Helianthemum 'Cerise Queen'

Leucanthemum maximum

jastrun wielki

Ozdobna z kwiatów bylina dorastająca do 80-100 cm wysokości. Jedna z najpopularniejszych „swojskich” roślin ogrodowych nazywanych „margaretkami”, a mająca bardziej okazałe kwiatostany niż pospolitszy jastrun właściwy (Leucanthemum vulgare, syn. Chrysanthemum leucanthemum). Skórzaste, ciemnozielone, lancetowate liście osadzone są na rozgałęzionych, dość łamliwych łodygach. Koszyczki kwiatostanowe, które mają średnicę ok. 10 cm, pojawiają się w czerwcu i rozwijają następnie przez całe lato (nie tak jednak licznie jak na początku okresu kwitnienia). Po przycięciu roślina powtarza kwitnienie również jesienią. Koszyczki składają się z białych, stosunkowo szerokich, kwiatów języczkowatych i żółtych rurkowatych (środek). Jastrun jest łatwy w uprawie, ale lepiej udaje się na żyznych glebach z dodatkiem gliny, która utrzymuje w podłożu wilgoć. Na zbyt mokrych stanowiskach jednak może zamierać zimą. Wymaga słonecznego miejsca. Jest chętnie atakowany przez mszyce – żerują one w koloniach na szypule kwiatostanowej i na dolnej stronie koszyczków, powodując ich zniekształcenie; dodatkowo na liściach pojawia się rosa miodowa wydzielana przez te szkodniki, która szpeci rośliny i nie nadają się one na kwiaty cięte. Z chorób najbardziej daje się we znaki mączniak prawdziwy, który objawia się występowaniem białego nalotu na roślinie. Jest to natomiast gatunek odporny na mróz. Jastrun w okresie kwitnienia jest niepowtarzalnym towarzystwem dla innych kwitnących wówczas na rabatach roślin, np. róż czy łubinów. Nadaje się do tworzenia trawników łąkowych, gdzie będzie się rozsiewał. To typowa bylina do ogrodów wiejskich, założeń naturalistycznych, gdzie wabi owady pożyteczne. Rozmnażanie jastrunu właściwego z nasion dotyczy przede wszystkim gatunku, natomiast większość jego atrakcyjnych (przeważnie pełnokwiatowych lub o zwartym pokroju) odmian trzeba mnożyć przez podział (dzielenie i rozsadzanie kęp, najlepiej wczesną wiosną, jest wskazane co 3 lata – jako metoda odmładzania tych krótkowiecznych bylin). Najbardziej efektowne wielkokwiatowe „margaretki” bylinowe są jednak mieszańcami, które klasyfikowane są do – wywodzącego się od L. maximum – gatunku Leucanthemum ×superbum.

Abies concolor 'Archer's Dwarf'

jodła jednobarwna 'Archer's Dwarf'

Karłowa forma jodły kalifornijskiej o regularnym, gęstym, stożkowym pokroju. Wzrost początkowo kulisty. Z czasem roślina wyprowadza silnie rosnący przewodnik i staje się wyraźnie stożkowata. Pędy ułożone gęsto i prostopadle do pnia. Wzrost powolny, roczne przyrosty 4-6 cm. Po 10 latach osiąga 0,8 m wys. i 0,5 szer; po 20 latach 2 m wys. Igły młode jasnoniebieskie, starsze zielonkawofioletowe, wąskie, szablasto wygięte, krótsze niż u gatunku, nastroszone od góry pędu. Polecana na stanowiska słoneczne i półcieniste. Wymagania glebowe przeciętne. Odporna na zanieczyszczenia powietrza, nie wrażliwa na wiosenne przymrozki. Bardzo ładna karłowa forma do małych ogrodów.

Miscanthus ×giganteus 'Meidl'

miskant olbrzymi 'Meidl'

Silnie rosnąca trawa o ciemnozielonych, szerokich liściach i charakterystycznych fioletowych pędach. Jest to także jedyna odmiana miskanta olbrzymiego, która corocznie kwitnie w warunkach klimatycznych Polski. Roślina tworzy okazałe, gęste kępy przypominające fontanny, dorastające do 3-3,5 m wysokości, nie jest ekspansywna. Źdźbła są grube i sztywne, fioletowe. Blaszki liściowe ciemnozielone z wyraźnym, białym pasem przebiegającym wzdłuż nerwu głównego, początkowo są wzniesione, później łukowato przewieszają się. Roślina kwitnie we wrześniu i październiku, tworzy atrakcyjne, różowo-srebrzyste wiechy, które pozostają dekoracyjne jeszcze długo po przekwitnięciu. Preferuje gleby żyzne, piaszczysto-gliniaste, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne, zaciszne i osłonięte. Odmiana odporna na mróz, polecana do sadzenia pojedynczo lub w kompozycjach z innymi trawami w ogrodach i zieleni publicznej. Odmiana zgłoszona w 2017 r. do Konkursu Roślin Nowości 25 Międzynarodowej Wystawy 'Zieleń to Życie' przez Szkółkę Roślin Ozdobnych DAGLEZJA ARTUR MAJ.

Aster alpinus 'Happy End'

aster alpejski 'Happy End'

Bylina tworząca rozety wydłużonych, szarozielonych liści, z których wyrastają w V-VI skąpo ulistnione pędy, wysokości 20 - 30 cm. Pędy zakończone są koszyczkiem kwiatowym o średnicy ok. 4 cm. Kwiaty języczkowe różowe, środek żółty. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej, wapiennej. Nadaje się do sadzenia w ogrodzie skalnym lub na przedzie mniejszych rabat w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m2 - 11.