Hydrangea macrophylla 'Mariesii Grandiflora'

Niski, kompaktowy krzew o sezonowych liściach i zaokrąglonym pokroju, dorastający do 1,2 m wysokości. Liście duże, ciemnozielone, odwrotnie jajowate, ząbkowane, jesienią nabiegłe w odcieniu bordo. Kwiatostany talerzowate, spłaszczone, wypełnione w środku drobnymi, przed rozwinięciem lekko różowymi, później różowymi lub niebieskawymi kwiatami płodnymi, na zewnątrz otoczonymi dużymi i efektownymi, perłoworóżowymi kwiatami płonnymi. Kwiaty płonne są większe niż u innych odmian w tym typie, zbudowane z 4 nierównych, zachodzących na siebie płatków o ząbkowanych brzegach, które pod względem botanicznym są rozrośniętymi działkami kielicha. Kwiaty te są osadzone na białoseledynowych, długich szypułkach. We wrześniu brzeżne kwiaty płonne odwracają się do dołu, ukazując kremowozielone zabarwienie spodniej strony płatków. Kwiaty pojawiają się na pędach ubiegłorocznych, od lipca do września, zarówno na silnych pędach głównych, jak i drobniejszych pędach bocznych. Kwiaty zawiązują się latem poprzedniego roku, dlatego pędów nie należy wiosną przycinać, a jedynie usuwać pędy stare, przemarznięte i suche. Odmiana polecana do uprawy na glebach żyznych, stale umiarkowanie wilgotnych i przepuszczalnych. W okresie kwitnienia ma duże zapotrzebowanie na wodę. Najlepiej rośnie na stanowiskach półcienistych, osłoniętych od wiatru. W ostre zimy pędy mogą przemarzać, dlatego na wschodzie i w centrum kraju krzewy wymagają okrycia. Na zachodzie kraju zwykle zimują dobrze i regularnie kwitną. Jeśli nawet pędy przemarzną, to krzewy dobrze regenerują z pąków przyziemnych, ale wówczas nie zakwitną w danym roku. Ich ozdobą pozostaną bujne liście. Odmiana polecana do uprawy w miejscach eksponowanym w ogrodach przydomowych oraz na rabatach w parkach, w zieleni osiedlowej.

autorzy opisu tekstowego: Grzegorz Falkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie	odkrywca, hodowca (selekcjoner): Victor Lemoine, 1902 Francja
grupa roślin	liściaste
grupa użytkowa	liściaste krzewy
forma	krzew
siła wzrostu	wzrost typowy dla gatunku
pokrój	półkulisty
docelowa wysokość	od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł)	ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł)	liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów	kwiatostan
barwa kwiatów	białe niebieskie różowe
pora kwitnienia	lipiec sierpień wrzesień
nasłonecznienie	stanowisko cieniste stanowisko półcieniste stanowisko słoneczne
wilgotność	podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża	odczyn kwaśny odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby	przeciętna ogrodowa próchniczna
walory	ozdobne z kwiatów ozdobne z liści/igieł
zastosowanie	ogrody przydomowe parki ogrody orientalne rabaty w grupach soliter (pojedynczo)
nagrody	AM 1948, AGM 1993
strefa	6b

STREFA	Temp. minimalne
5B	-26°C / -23°C
6a	-23°C / -21°C
6b	-20°C / -18°C
7a	-18°C / -15°C
7b	-15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Grzegorz Falkowski Związek Szkółkarzy Polskich