Achillea 'Feuerland'

Zwarta, krzaczasta odmiana krwawnika tworząca kopulaste kępy średnicy 45-60 cm z dość sztywnych, słabo rozgałęzionych pędów wysokości 60–80 cm. Głęboko powcinane, pierzaste liście roślin są w zarysie wąsko lancetowate i miękko, wełniście owłosione. Mają intensywną, zielonoszarą barwę. Najpiękniej wyglądają rośliny w okresie kwitnienia od czerwca do września. Wówczas na końcach prostych, rozgałęzionych na samym szczycie pędów rozwijają się koszyczki kwiatowe zebrane w gęste, talerzowate baldachogrona średnicy 5-10 cm. Środek koszyczka tworzą złocistożółte kwiaty rurkowe, otoczone pojedynczym okółkiem krwistoczerwonych kwiatów języczkowych. W miarę przekwitania kwiaty bledną przybierając pomarańczowe, brzoskwiniowe i żółte barwy. Ta kombinacja płomiennych barw daje niezwykły efekt kolorystyczny. Pędy, liście i kwiaty wydzielają silny aromat charakterystyczny dla krwawników. Odmiana polecana do sadzenia w miejscach silnie nasłonecznionych, bardzo łatwo przystosowująca się do prawie każdych warunków glebowych. Choć preferuje podłoże średnio-zwięzłe, przepuszczalne, stale umiarkowanie wilgotne, to jednak doskonale radzi sobie także na glebach jałowych, piaszczystych i kamienistych. Dobrze znosi upały i okresowe susze. Należy unikać sadzenia roślin na wietrznych, nieosłoniętych stanowiskach, zwłaszcza na ciężkich, gliniastych, zbyt żyznych i podmokłych glebach. W takich miejscach rośliny słabiej kwitną, są mniej zwarte i mają wiotkie, wydłużone, rozkładające się na boki pędy. Odmiana w pełni mrozoodporna. Systematyczne wycinanie przekwitających kwiatów nie tylko wydłuża okres kwitnienia i pozwala roślinom zachować bardziej kompaktowy pokrój, ale także nie dopuszcza do samosiewu (siewki uzyskane z nasion nie powtarzają cech rośliny matecznej). Bylina krótkowieczna. Już po 3-4 latach rośliny słabiej kwitną i są mniej żywotne. Należy wówczas je odmłodzić poprzez podział kęp wiosną lub jesienią. Odmiana inwazyjna, rozrastająca się przez podziemne rozłogi. Wspaniale prezentuje się w różnej wielkości grupach na suchych, słonecznych rabatach, zarówno w ogrodach naturalistycznych, jak i wiejskich. Przydatna również do obsadzania dużych powierzchni skarp oraz łąk kwietnych. Trwałe, płaskie kwiatostany nadają się na kwiat cięty oraz suche, zimowe bukiety. Kolorowe kwiaty przyciągają barwą i zapachem motyle i pszczoły.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Ernst Pagels Niemcy
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	czerwone pomarańczowe żółte
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień
nasłonecznienie	stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	odporność na zanieczyszczenia odporność na zasolenie ozdobne z kwiatów
zastosowanie	ogrody przydomowe rekultywacja zieleń publiczna roślina okrywowa ogrody skalne rabaty kwiaty cięte suche bukiety w grupach
strefa	3

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich