Hydrangea macrophylla 'Nikko Blue'

hortensja ogrodowa 'Nikko Blue'

Grupa Hortensia

pokrój: półkulisty

docelowa wysokość: od 0,5 m do 1 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Atrakcyjny, niski krzew o sezonowych liściach, sztywnych i wyprostowanych pędach zwieńczonych latem kulistymi, niebieskimi kwiatostanami. Odmiana uzyskana w Japonii przed 1970 r z krzyżowania H. macrophylla i H. serrata, charakteryzująca się umiarkowanym tempem wzrostu. Osiąga nieco ponad 1 m wysokości i podobną szerokość. Pędy grube, nierozgałęzione, czerwonawe, zdrewniałe w dolnych partiach. Liście eliptyczne, ciemnozielone z jaśniejszymi nerwami, brzegiem piłkowane, mięsiste, o krótkich, grubych ogonkach. Kwiaty wyłącznie płonne zebrane w szczytowe, kuliste kwiatostany o średnicy około 15 cm. Pojedyncze kwiaty są zbudowane z 4 romboidalnych, zachodzących na siebie płatków o gładkich brzegach. Pod względem botanicznym płatki te są rozrośniętymi działkami kielicha. Barwa kwiatów zmienia się w zależności od odczynu podłoża. Na glebach kwaśnych kwiaty są niebieskie, na lekko kwaśnych i obojętnych – niebieskawo-różowe. Dosyć często zdarza się, że kwiatostany w obrębie jednego krzewu różnią się intensywnością i odcieniem zabarwienia, od seledynowych i błękitnych (rozwijające się kwiatostany), przez niebieskie do różowych. Kwiaty pojawiają się przede wszystkim na pędach ubiegłorocznych, od czerwca do sierpnia. Zawiązują się latem poprzedniego roku, dlatego pędów nie należy wiosną przycinać, a jedynie usuwać pędy stare, przemarznięte i suche. Odmiana ‘Nikko Blue’ należy do grupy odmian powtarzających kwitnienie. Hortensje z tej grupy kwitną najpierw z pąków zawiązanych w roku poprzednim, a następnie, późnym latem i jesienią, na pędach tegorocznych, z pąków kwiatowych, które się utworzyły późną wiosną u podstawy pędów. Krzew łatwy w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, próchniczych, o kwaśnym odczynie podłoża, stale umiarkowanie wilgotnych, zwłaszcza w czasie letnich upałów. Stanowiska słoneczne, lekko ocienione lub cieniste, osłonięte przed wiatrem. Na zimę krzewy wymagają zabezpieczenia przed przemarzaniem. Na zachodzie kraju zwykle dobrze zimują, bez okrywania. Odmiana polecana do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach bylinowych i w towarzystwie niewysokich krzewów liściastych oraz iglastych. Nadaje się do uprawy w pojemnikach, na kwiat cięty oraz do zasuszania. Do zasuszania należy wybierać kwiatostany w pełni dojrzałe, najlepiej tuż przed końcem kwitnienia, wtedy dobrze zachowują swój kształt i barwę.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie wprowadzenie do handlu: przed 1970
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój półkulisty
docelowa wysokość od 0,5 m do 1 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów niebieskie
wielobarwne
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
sierpień
wrzesień
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn kwaśny
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
próchniczna
walory ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
parki
zieleń publiczna
ogrody orientalne
rabaty
pojemniki, balkony, tarasy
kwiaty cięte
suche bukiety
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 6a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Przemysław Bąbelewski Związek Szkółkarzy Polskich

Poznaj również

zdjecie rosliny: świerk biały \'Conica\'

Picea glauca 'Conica'

świerk biały 'Conica'

Jedna z najpopularniejszych odmian świerka białego, znajdująca się powszechnie w sprzedaży w szkółkach i sklepach ogrodniczych, znacznie lepiej znana od samego gatunku. Karłowa, wolno rosnąca forma o regularnym, stożkowatym i gęstym pokroju, znaleziona w naturze w 1904 roku w górach Kanady, w okolicach jeziora Laggan, przez Alfreda Rehdera i Johna Georga Jacka. Rocznie przyrasta do 9 cm, po 10 latach uprawy ma około 1 m wysokości. Stare, 30 letnie okazy osiągają 3,5 m wysokości i 1,5 m średnicy. Czasami tworzy dwa, a nawet trzy wierzchołki, zlewające się w jeden stożek. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, gęsto upakowane, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Gałązki tworzą jednolitą, nierówną powierzchnię odcinającą dostęp do wnętrza krzewu. Igły jasnozielone, cienkie, krótkie, 1-1,5 cm długości, osadzone wokół pędów, miękkie, delikatnie kłujące. Odmiana wcześnie rozpoczynająca wegetację. Daje dwa przyrosty, wiosenny w maju i letni w czerwcu lub na przełomie lipca. Młode przyrosty soczyście zielone. Dojrzałe igły pozostają dosyć jasne. Szyszek nie zawiązuje. Niekiedy w koronie pojawią się silnie rosnące, długie pędy charakterystyczne dla gatunku. Pędy te należy usuwać, bowiem tego typu rewersje mogą spowodować zagłuszenie odmiany i z czasem jej zanikanie. Roślina łatwa w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować żerowanie przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana o szerokim zastosowaniu, zarówno w małych ogrodach prywatnych, przydomowych, jak i w okazałych założeniach ogrodowych, w zieleni miejskiej (jednak z dala od ulic), osiedlowej, w parkach. Doskonale nadaje się do sadzenia w alpinariach, wzdłuż podjazdów lub ścieżek prowadzących od furtki do drzwi wejściowych, na rabatach z roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Może być uprawiana w pojemnikach ustawianych w miejscach reprezentacyjnych. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
224
osób online