Fothergilla major

fotergilla większa

Synonim łaciński.: Fothergilla monticola

pokrój: krzewiasty rozłożysty

pokrój: nieregularny

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

walory: roślina miododajna

Wolno rosnący krzew spokrewniony z oczarami, o nieregularnym pokroju, osiągający od 1,5 do 2 m wysokości i podobnej szerokości. Kwitnie wraz z rozwijającymi się liśćmi na przełomie kwietnia i maja. Kwiaty zebrane są na szczytach pędów w kłosowate, puszyste kwiatostany o długości 5-6 cm, przypominające miniaturowe szczotki do mycia butelek. Swoją puszystość i lekkość kwiatostany zawdzięczają długim, białym nitkom pręcików. W czasie kwitnienia roślina roztacza wokół miodowy zapach wabiący owady zapylające. Liście fotergilli przypominają liście olchy, mają około 12 cm długości, są skórzaste, ciemnozielone, od spodu sinawe, jesienią efektownie przebarwiają się na żółto, czerwono i pomarańczowo. Jest to jeden z najpiękniej przebarwiających się krzewów. Roślina łatwa w uprawie, odporna na mróz, nie choruje i nie jest atakowana przez szkodniki. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, o kwaśnym lub lekko kwaśnym odczynie, na stanowiskach słonecznych i półcienistych. Nadaje się do uprawy w ogrodach przydomowych i na działkach oraz w zieleni parkowej i osiedlowej.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Południowo-wschodnia część Ameryki Północnej
pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Roślina nazwana na cześć lekarza Johna Fothergilla, który był zbieraczem roślin i fundatorem wypraw botanicznych. USA, Ameryka Północna; wprowadzenie do handlu: przed 1780 Anglia
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty rozłożysty
nieregularny
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pachnące
kwiatostan
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia maj
owoce brązowe
pora owocowania wrzesień
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby próchniczna
walory ładne jesienne zabarwienie
pachnące kwiaty
ozdobne z kwiatów
roślina miododajna
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
ogrody wrzosowiskowe
rabaty
soliter (pojedynczo)
strefa 5b
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Andrzej Kujawa Szkółka „Bąblin” Andrzej KUJAWA

Poznaj również

zdjecie rosliny: czeremcha wirginijska \'Shubert\'

Prunus virginiana 'Shubert'

czeremcha wirginijska 'Shubert'

Niewielkie drzewo o stożkowatej, luźnej koronie i ładnych, zmieniających kolor liściach. Dorasta do 4-6 m wysokości.Gałęzie długie i smukłe. Blaszki liściowe eliptyczne, maja do 12 cm długości, na brzegu są delikatnie ząbkowane, u podstawy zaokrąglone, a na szczycie zaostrzone. Młode liście są jasnozielone, ale już wczesnym latem zaczynają ciemnieć i robią się wiśniowopurpurowe. Dojrzałe liście są skórzaste, od góry błyszczące, od spodu matowe. Zmienna barwa ulistnienia to największa atrakcja rośliny. Szczególnie ładnie drzewo prezentuje się w okresie przejściowym, gdy część liści (zwłaszcza tych młodych) jest jeszcze intensywnie zielona, a inne (starsze) są już w pełni przebarwione, ciemnopurpurowe. Białe, drobne kwiaty rozwijają się w maju, są zebrane w groniaste kwiatostany, atrakcyjnie wyeksponowane na tle liści. Owoce to niewielkie, czerwone, później czerniejące jagody. Owoce dojrzewają latem, są chętnie zjadane przez ptaki. Drzewo tolerancyjne w stosunku do gleby i stanowiska, odporne na mróz i suszę, zdrowe. Doskonale rośnie na większości przeciętnych gleb ogrodowych na terenie całego kraju, polecane do uprawy przez początkujących ogrodników i osoby, które nie mają wiele czasu, by się zajmować ogrodem. Roślina znosi zacienienie, ale liście najsilniej wybarwiają się na stanowiskach słonecznych. Odmiana polecana do sadzenia w miastach, odporna na zasolenie i zanieczyszczenie powietrza. Świetnie sprawdza się sadzona w ogrodach przydomowych i parkach, tworzy atrakcyjne kompozycje z innymi drzewami i krzewami o zielonym lub jasnym (seledynowym, oliwkowym lub żółtym) ulistnieniu, na tle których pięknie prezentuje swoją zmienną kolorystykę.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
151
osób online