity, ale o mniej regularnym ułożeniu pędów. W Polsce po 15 latach uprawy dorasta do 15 m wysokości. Długo utrzymuje dolne gałęzie. Tworzy ładne, srebrzyste i miękkie w dotyku igły (mają około 2 cm długości), nastroszone, pokryte niebieskim nalotem. Igły po roztarciu pachną jabłkami. Pojawiające się w maju jajowate szyszki przyciągają uwagę ciekawym zabarwieniem i niezwykłymi łuskami. Mają one około 8-10 cm długości, są zbudowane z szerokich, muszelkowatych i purpurowych łusek nasiennych oraz znacznie dłuższych, wąskich, trójdzielnych, jasnokremowych łusek wspierających. Efektowne szyszki tworzą się nie tylko w wierzchołkowej części korony, ale też na niżej położonych gałęziach. Daglezja ma przeciętne wymagania uprawowe, najlepiej rośnie na glebach żyznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych. Ze względu na spore rozmiary drzewo poleca się sadzić w większych ogrodach lub parkach.

Aster 'Marjorie'

aster 'Marjorie'

Jesienny aster o niskim wzroście. Jedna z niższych odmian o wysokości 30 cm. Rozrasta się dość silnie podziemnymi rozłogami. Liście ciemnozielone, dość wąskie. Ta odmiana ma szersze liście i krótsze rozłogi niż inne, nie rozrasta się tak silnie. Koszyczki kwiatowe pojedyncze, jasnoróżowe. Kwitnie dość późno, IX. Zalecane jest odmładzanie (wykopywanie i dzielenie), co kilka lat. Wymaga gleby bardzo żyznej, niezbyt suchej. Wrażliwa na choroby grzybowe, częstym zagrożeniem jest zwłaszcza mączniak. Konieczne stosowanie fungicydów, szczególnie w dalszych latach uprawy. Nadaje się na rabaty i do ogrodu skalnego, do sadzenia w dużych grupach po 10-20 razem. Liczba roślin na 1 m2 - 9.

Sambucus nigra 'Pulverulenta'

bez czarny 'Pulverulenta'

Atrakcyjny krzew o pstro nakrapianych liściach. Z daleka roślina wygląda na obsypaną kwiatami. Pokrój zwarty, gęsty, zaokrąglony. Rośnie wolniej niż typ i większość odmian. Dorasta do 2-3 m wysokości. Pędy wzniesione, grube, jasnoszare, często łukowato wygięte. Stara kora szara, głęboko bruzdowana i korkowata. Liście złożone, do 30 cm długości, zbudowane z 5-7 jajowatoeliptycznych listków, do 10 cm długich, ostro zakończonych, brzegiem ząbkowanych. Listki zielone, nakrapiane wyraźnymi, białymi, nieregularnymi plamami. Młode listki prawie całkiem białe, z zielonymi plamami. Roztarte wydzielają charakterystyczny ostry zapach. Kwiaty drobne, kredowobiałe, zebrane w talerzowate baldachy o średnicy 10-20 cm, ostro pachnące, chętnie odwiedzane przez motyle. Kwitnie od maja do lipca. Owoce niewielkie, kuliste jagody, dojrzałe – błyszczące, granatowoczarne, bardzo soczyste. Dojrzewają od sierpnia do października. Owoce są chętnie zjadane przez ptaki, które przyczyniają się do ich rozsiewania. Zawierają witaminy A, B i C oraz dużo przyswajalnego cukru i potasu, są używane na przetwory i jako dodatek do potraw. Krzew niewymagający, odporny na suszę oraz zanieczyszczenia miejskie i przemysłowe. Całkowicie mrozoodporny. Preferuje żyzne, próchniczne i wilgotne gleby, o dużej zawartości azotu i wapnia, ale rośnie także na piaszczystych i suchych, chociaż nieco słabiej. Może rosnąć na stanowiskach słonecznych i w półcieniu. Słońce może nieco przepalać liście, ale w cieniu liście są słabiej wybarwione. Czasami pojawiają się pędy rewersyjne z liśćmi całkowicie zielonymi, które należy usuwać. Do sadzenia w ogrodach, parkach i zieleni osiedlowej, na tle roślin o ciemniejszym zabarwieniu liści.