Actaea racemosa

pluskwica groniasta

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: podłoże wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Wysoka, długowieczna bylina przeznaczona do sadzenia w cienistych zakątkach ogrodu, ozdobna przede wszystkim z długich, wyprostowanych kwiatostanów przypominających wyglądem świece (stąd inna nazwa świecznica). W okresie kwitnienia osiąga zwykle 1,20-1,80 m, choć w optymalnych warunkach może dorastać nawet do 2,5 m wysokości. W okresie intensywnego wzrostu przyrasta nawet 45-55 cm miesięcznie. Wiosną tworzy okazałe, ciemnozielone kępy (60-120 cm średnicy) z dużych, trójdzielnych, długoogonkowych liści, złożonych z jajowato-lancetowatych, piłkowanych, skórzastych listków. W lipcu i sierpniu w wierzchołkowej części sztywnych, prostych, słabo rozgałęzionych pędów rozwija liczne (50-110), puszyste, kredowobiałe kwiaty zebrane w wąziutkie, kłosowate grona długości 40-60 cm. Drobne kwiatki pozbawione są płatków i działek kielicha, rozwijają natomiast bardzo długie, 5-10 mm, kredowobiałe pręciki okalające białe znamię słupka. Kwiaty wydzielają intensywny, niezbyt przyjemny zapach, który zwabia muchy, komary i chrząszcze. Przekwitające kwiaty zamieniają się w owoce - suche mieszki długości 5-10 mm z kilkoma nasionami wewnątrz. Wyschnięte owocostany zdobią jeszcze ogrody przez wiele tygodni. Pluskwica jest byliną trwałą, odporną na choroby i szkodniki. Preferuje stanowiska półcieniste i cieniste oraz żyzne, stale umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne gleby z dużą ilością substancji organicznej. Może rosnąć także w słońcu pod warunkiem dostatecznej ilości wilgoci w podłożu. W czasie dłuższej suszy wymaga podlewania. Szczególnie wrażliwe na brak wody i niedostatek składników pokarmowych są egzemplarze młode (brązowienie brzegów liści). W silnym ocienieniu rośliny słabiej kwitną a pędy kwiatowe wyginają się w kierunku światła. Wysokie pędy kwiatowe, zwłaszcza na wietrznych, nieosłoniętych stanowiskach, wymagają czasami podpór. Rozmnażana wczesną wiosną przez podział roślin lub nasiona wysiewane tuż po zbiorze. Bylina szczególnie przydatna do obsadzania półcienistych zakątków pod drzewami, krzewami oraz północnymi ścianami budynków lub parkanów, zwłaszcza w ogrodach naturalistycznych i wiejskich. Ładnie wygląda sadzona pojedynczo, jako efektowna roślina architektoniczna, a także w grupach na rabatach z innymi wysokimi bylinami (tojadami, zawilcami japońskimi, parzydłem, paprociami, funkiami). Wielkie, ciemnozielone liście wprowadzają do ogrodów nie tylko efektowną kolorystykę, ale także ciekawą strukturę.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Ameryka Północna
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia lipiec
sierpień
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
podłoże wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
w grupach
strefa 3
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: grusza japońska \'Chojuro\'

Pyrus pyrifolia 'Chojuro'

grusza japońska 'Chojuro'

Drzewo owocowe rodzące smaczne, kuliste owoce kształtem przypominające jabłka, w sprzedaży określane mianem Nashi. Odmiana japońska otrzymana z siewu w 1895 r przez Chōjūrō Tōma w Kawasaki. Drzewo rośnie umiarkowanie silnie, ma dużo cienkich pędów, tworzy rozłożystą koronę ze skłonnością do zagęszczania. Kwitnie w tym samym czasie co tradycyjne odmiany grusz. Grusze japońskie są obcopylne, co oznacza, że do dobrego plonowania wymagają zapylenia pyłkiem innej odmiany. Dobrym zapylaczem dla tej odmiany jest odmiana ‘Hosui’. Owoce są średniej wielkości. Mają kulisty lub kulistospłaszczony kształt. Skórka jest mocna choć cienka. Ma barwę zielonkawobrązową, a po dojrzeniu brązową. Owoce pokrywają szarobiałe, lekko wypukłe przetchlinki. Miąższ jest białawy, słodki, średnio soczysty i aromatyczny. Dojrzałość zbiorczą owoce uzyskują pod koniec września, a konsumpcyjną po 2-3 tygodniach. Owoce są jednak najsmaczniejsze, gdy dojrzewają na drzewach. Owoce można przechowywać do stycznia. Odmiana wcześnie wchodzi w okres owocowania i owocuje obficie. W celu poprawy regularności owocowania i zwiększenia wielkość owoców zalecane jest silne przerzedzanie zawiązków. Drzewo nietrudne w uprawie, odporne na mróz, znosi spadki temperatury nawet poniżej -25°C. Najlepiej rośnie na glebie głęboko uprawionej, żyznej, przepuszczalnej, o niskim poziomie wody gruntowej wynoszącym około 2 m. Wymaga stanowisk słonecznych. Odmiana polecana do uprawy w ogrodach przydomowych oraz na plantacjach.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: wawrzynek wilczełyko \'Rubra\'

Daphne mezereum 'Rubra'

wawrzynek wilczełyko 'Rubra'

Rzadko spotykany krzew, o atrakcyjnych kwiatach, pojawiających się przed rozwojem liści. Jeden z pierwszych zwiastunów wiosny. Dorasta do wysokości 1,3 m, przy szerokości do 1 m. Pąki kwiatowe tworzą się już latem roku poprzedzającego kwitnienie. Kwitnie na zeszłorocznych pędach. Kwiaty bardzo ładne, różowofioletowe, nieznacznie ciemniejsze niż u gatunku. Kwitnie, zależnie od przebiegu pogody, od III do połowy IV, ale zdarza się podczas łagodnej zimy, że rozpoczyna kwitnienie już w II. Kwiaty gęsto pokrywają pędy, wydzielają silny zapach roznoszący się po całym ogrodzie. W lipcu dojrzewają owoce czerwone, błyszczące, o średnicy 0,5 do 1 cm, bardzo dekoracyjne, kusząco wyglądające, ale uwaga – bardzo trujące. Należy zwrócić uwagę na zachowanie dzieci, by nie próbowały jeść owoców. Roślina miododajna, stanowiąca pierwszy pożytek dla pszczół. Ma dość duże wymagania glebowe. Dobrze rośnie tylko na żyznych, świeżych glebach, o odczynie zasadowym. Najlepiej sadzić ją w miejscach cienistych lub w pełnym cieniu. Źle znosi długotrwałą suszę, zrzucając część liści, co jednak nie przeszkadza w następną wiosnę znów zachwycać wspaniałymi kwiatami. Nie znosi przesadzania i cięcia. Miejsce sadzenia należy starannie wybrać. Roślina całkowicie odporna na mróz, można ją stosowaćw całym kraju. Rarytas dla miłośników roślin i kolekcjonerów.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
228
osób online