Actaea racemosa

pluskwica groniasta

synonim polski: świecznica groniasta

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

wilgotność: podłoże wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Wysoka, długowieczna bylina przeznaczona do sadzenia w cienistych zakątkach ogrodu, ozdobna przede wszystkim z długich, wyprostowanych kwiatostanów przypominających wyglądem świece (stąd inna nazwa świecznica). W okresie kwitnienia osiąga zwykle 1,20-1,80 m, choć w optymalnych warunkach może dorastać nawet do 2,5 m wysokości. W okresie intensywnego wzrostu przyrasta nawet 45-55 cm miesięcznie. Wiosną tworzy okazałe, ciemnozielone kępy (60-120 cm średnicy) z dużych, trójdzielnych, długoogonkowych liści, złożonych z jajowato-lancetowatych, piłkowanych, skórzastych listków. W lipcu i sierpniu w wierzchołkowej części sztywnych, prostych, słabo rozgałęzionych pędów rozwija liczne (50-110), puszyste, kredowobiałe kwiaty zebrane w wąziutkie, kłosowate grona długości 40-60 cm. Drobne kwiatki pozbawione są płatków i działek kielicha, rozwijają natomiast bardzo długie, 5-10 mm, kredowobiałe pręciki okalające białe znamię słupka. Kwiaty wydzielają intensywny, niezbyt przyjemny zapach, który zwabia muchy, komary i chrząszcze. Przekwitające kwiaty zamieniają się w owoce - suche mieszki długości 5-10 mm z kilkoma nasionami wewnątrz. Wyschnięte owocostany zdobią jeszcze ogrody przez wiele tygodni. Pluskwica jest byliną trwałą, odporną na choroby i szkodniki. Preferuje stanowiska półcieniste i cieniste oraz żyzne, stale umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne gleby z dużą ilością substancji organicznej. Może rosnąć także w słońcu pod warunkiem dostatecznej ilości wilgoci w podłożu. W czasie dłuższej suszy wymaga podlewania. Szczególnie wrażliwe na brak wody i niedostatek składników pokarmowych są egzemplarze młode (brązowienie brzegów liści). W silnym ocienieniu rośliny słabiej kwitną a pędy kwiatowe wyginają się w kierunku światła. Wysokie pędy kwiatowe, zwłaszcza na wietrznych, nieosłoniętych stanowiskach, wymagają czasami podpór. Rozmnażana wczesną wiosną przez podział roślin lub nasiona wysiewane tuż po zbiorze. Bylina szczególnie przydatna do obsadzania półcienistych zakątków pod drzewami, krzewami oraz północnymi ścianami budynków lub parkanów, zwłaszcza w ogrodach naturalistycznych i wiejskich. Ładnie wygląda sadzona pojedynczo, jako efektowna roślina architektoniczna, a także w grupach na rabatach z innymi wysokimi bylinami (tojadami, zawilcami japońskimi, parzydłem, paprociami, funkiami). Wielkie, ciemnozielone liście wprowadzają do ogrodów nie tylko efektowną kolorystykę, ale także ciekawą strukturę.

autorzy opisu tekstowego: Ewa Chojnowska; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny Ameryka Północna
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów białe
pora kwitnienia lipiec
sierpień
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
podłoże wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
rabaty
w grupach
strefa 3
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Ewa Chojnowska Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11796
rośliny
8111
opisów

Ostatni wpis:

2022-11-23
kalina koralowa 'Park Harvest'
18564
zdjęć
9429
roślin w produkcji
203
osób online