Hosta 'Fortunei Aurea'

Magnolia stellata 'Waterlily'

magnolia gwiaździsta 'Waterlily'

Istnieje kilka odmian magnolii gwiaździstej produkowanych pod nazwą „Waterlily’, różniących się kwiatami. Wszystkie to gęste krzewy o pokroju raczej wyprostowanym i zaokrąglonej koronie, dorastające do 2-3 m wys. Amerykańska odmiana z 1939 charakteryzuje się kwiatami delikatnie pachnącymi, czysto białymi, szeroko otwartymi, z licznymi, bardzo wąskimi płatkami. Płatki układają się w gwiazdę, później odchylają się do tyłu. Pod tą nazwą możemy spotkać także odmiany o zaróżowionych kwiatach. Wszystkie kwitną bardzo obficie, przed rozwojem liści, w połowie IV. Wymaga świeżych, próchnicznych, przepuszczalnych gleb, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5-6). Stanowisko słoneczne, osłonięte i ciepłe. Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Zimą należy chronić system korzeniowy poprzez okrywanie. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Wytrzymały, cenny krzew do małych ogrodów.

Vaccinium macrocarpon 'Pilgrim'

żurawina wielkoowocowa 'Pilgrim'

Silnie rosnąca odmiana żurawiny wielkoowocowej. Tworzy liczne grube pędy owoconośne. Owocuje obficie. Owoce bardzo duże, owalne, purpurowoczerwone, dojrzewają w X, dobrze się przechowują.

Abies concolor 'Compacta'

jodła jednobarwna 'Compacta'

Odmiana karłowa o zwartym, ale nieregularnym szerokostożkowym pokroju, osiągająca w wieku 30 lat ok. 2-3 m wys. Igły krótsze niż u gatunku, szaroniebieskie. Wymagania glebowe i wilgotnościowe małe. Polecana do nasadzeń pojedynczych w eksponowanych miejscach.

Ginkgo biloba 'Variegata'

miłorząb dwuklapowy 'Variegata'

Wolno rosnące drzewo o wzniesionym, nieregularnym pokroju, dosyć luźnej koronie i dwubarwnych, zielono-kremowych liściach. Po 30 latach dorasta do 10 m wysokości. Roślina tworzy 2 rodzaje pędów: nagie, żółtobrązowe długopędy oraz znacznie mniejsze, wałeczkowate krótkopędy pokryte licznie bliznami po opadłych liściach. Liście na długopędach są ułożone pojedynczo, skrętolegle, na krótkopędach gęsto skupione w liczbie od 3 do 5. Liście w kształcie typowe jak u gatunku, wachlarzowate, osadzone na długim ogonku, szerokość 5–8 cm, z charakterystycznym wcięciem na wierzchołku dzielącym skórzastą blaszkę liściową na dwie klapy (bilobus – dwuklapowy). Widlaste unerwienie liści jest szczególną cecha pierwotną. Nerwy rozchodzą się wachlarzowato od nasady liścia po brzegi blaszki liściowej. Cechą charakterystyczną liści są nieregularnie przebarwienia, od kremowych do jasnożółtych. Część liści jest całkowicie ciemnozielona, ale zdarzają się także liście całkowicie białe, większość jest częściowo nakrapiana. Jesienią fascynująco przebarwiają się na żółto i opadają. Jest to kolon żeński. Wiosną, na krótkopędach z kątów liści wyrastają cienki szypułki z osadzonymi na nich zalążkami. Zazwyczaj tylko z jednego zalążka powstaje nasienie, natomiast drugi zalążek pozostaje nierozwinięty. Zapylenie odbywa się w maju i czerwcu. Tak jaki inne rośliny nagozalążkowe miłorząb jest wiatropylny. Pyłek może być przenoszony nawet na odległość 1,5 km. Zapłodnienie przebiega w kilka miesięcy po zapyleniu przy udziale ruchliwych plemników, które są opatrzone wiciami. Kuliste nasienie miłorzębu (nie owoc!) pokryte jest mięsistą, początkowo zieloną, a po dojrzeniu bursztynowożółtą osnówką. Dojrzała osnówki opadające wraz z nasionami wydzielają bardzo nieprzyjemny zapach zjełczałego masła, dlatego w uprawie szczególnie ceni się odmiany męskie miłorzębu, które nie wydają nasion. W Azji (Chiny, Japonia, Korea) nasiona, a właściwie ich „jądro” jest spożywane w różnych postaciach, a drzewa miłorzębów uprawiane są w sadach. Kandyzowane nasiona sprzedawane są jako „orzechy”, a Francuzi wykorzystują pozyskany z nich wyciąg jako dodatek w trakcie produkcji piwa. Odmiany o barwnych liściach mają nieco większe wymagania uprawowe, preferują gleby żyzne, dostatecznie wilgotne, przepuszczalne, zasobnej w próchnicę o lekko kwaśnym odczynie (pH 5-6). Stanowisko powinno być osłonięte od wiatru, ciepłe, lekko ocienione. W pierwszych latach uprawy rośliny (system korzeniowy oraz korony) warto zabezpieczyć przed przemarzaniem. Drzewo jest odporne na choroby, szkodniki oraz tolerancyjna na zanieczyszczenie powietrza. Czasami wykazuje tendencję do rewersji. Jest to nietypowa odmiana, poszukiwana przez amatorów ciekawych roślin. Nadaje się do sadzenia jako soliter w przydomowych ogrodach oraz w założeniach parkowych.