Aconitum carmichaelii 'Arendsii'

tojad Carmichaela 'Arendsii'

synonim łaciński: Aconitum ×arendsii,Aconitum fischeri Forbes et Hemsl. non Rchb.

pokrój: kępiasty

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: podłoże wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Wysoka, kępiasta bylina o efektownych kwiatach. Roślina długowieczna w sprzyjających warunkach, ale nie rozrastająca się szeroko, pozostająca w zwartej kępie za sprawą bulwiastych korzeni. Odznacza się obfitym kwitnieniem i dość późną porą kwitnienia. Pokrojem przypomina bardziej znane ostróżki, ale różni się od nich kształtem kwiatów. Pędy słabo rozgałęzione, sztywne, ulistnione na całej długości, zakończone kwiatostanem luźniejszym niż u form typowych dla gatunku. Pędy w czasie kwitnienia dorastają nawet do wysokości 80 – 120 cm. Liście klapowane, o brzegach ząbkowanych, skórzaste, ciemnozielone, pod spodem nieco jaśniejsze. Kwiaty okazałe, grzbieciste, lazurowo niebieskie, zebrane są w gęste wiechy z pionowymi rozgałęzieniami na wierzchołkach pędów. Kwitnie w IX – X. Tojady najlepiej rosną w miejscach półcienistych, na glebie próchnicznej, stale umiarkowanie wilgotnej, zimnej. Nie znoszą prażącego słońca. Im dłużej rosną na jednym miejscu, tym obficiej kwitną. Należą do bylin szczególnie długowiecznych. Dobrze reagują na większe dawki nawożenia, zwłaszcza azotem. Korzystne jest ściółkowanie gleby, które reguluje wilgotność podłoża. Roślina wrażliwa na grzybowe choroby naczyniowe, którym sprzyjają zranienia łodyg – należy bardzo uważać przy prowadzeniu prac pielęgnacyjnych. Mrozoodporność bardzo dobra. Tojady sadzi się na półcienistych rabatach, w większych ogrodach skalnych, a także wśród krzewów i drzew pojedynczo lub w małych grupach. Gęstość sadzenia – 7 roślin na 1 m2.

autorzy opisu tekstowego: Jacek Marcinkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie pierwsza publikacja: Debeaux 1879; odkrywca, hodowca (selekcjoner): Georg Arends Niemcy; wprowadzenie do handlu: 1945
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
kwiatostan
barwa kwiatów purpurowofioletowe
niebieskie
pora kwitnienia wrzesień
październik
nasłonecznienie stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
podłoże wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby próchniczna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
ogrody wodne i bagienne
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
strefa 3
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Jacek Marcinkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-11-28
skimia japońska 'Rubella'
19191
zdjęć
9523
roślin w produkcji
157
osób online