Achillea 'Walther Funcke'

Odmiana zwarta i w przeciwieństwie do wielu innych, zwłaszcza wyższych odmian krwawnika, bez tendencji do rozchylania pędów na boki. Bardzo podobna wyglądem do 'Feuerland', opisywana często jako jej ulepszona wersja – z krótszymi pędami, dłużej utrzymująca kolorystykę kwiatów. Tworzy niskie, bardzo zwarte, kopulaste kępy średnicy 50-70 cm ze sztywnych, wyprostowanych pędów kwiatowych, które w zależności od warunków uprawy osiągają wysokość 30-50 cm. Wełniście owłosione (zwłaszcza młode), pierzaste, paprociowate liście są srebrzystoszare i aromatyczne. Największą ozdobą roślin są rozwijające się na szczytach pędów, w okresie od czerwca do września, zbite, talerzowate baldachogrona średnicy 5-8 cm. Tworzą je drobne koszyczki kwiatowe z ceglastoczerwonymi kwiatami języczkowatymi i kontrastowo wybarwionym żółtym środkiem złożonym z kwiatów rurkowatych. Kwiaty długo utrzymują swą kolorystykę (dłużej niż inne odmiany), jednak z czasem bledną przybierając rdzawopomarańczowe i kremowe barwy. Odmiana do sadzenia w miejscach silnie nasłonecznionych, bardzo łatwo przystosowująca się do zróżnicowanych warunków glebowych (nie znosi jedynie gleb podmokłych). Preferuje podłoże średnio-zwięzłe, przepuszczalne, stale umiarkowanie wilgotne. Doskonale radzi sobie także na glebach jałowych, piaszczystych i kamienistych. Dobrze znosi upały i okresowe susze. Na wietrznych, nieosłoniętych stanowiskach i ciężkich gliniastych, zbyt żyznych glebach rośliny słabiej kwitną, są mniej zwarte, a ich wiotkie, wydłużone pędy rozkładają się na boki. Odmiana w pełni mrozoodporna. Systematyczne wycinanie przekwitających kwiatów nie tylko wydłuża okres kwitnienia i pozwala roślinom zachować bardziej kompaktowy pokrój, ale także nie dopuszcza do samosiewu (siewki nie powtarzają cech rośliny matecznej). Bylina krótkowieczna. Już po 3-4 latach rośliny słabiej kwitną i są mniej żywotne. Należy wówczas je odmłodzić poprzez podział kęp wiosną lub jesienią. Odmiana wnosząca efektowną, płomienną kolorystykę na słoneczne rabaty, do ogrodów naturalistycznych, jak i wiejskich. Przydatna również do obsadzania dużych powierzchni skarp oraz łąk kwietnych. Trwałe, płaskie kwiatostany nadają się na kwiat cięty oraz suche zimowe bukiety. Kolorowe kwiaty przyciągają barwą i zapachem motyle oraz pszczoły.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Ernst Pagels Niemcy
grupa roślin	byliny
grupa użytkowa	byliny
forma	bylina
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	kępiasty
docelowa wysokość	od 0,2 m do 0,5 m
barwa liści (igieł)	szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	kremowe czerwone pomarańczowe żółte
pora kwitnienia	czerwiec lipiec sierpień
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże suche podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	roślina tolerancyjna
rodzaj gleby	roślina tolerancyjna
walory	ciekawy pokrój odporność na zanieczyszczenia odporność na zasolenie ozdobne z kwiatów
zastosowanie	ogrody przydomowe rekultywacja zieleń publiczna roślina okrywowa ogrody skalne kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty kwiaty cięte suche bukiety
strefa	3

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich