Hebe speciosa

Carlina acaulis

dziewięćsił bezłodygowy

Bylina o kolczastych liściach tworzących płaską, leżącą na ziemi rozetę średnicy ok. 40 cm. Na wierzchołku pędu wyrasta jeden kwiatostan koszyczkowy, śr. 5-7 cm, bardzo dekoracyjny ze względu na srebrzystobiałe listki okrywy (ulubiony motyw sztuki góralskiej). Koszyczki otwierają się tylko przy słonecznej pogodzie. Wymaga miejsc bardzo słonecznych, z glebą przepuszczalną. Nadaje się do ogrodu skalnego pojedynczo lub 2-3 w grupie. Liczba roślin na 1m2 - 9.

Hosta 'Guardian Angel'

funkia 'Guardian Angel'

Odmiana o ciekawej, zmiennej barwie liści, uzyskana w 1995 r. przez Criss i Rick Thompson, jest to sport odmiany ‘Blue Angel’. Duża kępiasta bylina osiągająca ponad 1 m szerokości i 60 cm wysokości. Blaszki liściowe duże, eliptyczne, wyraźnie unerwione, na wierzchołkach zaostrzone, u podstawy sercowate, mają do 33 cm długości i 23 cm szerokości, na brzegach faliste. Młode liście silniej pofalowane, białawe z szarozieloną obwódką, następnie białozielonkawe do jasnoniebieskozielonych, z niebieskawą obwódką oraz charakterystycznymi, jasnymi smugami przebiegającymi przez środek liści. U młodych liści liczne odcienie i barwy silniej kontrastują, u starszych stają się bardziej jednorodne, ale nadal zauważalne. Ogonki białawo-zielonkawe, kwiaty prawie białe. Roślina polecana do sadzenia na glebach żyznych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych, przepuszczalnych, na stanowiskach cienistych. Wymaga częstego dzielenia i przesadzania, w przeciwnym razie zatraca wyraziste cechy odmianowe. Odmiana kolekcjonerska, polecana do uprawy w ogrodach przydomowych.

Monarda 'Beauty of Cobham'

pysznogłówka 'Beauty of Cobham'

Bylina tworząca kępy dorastające do 100 cm wysokości w okresie kwitnienia i szerokości 45 cm. Kanciaste, jasnozielone łodygi są pokryte licznymi, zielonymi, pachnącymi miętowo liśćmi. Główkowate kwiatostany, które stanowią główną ozdobę rośliny (VI-VIII), wyróżniają się atrakcyjnym zabarwieniem. Lilaróżowe płatki korony poszczególnych kwiatów o długości 5 cm kontrastują z przykwiatkami (osadzonymi na dole „główki”), które mają kolor od szaro- do ciemnofioletowego. Wabią motyle, pszczoły i inne owady. Wskazane jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co przedłuża kwitnienie. Rośliny wymagają słonecznego lub półcienistego stanowiska i umiarkowanie wilgotnej gleby – dobrze, jeśli jest ona dość żyzna, próchniczna i przepuszczalna, gdyż sprzyja to żywotności pysznogłówki. Bylina ta nie lubi ani zbyt lekkich, piaszczystych, ani za ciężkich, mokrych gleb. Jest raczej krótkowieczna; powinno się ją dzielić i rozsadzać raz na 3 lata – należy to robić wczesną wiosną. Zaleca się ponadto ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Jeśli chodzi o typowe w pielęgnacji bylin przycinanie nadziemnych, zaschniętych części roślin po skończonej wegetacji, lepiej w przypadku pysznogłówki nie robić tego jesienią, lecz zostawić pędy na zimę, gdyż są oryginalną ozdobą ogrodu. Pysznogłówka może być porażana przez mączniak prawdziwy, który objawia się watowatymi plamami na liściach, a następnie ich żółknięciem i zamieraniem. Choroba ta częściej występuje na roślinach uprawianych w cieniu, źle odżywionych. Ogranicza ją ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Bylina ta najlepiej wygląda sadzona w grupach na rabatach. Dobrym sąsiedztwem są np. ozdobne trawy.

Berberis 'Pola'

berberys 'Pola'

Niski krzew o ciemnopurpurowych liściach, charakteryzujący się zwartym, kulistym pokrojem oraz karłowym wzrostem, nieco słabszym niż B. thunbergii 'Atropurpurea Nana'. Trzyletnie rośliny w uprawie pojemnikowej osiągają 20 cm średnicy. Pędy sztywne, skierowane do góry, z krótkimi, pojedynczymi cierniami. Roślina ma interesującą barwę liści, bardzo ciemnopurpurową, wyróżniającą odmianę wśród innych berberysów. Liście drobne, eliptyczne. Jesienią jaśnieją i stają się jaskrawoczerwone. Do tej pory nie zaobserwowano kwiatów i owoców. Odmiana powstała najprawdopodobniej jako krzyżówka B. ×chopinii z B. thunbergii. Wymagania jak innych berberysów. Preferuje gleby żyzne, dostatecznie wilgotne, o odczynie od lekko kwaśnego, po słabo zasadowy. Najlepiej wybarwia się na stanowiskach słonecznych, ale toleruje także półcień. Odmiana żywotna, odporna na choroby i trudne warunki uprawy. Dobra mrozoodporność. Krzew polecany do sadzenia w ogrodach przydomowych, na rabatach, w ogrodach skalnych i w pojemnikach, a także do stosowania jako niska roślina okrywowa. Opracowano na podstawie ankiety Konkursu Roślin - Nowości 2014; zgłaszający: TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin