Actaea simplex 'Prichard's Giant'
pluskwica prosta 'Prichard's Giant'
synonim łaciński: Cimicifuga ramosa,Actaea ramosa
pokrój: kępiasty
docelowa wysokość: od 1 m do 2 m
nasłonecznienie: stanowisko cieniste
nasłonecznienie: stanowisko półcieniste
wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża: roślina tolerancyjna
Wysoka, wyprostowana odmiana, podobna do 'White Pearl', lecz nieco od niej wyższa. Po kilku latach uprawy w optymalnych warunkach osiąga około 2 m wysokości. Tworzy zwarte kępy średnicy 60-90 cm z dużych, podwójnie lub potrójnie pierzastosiecznych, długoogonkowych liści długości 40-70 cm, początkowo jasno, później ciemnozielonych. Liście złożone są z szerokich, owalnych lub jajowatych, 3-5 klapowych listków o podwójnie i nieregularnie piłkowanym brzegu. W lipcu i sierpniu ponad kępę liści wyrastają pędy kwiatowe zakończone długimi (6-30 cm), czasem rozgałęzionymi i łukowato wygiętymi, groniastymi kwiatostanami przypominającymi wysmukłe świece. Tworzą je gęsto osadzone na pędach, drobne, puszyste kwiaty, w pąkach purpurowe, po rozwinięciu białokremowe. Kwiaty złożone są głównie z licznych pręcików o długich (5-10 mm) nitkach i niepozornych, bladoróżowych, kubeczkowatych płatków korony z nektarnikami, (działki kielicha zwykle po rozwinięciu kwiatów odpadają). Kwiaty są cennym źródłem nektaru i pyłku dla motyli oraz pszczół. Ich silny, duszący zapach przyciąga liczne owady. Jesienią miejsce kwiatów zajmują brunatne owocostany (nasienniki). Przyprószone śniegiem zdobią ogród do wiosny. Rośliny preferują miejsca w świetle rozproszonym, częściowo ocienione, osłonięte w południe przez drzewa czy parkany, a oświetlone rano i po południu. Mogą rosnąć także w słońcu i głębokim cieniu. Unikać należy jednak gorących, południowych stanowisk, w których intensywne promieniowanie słoneczne może uszkadzać liście. Lubią żyzne, wilgotne, dobrze zdrenowane gleby, bogate w próchnicę o pH w zakresie 5,6-7,5. Dość łatwo przystosowują się zarówno do podłoży ciężkich, gliniastych, jak i lżejszych, piaszczystych. W okresie dłużej utrzymującej się suszy wymagają podlewania. Pozytywnie reagują na ściółkowanie podłoża grubą warstwą kory i torfu, zwłaszcza w przypadku egzemplarzy rosnących w miejscach słonecznych. Odmiana w pełni mrozoodporna. Po zimie wycinamy zaschnięte kwiatostany i liście. Stare, słabiej kwitnące egzemplarze dzielimy wczesną wiosną lub jesienią na duże fragmenty z kilkoma pąkami. Ze względu na głęboki, palowy system korzeniowy nie jest to czynność łatwa. Elegancka, dostojna odmiana przeznaczona do miejsc półcienistych. Szczególnie przydatna do sadzenia w sąsiedztwie drzew i krzewów. Pasuje zwłaszcza do ogrodów nieformalnych o charakterze naturalistycznym i wiejskim. Doskonała na obrzeża lekko ocienionych rabat z innymi wysokimi bylinami i niższymi krzewami. Tworzy efektowne kompozycje z kwitnącymi w tym okresie rudbekiami, pysznogłówkami i dzielżanami. Do sadzenia pojedynczo i w grupach (3-5 roślin na m2). Ciemnozielone liście są dobrym tłem dla innych kolorowo kwitnących gatunków bylin. Oryginalną dekoracją zimowego ogrodu są pokryte szronem lub obsypane śniegiem efektowne, wąskie nasienniki.
grupa roślin | byliny |
grupa użytkowa | byliny |
forma | bylina |
siła wzrostu | wzrost typowy dla gatunku |
pokrój | kępiasty |
docelowa wysokość | od 1 m do 2 m |
barwa liści (igieł) | jasnozielone ciemnozielone |
zimozieloność liści (igieł) | liście opadające na zimę |
rodzaj kwiatów | kwiatostan |
barwa kwiatów | kremowe białe |
pora kwitnienia | lipiec sierpień |
nasłonecznienie | stanowisko cieniste stanowisko półcieniste |
wilgotność | podłoże umiarkowanie wilgotne |
ph podłoża | roślina tolerancyjna |
rodzaj gleby | przeciętna ogrodowa próchniczna |
walory | ciekawy pokrój ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł |
zastosowanie | ogrody przydomowe parki kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) rabaty w grupach soliter (pojedynczo) |
strefa | 4 |
STREFA | Temp. minimalne |
5B | -26°C / -23°C |
6a | -23°C / -21°C |
6b | -20°C / -18°C |
7a | -18°C / -15°C |
7b | -15°C / -12°C |