Acer rubrum

Fagus sylvatica 'Riversii'

buk pospolity 'Riversii'

Duże drzewo o zaokrąglonej, zwartej koronie i oryginalnym zabarwieniu liści. Dorasta do 20 m wys. i szer. Liście ciemnoczerwone, błyszczące, jesienią przebarwiające się na pomarańczowożółto. Duże wymagania siedliskowe. Preferuje gleby żyzne i świeże, o stałym poziomie wód gruntowych. Doskonale znosi cięcie. Do wykorzystania w parkach i w zieleni osiedlowej.

Deutzia scabra 'Candidissima'

żylistek szorstki 'Candidissima'

Krzew o wzniesionych, sztywnych pędach. Dorasta do 2-3 m wysokości. Liście ciemnozielone, wąskojajowate z ostrym czubkiem, o ząbkowanym brzegu, z obu stron szorstko owłosione. Kwiaty pełne, o płatkach wewnątrz śnieżnobiałych, zewnątrz zaróżowionych, zebrane w wysmukłe kwiatostany. Kwitnie na przełomie czerwca i lipca. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego, ale wilgotnego. Najlepiej rośnie na glebie przepuszczalnej, próchnicznej. Mrozoodporność niepełna, w czasie ostrych zim może przemarzać do granicy śniegu, ale dobrze się regeneruje po przycięciu. Po przekwitnięciu krzewów można zastosować cięcie prześwietlające, polegające na skróceniu lub wycięciu części najstarszych pędów. Do sadzenia w parkach i ogrodach przydomowych, zalecany do nasadzeń miejskich w grupach i w szpalerach.

Rhododendron russatum 'Lauretta'

różanecznik 'Lauretta'

Krzew o wyprostowanym pokroju i umiarkowanej sile wzrostu. Po 10 latach dorasta do 0,8 m wysokości i 1,1 m szerokości. Liście ciemnozielone, drobne, od 1,3 do 2,4 cm długości, błyszczące, pokryte od spodu gruczołkami. Kwiaty ciemno fioletowoniebieskie, o średnicy 3 cm, z długimi, dekoracyjnymi pręcikami, zebrane po 2-4 sztuki na wierzchołkach pędów. Kwitnie dość późno. Kwiaty rozwijają się dopiero w drugiej połowie maja. Odmiana o wysokiej mrozoodporności. Wymaga stanowisk półcienistych oraz gleb kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. Polecana do nasadzeń grupowych w ogrodach przydomowych i na wrzosowiskach. Ładnie prezentuje się w kolorystycznych kompozycjach razem z karłowymi azaliami japońskimi i różanecznikami.

Paeonia 'Karl Rosenfield'

piwonia 'Karl Rosenfield'

Średnio wczesna odmiana uzyskana w 1908 r. w USA. Bylina ta tworzy kępy dorastające do 80 cm wysokości. Główną jej ozdobą są duże, pięknie wybarwione, ciemnokarminowe kwiaty osadzone na szczytach gęsto ulistnionych pędów. Kwiaty rozwijają się z kulistych pąków na przełomie maja i czerwca, są pełne, zbudowane z dużych, pofalowanych na brzegach płatków zewnętrznych oraz podwiniętych i karbowanych płatków wypełniających środek kwiatu. Kwiaty nie pachną, ale są bardzo trwałe po ścięciu. W wazonie stoją od 10 do 17 dni. Pod koniec lat 90. XX w. kultywar ‘Karl Rosenfield’ należał do grupy najpopularniejszych w Holandii odmian piwonii uprawianych na kwiat cięty. Oprócz dekoracyjnych kwiatów roślina tworzy piękne, ciemnozielone liście, które także można wykorzystywać do bukietów i kompozycji florystycznych. Piwonie bylinowe wymagają stanowiska słonecznego, osłoniętego od wiatru oraz umiarkowanie wilgotnego, ale przepuszczalnego podłoża. Ich korzenie są silnie zgrubiałe. Po zakończeniu sezonu wegetacyjnego części nadziemne roślin zamierają. Rośliny te preferują gleby głęboko uprawione, gliniasto-piaszczyste, o dużej zawartości próchnicy. Na glebach lżejszych piwonie bylinowe szybciej się rozrastają, tworzą więcej pędów i liści, z kolei gleby cięższe sprzyjają obfitszemu kwitnieniu i intensywniejszemu wybarwieniu kwiatów. Piwonie są roślinami wyjątkowo trwałymi, mogą rosnąć w jednym miejscu nawet przez kilkadziesiąt lat. Stąd ważne jest by nie sadzić ich ani za płytko, ani za głęboko, czyli zwykle tak, aby korzenie były przykryte 3-5 cm warstwą gleby. W przypadku zbyt głębokiego sadzenia mogą nie kwitnąć. Piwonie są rzadko atakowane przez choroby i szkodniki. Spośród chorób mogą wystąpić szara pleśń, rdza piwonii i plamistości liści. Występowaniu chorób można zapobiec usuwając z rabat późną jesienią zaschnięte liście i łodygi roślin. W przypadku odmian o dużych, pełnych kwiatach, takich jak tworzy odmiana ‘Karl Rosenfield’, rośliny mogą wymagać podpierania w czasie kwitnienia. Podczas deszczu kwiaty zbierają wodę i stają się bardzo ciężkie, co powoduje, że łodygi się uginają, a czasem wręcz całe rośliny pokładają się na ziemi. Dlatego zaleca się stosowanie podpór, na których kwiaty będą mogły się oprzeć w razie deszczowej pogody.