Fraxinus pennsylvanica 'Aucubifolia'

Picea glauca 'Sander's Blue'

świerk biały 'Sander's Blue'

Karłowa, niebieska, bardzo wolno rosnąca forma świerka, tworząca gęste, regularne stożki, uzyskana w amerykańskiej szkółce Iseli w 1978 roku jako mutacja odmiany ‘Conica’. Rocznie przyrasta zaledwie o 5-7 cm, osiągając po 10 latach uprawy około 0,7-0,8 m wysokości. Cechą charakterystyczną rośliny są stalowoniebieskie igły, niezwykle atrakcyjne zwłaszcza w okresie wiosny, bowiem młode przyrosty są intensywnie niebieskie i już z daleka zwracają na siebie uwagę. Igły są cienkie, krótkie, osadzone wokół pędów, lekko kłujące. Same pędy są stosunkowo cienkie, wałeczkowate, zakończone wyraźnym pąkiem szczytowym. Zabarwienie igieł nie zawsze jest jednolite i czasami niektóre z gałązek stają się zielone. Są to tak zwane rewersje, czyli niewielkie fragmenty roślin o cechach taksonu, z których uzyskano odmianę (gałązki są takie same, jak u odmiany rodzicielskiej ‘Conica’). Tego typu rewersje nie są szkodliwe. Wręcz przeciwnie, sprawiają, że roślina staje się dwubarwna, a przez to jeszcze bardziej atrakcyjna. Natomiast jeśli w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy charakterystyczne dla gatunku, należy je usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Odmiana mało wymagająca w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach zasobnych w składniki pokarmowe i stale wilgotnych, ale całkiem nieźle radzi sobie także na większości przeciętnych, lekko kwaśnych gleb ogrodowych. Roślina odporna na mróz, ale w pierwszych latach uprawy zaleca się cieniowanie roślin od strony południowej na zimę. Lekkie okrycie za pomocą cieniówki lub agrowłókniny zabezpieczy igieł przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować pojawienie się przędziorków pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji ogrodowych wraz z innymi, wolno rosnącymi roślinami iglastymi. Bardzo dobrze prezentuje się na wrzosowiskach, w ogrodach skalnych, a także w pojemnikach. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę

Clethra alnifolia 'Clea'

orszelina olcholistna 'Clea'

Dekoracyjny krzew liściasty o gęstym, nieregularnym lub zaokrąglonym pokroju, dorastający do 1,8 m wysokości i 2 m szerokości. Liście są lancetowate, wydłużone, ciemnozielone, na brzegu delikatnie piłkowane, błyszczące, jesienią przed opadnięciem przebarwiają się na ładny, żółty kolor. Największą atrakcją tej odmiany są drobne, białe kwiaty zebrane w wydłużone i skierowane do góry kwiatostany typu grona. Kwiatostany mają od 10 do 15 cm długości. Krzewy kwitną dość późno, w lipcu i sierpniu. Kwiaty wydzielają bardzo intensywny, słodki, rozchodzący się dookoła aromat, który przyciąga owady. Jest to odmiana miododajna, stanowi cenny pożytek dla pszczół. Krzewy wymagają gleb żyznych, wilgotnych, o lekko kwaśnym odczynie. Rośliny źle znoszą suszę dlatego w suche i upalne lata wymagają nawadniania. Stanowisko powinno być ciepłe, słoneczne lub półcieniste. Odmiana polecana przede wszystkim do sadzenia w cieplejszych, zachodnich rejonach kraju. Młode egzemplarze wymagają okrywania na zimę. Podczas skrajnie mroźnych zim najmłodsze pędy mogą przemarzać, choć w następnym roku krzewy dosyć dobrze regenerują się. Odmiana pochodzenia duńskiego, bardzo rzadko spotykana w uprawie, warta szerszego rozpowszechnienia ze względu na niewątpliwe walory ozdobne i użytkowe.

Rosa 'Rumba'

róża 'Rumba'

Kwiaty dwubarwne, żółto-czerwone, średniej wielkości, 4-6 cm, zebrane w baldachy. Liście jasnozielone, błyszczące. Pędy wzniesione. Wzrost średni, wys. 40-60 cm. Dobrze krzewiąca się odmiana, zdrowa i odporna na przemarzanie. Polecana ze względu na oryginalną barwę kwiatów. Gęstość sadzenia: 7-8 szt/m2.

Pieris japonica 'Purity'

pieris japoński 'Purity'

Zimozielony, zwarty krzew o pokroju kulistym. Po 10 latach dorasta do około 1 m średnicy. Liście owalne, około 6 cm długości, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, pod spodem jaśniejsze i matowe. Wiosną młode przyrosty przez krótki okres brunatnoczerwonawe. Kwiaty kształtu dzbanuszkowatego, czysto białe, zebrane na wierzchołkach pędów w liczne, lekko przewieszające się wiechy, długości około 12 cm. Kwitnie bardzo obficie w kwietniu i maju. Wymaga stanowisk zacisznych, półcienistych lub zacienionych oraz gleb lekko kwaśnych, umiarkowanie wilgotnych i próchnicznych. W surowe zimy podmarza, zwłaszcza podmarzają pąki kwiatowe, dlatego preferuje miejsca osłonięte. Zaleca się sadzenie tej odmiany w cieplejszych rejonach kraju i pod dobrym, zimowym okryciem. Interesująca odmiana. Ładnie się prezentuje na wrzosowiskach, w towarzystwie innych roślin wrzosowatych i krzewów iglastych.