Helianthemum 'Cerise Queen'

posłonek 'Cerise Queen'

pokrój: poduszkowaty

docelowa wysokość: od 0,1 m do 0,2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Zimozielona, rosnąca nisko przy ziemi krzewinka obsypana przez całe lato masą purpurowoczerwonych kwiatów przypominających małe pompony. Roślina tworzy płaskie kępy, osiąga do 20 cm wysokości. Ma drobne, ciemnozielone, skórzaste listki osadzone gęsto na cienkich, wydłużonych pędach. Pierwsze kwiaty rozwijają się w czerwcu. Pączki przed rozwinięciem zwisają, natomiast po rozwinięciu kwiaty są wzniesione do góry. Kwiaty są pełne, zbudowane z licznych, purpurowoczerwonych płatków otaczających kulisty słupek z żółtą szyjką i znamieniem. Kwiaty są zebrane w luźnych kwiatostanach. Początkowo kwitnienie jest bardzo obfite, później słabnie, ale przeciąga się niemal do końca lata. Po głównym okresie kwitnienia rośliny można przycinać. Posłonek jest rośliną o niewielkich wymaganiach uprawowych, dobrze rośnie na większości gleb ogrodowych, toleruje suszę i dobrze zimuje, bo zwykle jest przykryty warstwą śniegu. Najładniej prezentuje się w ogrodach skalnych oraz na niskich rabatach bylinowych.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma krzewinka
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój poduszkowaty
docelowa wysokość od 0,1 m do 0,2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście zimozielone
rodzaj kwiatów pełne
barwa kwiatów czerwone
purpurowe
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ozdobne z kwiatów
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
rabaty
w grupach
strefa 6
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: jastrun wielki

Leucanthemum maximum

jastrun wielki

Ozdobna z kwiatów bylina dorastająca do 80-100 cm wysokości. Jedna z najpopularniejszych „swojskich” roślin ogrodowych nazywanych „margaretkami”, a mająca bardziej okazałe kwiatostany niż pospolitszy jastrun właściwy (Leucanthemum vulgare, syn. Chrysanthemum leucanthemum). Skórzaste, ciemnozielone, lancetowate liście osadzone są na rozgałęzionych, dość łamliwych łodygach. Koszyczki kwiatostanowe, które mają średnicę ok. 10 cm, pojawiają się w czerwcu i rozwijają następnie przez całe lato (nie tak jednak licznie jak na początku okresu kwitnienia). Po przycięciu roślina powtarza kwitnienie również jesienią. Koszyczki składają się z białych, stosunkowo szerokich, kwiatów języczkowatych i żółtych rurkowatych (środek). Jastrun jest łatwy w uprawie, ale lepiej udaje się na żyznych glebach z dodatkiem gliny, która utrzymuje w podłożu wilgoć. Na zbyt mokrych stanowiskach jednak może zamierać zimą. Wymaga słonecznego miejsca. Jest chętnie atakowany przez mszyce – żerują one w koloniach na szypule kwiatostanowej i na dolnej stronie koszyczków, powodując ich zniekształcenie; dodatkowo na liściach pojawia się rosa miodowa wydzielana przez te szkodniki, która szpeci rośliny i nie nadają się one na kwiaty cięte. Z chorób najbardziej daje się we znaki mączniak prawdziwy, który objawia się występowaniem białego nalotu na roślinie. Jest to natomiast gatunek odporny na mróz. Jastrun w okresie kwitnienia jest niepowtarzalnym towarzystwem dla innych kwitnących wówczas na rabatach roślin, np. róż czy łubinów. Nadaje się do tworzenia trawników łąkowych, gdzie będzie się rozsiewał. To typowa bylina do ogrodów wiejskich, założeń naturalistycznych, gdzie wabi owady pożyteczne. Rozmnażanie jastrunu właściwego z nasion dotyczy przede wszystkim gatunku, natomiast większość jego atrakcyjnych (przeważnie pełnokwiatowych lub o zwartym pokroju) odmian trzeba mnożyć przez podział (dzielenie i rozsadzanie kęp, najlepiej wczesną wiosną, jest wskazane co 3 lata – jako metoda odmładzania tych krótkowiecznych bylin). Najbardziej efektowne wielkokwiatowe „margaretki” bylinowe są jednak mieszańcami, które klasyfikowane są do – wywodzącego się od L. maximum – gatunku Leucanthemum ×superbum.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
147
osób online