Picea likiangensis var. rubescens
świerk likiangeński odm. rubescens
Odmiana geograficzna pochodzącego z Chin świerka likiangeńskiego. Jego ozdobą są purpurowoczerwone, młode szyszki pojawiające się wiosną na roślinie, wyraźnie widoczne na szroniebieskim tle igieł. Wyprostowane, rzadko ugałęzione drzewo o stożkowatym pokroju. Na stanowiskach naturalnych dorasta do 50 m wysokości, w naszym klimacie osiąga znacznie mniejsze rozmiary. Korona w młodości gęsta, z czasem staje się luźniejsza. Gałęzie długie, cienkie, szeroko rozpostarte, lekko wzniesione. Gałęzie drugiego rzędu nieznacznie zwisające. Pędy bladożółte, do pomarańczowobrązowych, owłosione. Pączki owalne. Igły ułożone spiralnie, skierowane do przodu, gęste, spłaszczone, po obu stronach z jasnymi liniami, ostro zakończone, dosyć krótkie 6-17 mm, ciemnozielone lub niebieskozielone na wierzchu, matowe i niebieskawoozielone pod spodem, z mniejszą liczbą szparek na górnej powierzchni. Szyszki krótkie, 4-8 cm długości, czasami bardzo liczne, podłużnie jajowate, często ukośne, młode purpurowofioletowe, dojrzałe fioletowobrązowe. Gatunek nie do końca mrozoodporny, mało wymagający, co do gleby. Najlepiej rośnie w podłożu żyznym, umiarkowanie wilgotnym, o odczynie lekko kwaśnym, na stanowiskach słonecznych. Polecany do większych ogrodów i parków.