Hydrangea arborescens 'Sterilis'

Tę unikatową odmianę opisali John Torrey i Asa Gray w 1840 roku. Znaleźli ją w stanie Pensylwania w USA. Bywa pełnokwiatową alternatywą dla podobnej ꞌAnnabelleꞌ, która ma większe kwiatostany oraz dla ꞌGrandifloraꞌ, z którą jest często mylona ('Sterilis' można odróżnić głównie po liściach szarych od spodu, co wskazuje na geny podgatunku Hydrangea arborescens subsp. discolor). Krzew wyprostowany, szerokokulisty, luźny, dorasta do wysokości 1–1,5 m, rozprzestrzenia się bardzo wolno za pomocą podziemnych pędów. Pędy są wzniesione, dość cienkie, za młodu pokryte szorstkimi włoskami. Liście zielone, jajowate przez eliptyczne do okrągławych, na dość długich ogonkach długości około 7 cm, zaostrzone, brzegiem ząbkowane, u podstawy zaokrąglane lub nieco sercowate; 6–16 cm długości, skupione są po 2–3 w węźle. Blaszki liściowe od spodu pokryte są szarymi, filcowatymi włoskami co odróżnia ją od pozostałych 2 podgatunków: H. arborescens subsp. radiata – liście pokrywa od spodu biały kutner, a H. arborescens subsp. arborescens – są nagie. Jesienią liście ładnie przebarwiają się na żółto i po przymrozkach szybko opadają. Kwiatostany, średnicy 15–20 cm, pojawiają się na szczytach tegorocznych pędów od lipca do sierpnia, są płaskokuliste, bardziej spłaszczone niż u podobnej ꞌGrandifloraꞌ. U podstawy kwiatostanu znajdują się dodatkowe rozgałęzienia z mniejszymi baldachami, co nadaje im wygląd nieco „kalafiorowaty”. Kwiaty sterylne, 3–4-płatkowe, średnicy do 1,5 cm, najpierw białe, potem kremowobiałe, jesienią seledynowe. Kwiatów płodnych brak. Krzew łatwy uprawie, rzadko porażany przez choroby i szkodniki, całkowicie mrozoodporny, pąki przemarzają poniżej –32°C. Dobrze rośnie w półcieniu i na stanowiskach słonecznych, na glebach kwaśnych, które są umiarkowanie, ale stale wilgotne. Nadaje się do ogrodów przydomowych, na rabaty, również do parków o charakterze naturalistycznym. Może być sadzony pod okapem drzew, na obrzeża stawów, wzdłuż cieków wodnych, najlepiej w grupach. Kwiatostany nadają się na kwiat cięty i do suszenia.

autorzy opisu tekstowego: Hanna Grzeszczak-Nowak; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	pierwsza publikacja: John Torrey i Asa Gray 1840; wprowadzenie do handlu: XIX wiek USA
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	krzewiasty rozłożysty
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone jasnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan pojedyncze
barwa kwiatów	zielone białe
pora kwitnienia	sierpień lipiec
nasłonecznienie	stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne stanowisko cieniste
wilgotność	podłoże podmokłe (bagienne, nadwodne, wodne) podłoże wilgotne podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn lekko kwaśny do obojętnego odczyn kwaśny
rodzaj gleby	gliniasta próchniczna przeciętna ogrodowa
walory	ozdobne z kwiatów
zastosowanie	soliter (pojedynczo) w grupach kwiaty cięte rabaty kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody) szpaler parki ogrody przydomowe
nagrody	RHS Award AGM 1984
strefa	5

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Hanna Grzeszczak-Nowak Związek Szkółkarzy Polskich