Ginkgo biloba 'Praga'

miłorząb dwuklapowy 'Praga'

synonim łaciński: Ginkgo biloba var. pragensis,Ginkgo biloba 'Pragensis'

synonim polski: miłorząb dwuklapowy 'Pragensis'

pokrój: nieregularny

pokrój: przewisający (płaczący, zwisły)

docelowa wysokość: od 3 m do 5 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: roślina tolerancyjna

zastosowanie: zieleń publiczna

Niska, wolno rosnąca odmiana miłorzębu o szerokim pokroju, z charakterystycznie horyzontalnie ułożonymi pędami. W literaturze bardzo często mylona z podobną odmianą 'Pendula', ale w odróżnieniu od niej nie tworzy parasolowatej korony ze zwieszonymi pędami, lecz gałęzie rosną szeroko i poziomo. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że może od tej odmiany pochodzić. Okaz mateczny, początkowo noszący nazwę Ginkgo biloba var. pragensis, później Ginkgo biloba 'Pragensis' rośnie w Ogrodzie Botanicznym w Pradze i jest klonem męskim, nie tworzy nasion. Jego wiek szacuje się na około 150 lat. W 1996 roku nazwa drzewa matecznego została zmieniona na Ginkgo biloba 'Praga'. Roślina tworzy dwa rodzaje pędów: nagie, żółte długopędy oraz wałeczkowate, pokryte dość licznie bliznami po opadłych liściach krótkopędy, znacznie mniejsze i cieńsze. Pąki brązowego koloru, szerokostożkowate, okryte łuskami. Liście typowe dla gatunku tj. ciemnozielone, skórzaste, wachlarzowate, szerokość 5–8 cm z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym blaszkę na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści rozchodzi się wachlarzowato od nasady ogonka po brzegi blaszki liściowej. Jest to unerwienie nie spotykane u roślin okrytonasiennych. Drzewo pięknie prezentuje się jesienią, gdy liście przybierają złocistożółte barwy, długo utrzymują się na gałęziach i przepięknie mienią się w promieniach słonecznych. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Preferuje stanowisko słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatru. W młodym wieku wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Roślina wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy stosować nawozów zawierających wapń. Ze względu na piękny, szeroki pokrój odmiana polecana do sadzenia pojedynczo w dużych ogrodach przydomowych w miejscach wyeksponowanych.

autorzy opisu tekstowego: Tomasz Dymny; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: Karel Domin (czeski botanik ) nadał status odmiany botanicznej Ginkgo biloba var. pragensis 1930 Czechy
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma małe drzewo lub duży krzew
pokrój nieregularny
przewisający (płaczący, zwisły)
docelowa wysokość od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
roślina tolerancyjna
ph podłoża odczyn kwaśny
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
ładne jesienne zabarwienie
odporność na zanieczyszczenia
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
soliter (pojedynczo)
strefa 5a
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Tomasz Dymny Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-11-28
skimia japońska 'Rubella'
19191
zdjęć
9523
roślin w produkcji
125
osób online