Acer tataricum subsp. ginnala

klon tatarski odm. ginnala

powrót do listy wyników

udostępnij:

synonim łaciński: Acer ginnala

synonim polski: klon ginnala

pokrój: drzewiasty rozłożysty

docelowa wysokość: od 10 m do 15 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Należy do grupy klonów o silnie przebarwiających się jesienią liściach, ceniony za wysoką odporność mrozową oraz tolerancję na suszę i zanieczyszczenie powietrza. Określenie „ginnala” pochodzi od lokalnej nazwy tego drzewa, nadanej przez ludność zamieszkującą dorzecze rzeki Amur. Klon ten w młodym wieku przypomina krzew. Starsze egzemplarze tworzą najczęściej formy wielopienne o ażurowej, parasolowatej koronie, osiągają one 10-15 m wysokości i podobną szerokość. Pędy są cienkie, czerwonawe, liście pojedyncze, najczęściej trójklapowe, ale czasami także bez klap, długości 4-8 cm, na brzegach grubo ząbkowane, ciemnozielone, błyszczące. Jesienią liście nabierają łososiowej, czerwonej barwy. Kwiaty drobne, żółto-zielone, zebrane po około 50 sztuk w kwiatostanach, rozwijają się w maju, pachną. Owoce to skrzydlaki, początkowo zaczerwienione, później zielone. Drzewo o bardzo małych wymaganiach, rośnie niemal na każdej przepuszczalnej glebie, poza skrajnie suchą. Sadzony na słonecznych stanowiskach atrakcyjne przebarwia się jesienią. Dzięki drobnym liściom bardzo skutecznie oczyszcza powietrze z zanieczyszczeń gazowych i pyłowych. Znosi syberyjskie mrozy, można go przycinać. Ma wiele cech pożądanych dla roślin przeznaczonych do sadzenia w terenach zurbanizowanych, nadaje się do stosowania w zieleni osiedlowej.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Japonia, Korea, Mandżuria, Mongolia, wschodnia Syberia oraz zachodnie i północne Chiny.
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste drzewa
forma początkowo krzew - później drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój drzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość od 10 m do 15 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
kwiatostan
barwa kwiatów kremowe
żółte
pora kwitnienia maj
owoce skrzydlaki
pora owocowania wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża roślina tolerancyjna
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ładne jesienne zabarwienie
odporność na zanieczyszczenia
ozdobne owoce
pachnące kwiaty
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
rekultywacja
zieleń publiczna
szpaler
ogrody orientalne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
w grupach
ogrody osiedlowe
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-10-19
skimia japońska 'Rubella'
19181
zdjęć
9494
roślin w produkcji
347
osób online

UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.