Fraxinus excelsior

Filipendula rubra 'Venusta'

wiązówka czerwona 'Venusta'

Okazała bylina o ozdobnych kwiatach. Dorasta do 150 cm wysokości. Liście dolne pierzaste, głęboko ząbkowane, z wierzchu ciemnozielone i nagie, pod spodem z owłosionymi nerwami. Kwiaty ciekawie wybarwione, ciemnoróżowokarminowe, pachnące, zebrane w duże, rozgałęzione kwiatostany. W czasie kwitnienia, w VI-VII, kwiaty przyciągają motyle. Bylina o określonych wymaganiach glebowych. Najlepszym miejscem do uprawy są wilgotne, słoneczne lub półcieniste stanowiska, o podłożu żyznym, bogatym w próchnicę. Roślina w pełni mrozoodporna. Bardzo wartościowa bylina do sadzenia na rabatach lub w pobliżu zbiorników wodnych. Cenna roślina parkowa. Może być sadzona pojedynczo lub w małych grupach, po 3-10 roślin razem. Efektowne kwiatostany wiązówki doskonale nadają się do cięcia.

Rhododendron 'Bernstein'

różanecznik 'Bernstein'

Zimozielony krzew o umiarkowanej sile wzrostu. Osiąga 1 m wysokości i 1,4 m średnicy. Liście lancetowate, jasnozielone. Kwiaty dwubarwne, bursztynowożółte z miedzianobrązowym rysunkiem, o brzegach płatków fryzowanych. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Wymaga gleby próchnicznej, kwaśnej. Preferuje stanowisko półcieniste. Roślina polecana do ogródków przydomowych oraz ogrodów wrzosowiskowych. Mrozoodporność raczej niska, do -20 st. C. Zaleca się okrycie rośliny na zimę np. agrowłókniną.

Picea likiangensis var. rubescens

świerk likiangeński odm. rubescens

Odmiana geograficzna pochodzącego z Chin świerka likiangeńskiego. Jego ozdobą są purpurowoczerwone, młode szyszki pojawiające się wiosną na roślinie, wyraźnie widoczne na szroniebieskim tle igieł. Wyprostowane, rzadko ugałęzione drzewo o stożkowatym pokroju. Na stanowiskach naturalnych dorasta do 50 m wysokości, w naszym klimacie osiąga znacznie mniejsze rozmiary. Korona w młodości gęsta, z czasem staje się luźniejsza. Gałęzie długie, cienkie, szeroko rozpostarte, lekko wzniesione. Gałęzie drugiego rzędu nieznacznie zwisające. Pędy bladożółte, do pomarańczowobrązowych, owłosione. Pączki owalne. Igły ułożone spiralnie, skierowane do przodu, gęste, spłaszczone, po obu stronach z jasnymi liniami, ostro zakończone, dosyć krótkie 6-17 mm, ciemnozielone lub niebieskozielone na wierzchu, matowe i niebieskawoozielone pod spodem, z mniejszą liczbą szparek na górnej powierzchni. Szyszki krótkie, 4-8 cm długości, czasami bardzo liczne, podłużnie jajowate, często ukośne, młode purpurowofioletowe, dojrzałe fioletowobrązowe. Gatunek nie do końca mrozoodporny, mało wymagający, co do gleby. Najlepiej rośnie w podłożu żyznym, umiarkowanie wilgotnym, o odczynie lekko kwaśnym, na stanowiskach słonecznych. Polecany do większych ogrodów i parków.

Alnus incana 'Laciniata'

olsza szara 'Laciniata'

Niewielkie, często ugałęzione do samej ziemi drzewo o nietypowych dla gatunku, powcinanych liściach. Pokrój piramidalny. Wzrost wolniejszy niż typu. Dorasta do 6-10 m wys. Kora gładka i popielatoszara. Młode pędy szaro owłosione. Liście matowozielone, od spodu pokryte kutnerem, szare i omszone. Blaszka liściowa głęboko powcinana, podzielona na wąskie, ostrokończyste klapy. Małe wymagania glebowe. Stanowiska raczej wilgotne, nawet zalewowe. Dobrze sobie radzi również w miejscach nieco suchszych. Wytrzymałe na zanieczyszczenia powietrza. Odporna odmiana do nasadzeń osiedlowych, parkowych i większych ogrodów.