Gypsophila cerastioides

Clematis 'White Prince Charles'

powojnik 'White Prince Charles'

Japońska odmiana, obsypująca się w początku lata masą gwiazdkowatych kwiatów. Kwiaty o średnicy 6-8 cm, z 4-6 działkami szeroko eliptycznymi, ostro zakończonymi, z lekko postrzępionymi brzegami podwijającymi się ku spodowi w wierzchołkowej części. Działki na górnej stronie białe, z różowym cieniem, zwłaszcza w środkowej i wierzchołkowej części, na spodniej stronie białe, ze środkowymi nerwami fioletoworóżowymi. Pylniki żółte na zielonych nitkach. Kwitnie obficie czerwiec/lipiec i ubożej sierpień/wrzesień. Liście pojedyncze, trójlistkowe i pięciolistkowe, jasnozielone, matowe, gładkie. Osiąga wysokość 2,5 m. Podpór czepia się ogonkami liściowymi. Do sadzenia w miejscach słonecznych, ciepłych. Odmiana szczególnie przydatna do uprawy przy ogrodzeniach, altanach, pergolach i różnych wysokich podporach ogrodowych, np. kratach, tyczkach. Uroczo wygląda, gdy wspina się po niedużych drzewach lub krzewach, zarówno liściastych jak i iglastych. Szczególnie ładnie wygląda posadzona na ciemnym tle.

Juniperus chinensis 'Shimpaku'

jałowiec chiński 'Shimpaku'

Oryginalny, karłowy krzew o nieregularnym pokroju. Tworzy formę wzniesioną, dorasta do 1 m wysokości i 1,5 m szerokości. Pędy są ukośnie wzniesione do góry, mają krótkie gałązki boczne pokryte dość grubymi łuskami asymilacyjnymi. Rośnie powoli, tworzy żywozielone krzewy o dziwacznych kształtach. Nie jest krzewem płożącym, trudno go też określić mianem wzniesionego czy wyprostowanego. Często jest wykorzystywany jako produkt wyjściowy do tworzenia form bonsai. Jałowiec ten nie ma dużych wymagań glebowych i rośnie na każdej przeciętnej, przepuszczalnej glebie, a nawet piaszczystej. Stanowisko słoneczne lub półcień. Jak większość jałowców ma niewielkie wymagania wilgotnościowe, a suszę znosi całkiem dobrze. Jest całkowicie odporny na mróz, może być sadzony w całym kraju. Nadaje się do małych ogrodów i do pojemników. Może być sadzony pojedynczo, jako oryginalny soliter, lub w grupach po kilka sztuk. Stara, zapomniana odmiana, bardzo rzadko spotykana, ale warta ponownego upowszechnienia.

Parrotia persica

parrocja perska

Wolnorosnące drzewo o krótkim pniu lub wielopniowy krzew o dekoracyjnych jesienią liściach. Występuje endemicznie w górach Elburs w Persji. Korona szerokostożkowa, gęsta. W naturze, wieku 150 lat osiąga 15 m wys. W ogrodzie dorasta do 6 m wys. Kora na pniu łuszczy się płatami, podobnie jak u platana. Liście odwrotniejajowate, 5-12 cm długości, wczesną wiosną różowe, latem skórzaste, błyszczące i ciemnozielone, jesienią pomarańczowoszkarłatne. Jesienne przebarwienie liści jest najlepszą, wyróżniająca cechą tej rośliny. Kwiaty różowoczerwone, niepozorne, zebrane w małe główki, z licznymi czerwonymi pręcikami, występują masowo przed rozwojem liści, IV. Atrakcyjne jedynie oglądane z bliska. Małe wymagania glebowe, ale nie znosi gleb zasadowych. Wskazane są stanowiska ciepłe, słoneczne, gdyż wtedy liście jesienią przebarwiają się intensywniej. Młode rośliny wymagają okrywania na zimę. Roślina nadająca się do parków i ogrodów przydomowych.

Fagus sylvatica 'Purpurea Tricolor'

buk pospolity 'Purpurea Tricolor'

Duże drzewo o silnie zaokrąglonej koronie i efektownym zabarwieniu liści. Wys. i szer. do 30 m. Liście na wiosnę purpurowe, błyszczące, z różowym obrzeżeniem, później zielenieją, a brzegi jaśnieją. Stanowisko słoneczne. Preferuje gleby żyzne i świeże, o stałym poziomie wód gruntowych. Odmiana szczególnie dekoracyjna na wiosnę. Polecana do zestawień kolorystycznych w dużych ogrodach.