Powszechnie występująca w miejscach słonecznych bylina o ładnych, głęboko powcinanych, ciemnozielonych liściach. Wyrasta do wysokości 80 cm . Pędy wzniesione, dość sztywne, często nierozgałęzione, mniej lub więcej owłosione, ulistnione. Liście podłużne, lancetowate, łodygowe mniejsze od odziomkowych, młode wełniście owłosione. Koszyczki kwiatowe średnicy około 5 mm, zebrane w płaskie baldachogrona na końcach sztywnych, wyprostowanych pędów. W koszyczku znajduje się 5 kwiatów języczkowatych, najczęściej białych, ale zdarzają się także różowe. Kwiaty rurkowate szarobiałe. Kwitnie od VI do X. Krwawnik ten dobrze rośnie na stanowiskach bardzo słonecznych, na glebie umiarkowanie wilgotnej lub wilgotnej, a nawet umiarkowanie suchej. Można próbować uprawiać ten gatunek zamiast traw w miejscach bardzo suchych, wystawionych na silne działanie słońca, ale konieczne jest co tygodniowe koszenie, by nie dopuścić do wzrostu pędów kwiatostanowych. Można wprowadzać ten gatunek do założeń naturalistycznych, na przykład na łąki kwietne. W uprawie spotykane są odmiany o barwnych kwiatostanach. Nadają się na rabaty. W wypadku odmian pamiętać trzeba o regularnym usuwaniu przekwitłych kwiatostanów, aby uniknąć tworzenia nasion. Siewki odznaczają się zwykle nieefektownym, blado różowym zabarwieniem kwiatów. Odmiany trzeba rozmnażać wegetatywnie, przez podział. Dzielić można rośliny zimą, lub jak najwcześniej wiosną. Sadzi się najczęściej w małych grupach po 3-10 razem lub w dużych po 10-20. Liczba roślin na 1 m²-7.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
