Hydrangea macrophylla DUTCH LADIES 'Selma'

Hosta 'Brim Cup'

funkia 'Brim Cup'

Karłowa odmiana funkii o efektownych liściach, tworząca regularną rozetę. Liście wyprostowane, sztywne, okrągłe, sercowate, jasnozielone z nieregularnym kremowożółtym marginesem. Jasna część zajmuje ponad 50% blaszki liściowej. Kwiaty dzwonkowate, jasnolawendowe, prawie białe, w długich kwiatostanach, VII. Późno rozpoczyna wegetację. Wymaga bardzo żyznej, próchnicznej, stale wilgotnej gleby. Nadaje się na rabaty, do okrywania większych powierzchni w cieniu. Do sadzenia w małych grupach, po 2-3 lub po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m² - 9.

Picea likiangensis

świerk likiangeński

Pochodzący z Chin, wyprostowany, rzadko ugałęziony świerk o szerokostożkowatym pokroju. Na stanowiskach naturalnych dorasta do 50 m wysokości, w naszym klimacie osiąga znacznie mniejsze rozmiary. Korona w młodości gęsta, z czasem staje się luźniejsza. Gałęzie długie, cienkie, szeroko rozpostarte, lekko wzniesione. Gałęzie drugiego rzędu nieznacznie zwisające. Pędy bladożółte, do pomarańczowobrązowych. Pączki owalne. Igły ułożone spiralnie, skierowane do przodu, gęste, spłaszczone, po obu stronach z jasnymi liniami, ostro zakończone, dosyć krótkie 6-17 mm, ciemnozielone lub niebieskozielone na wierzchu, matowe i niebieskawoozielone pod spodem, z mniejszą liczbą szparek na górnej powierzchni. Szyszki krótkie, 5-8 cm długości, czasami bardzo liczne, podłużnie jajowate, młode jasnoczerwone, dojrzałe czerwonobrązowe. Gatunek nie do końca mrozoodporny, mało wymagający, co do gleby. Najlepiej rośnie w podłożu żyznym, umiarkowanie wilgotnym, o odczynie lekko kwaśnym, na stanowiskach słonecznych. Polecany do większych ogrodów i parków. Gatunek bardzo zmienny, posiadający odmiany geograficzne, różniące się szczegółami takimi jak owłosienie pędów, kształt i rozmiar igieł i szyszek, kształt łusek.

Quercus robur 'Cristata'

dąb szypułkowy 'Cristata'

Niezbyt wysokie drzewo dorastające do 10 metrów wysokości. Korona kolumnowo-eliptyczna dość luźna. Liście z góry ciemnozielone, od spodu nieco jaśniejsze z niebieskawym zabarwieniem. Główną ozdobą odmiany są poskręcane, wybrzuszone, głęboko klapowane liście. Często na końcach pędów liście są gęsto osadzone. Odmiana mrozoodporna, doskonale znosząca polskie zimy. Wymaga gleb żyznych, gliniasto-piaszczystych, próchnicznych, o uregulowanych stosunkach wodnych. Źle rośnie na terenach zalewanych lub bardzo suchych. Stanowisko słoneczne. Do sadzenia jako soliter w ogrodach, parkach i zieleni osiedlowej.

Monarda 'Beauty of Cobham'

pysznogłówka 'Beauty of Cobham'

Bylina tworząca kępy dorastające do 100 cm wysokości w okresie kwitnienia i szerokości 45 cm. Kanciaste, jasnozielone łodygi są pokryte licznymi, zielonymi, pachnącymi miętowo liśćmi. Główkowate kwiatostany, które stanowią główną ozdobę rośliny (VI-VIII), wyróżniają się atrakcyjnym zabarwieniem. Lilaróżowe płatki korony poszczególnych kwiatów o długości 5 cm kontrastują z przykwiatkami (osadzonymi na dole „główki”), które mają kolor od szaro- do ciemnofioletowego. Wabią motyle, pszczoły i inne owady. Wskazane jest usuwanie przekwitłych kwiatostanów, co przedłuża kwitnienie. Rośliny wymagają słonecznego lub półcienistego stanowiska i umiarkowanie wilgotnej gleby – dobrze, jeśli jest ona dość żyzna, próchniczna i przepuszczalna, gdyż sprzyja to żywotności pysznogłówki. Bylina ta nie lubi ani zbyt lekkich, piaszczystych, ani za ciężkich, mokrych gleb. Jest raczej krótkowieczna; powinno się ją dzielić i rozsadzać raz na 3 lata – należy to robić wczesną wiosną. Zaleca się ponadto ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Jeśli chodzi o typowe w pielęgnacji bylin przycinanie nadziemnych, zaschniętych części roślin po skończonej wegetacji, lepiej w przypadku pysznogłówki nie robić tego jesienią, lecz zostawić pędy na zimę, gdyż są oryginalną ozdobą ogrodu. Pysznogłówka może być porażana przez mączniak prawdziwy, który objawia się watowatymi plamami na liściach, a następnie ich żółknięciem i zamieraniem. Choroba ta częściej występuje na roślinach uprawianych w cieniu, źle odżywionych. Ogranicza ją ściółkowanie roślin dobrze rozłożonym kompostem albo obornikiem. Bylina ta najlepiej wygląda sadzona w grupach na rabatach. Dobrym sąsiedztwem są np. ozdobne trawy.