Hydrangea paniculata 'Tardiva'

Viburnum farreri 'December Dwarf'

kalina wonna 'December Dwarf'

Gęsty, mocno rozgałęziony krzew, osiągający wysokość do 2 m. Liście eliptyczne, brzegiem piłkowane, z widocznym równoległym żyłkowaniem, młode brązowe, potem zielone, jesienią purpurowe. Kwiaty w pąku różowe, po rozwinięciu białe w wydłużonych wiechach, mocno pachnące. Kwitnie przed pojawieniem się liści. Jedna z najwcześniej kwitnących kalin, w łagodniejsze zimy kwitnie już od grudnia. Owoce drobne, czarne, niepozorne. Roślina odporna na mrozy. Wymaga gleby żyznej i próchnicznej. Stanowisko słoneczne lub półcieniste. Rzadko spotykana odmiana, polecana do ogrodów przydomowych.

Magnolia 'Galaxy'

magnolia 'Galaxy'

Jedna z niewielu magnolii o typowo kolumnowym pokroju, z wyraźnym głównym pniem i regularnymi pędami bocznymi. Rośnie bardzo szybko. Wyrasta do 7 m wys. przy szer. ok. 3 m. Kwiaty duże, purpuroworóżowe, zewnątrz ciemniejsze, wewnątrz niemal białe, wysmukłe, wąskie, w pełni kwitnienia szeroko otwarte, pachnące. Kwitnie obficie przed rozwojem liści, IV-V. Wymaga gleby żyznej, dostatecznie wilgotnej, ale przepuszczalnej, o odczynie lekko kwaśnym (pH 5–6). Źle rośnie na glebach bardzo zwięzłych lub piaszczystych oraz zasadowych, na których często pojawiają się na roślinach wyraźne objawy chlorozy. Należy dla tej odmiany wybierać stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatrów. Wymaga okrycia na zimę, zarówno systemu korzeniowego, jak i korony. Wrażliwa na mechaniczne uszkodzenie korzeni. Nie należy dopuszczać do przeschnięcia podłoża wokół rośliny, szczególne od maja do lipca. Przycinanie pędów jest niewskazane. Korzystne jest całoroczne ściółkowanie. W sezonie warto magnolię nawozić, ale nie wolno używać nawozów zawierających wapń. Nadaje się do pojedynczych nasadzeń w ogrodach i jako drzewo alejowe.

Hydrangea macrophylla 'Kardinal'

hortensja ogrodowa 'Kardinal'

Jedna z najbardziej atrakcyjnych odmian hortensji o kwiatach czerwonych. Niewielki, kompaktowy krzew o półkulistym pokroju, ładnym ulistnieniu i interesujących kwiatostanach. Dorasta do około 1-1,2 m wysokości. Pędy wyprostowane, rzadko rozgałęzione. Liście duże, szerokojajowate, brzegiem piłkowane, ciemnozielone. Kwiatostany płaskie, talerzowate, z pojedynczym wianuszkiem czerwonych kwiatów płonnych, otaczających skupione w środku kwiaty płodne. Kwiaty płonne zbudowane z 4, czasami z 5 szpatułkowatych, zaokrąglonych płatków o jasnej podstawie, osadzonych na długich, różowoczerwonych szypułkach. Kwiaty płodne liczne, małe, przed rozwinięciem kuliste, seledynowe do jasnoróżowych, osadzone na zielonkawych szypułkach. Kwiatostany tworzą się na szczytach pędów od czerwca do sierpnia. Zawiązują się latem poprzedniego roku, dlatego pędów nie należy wiosną przycinać, a jedynie usuwać pędy stare, przemarznięte i suche. Krzew łatwy w uprawie. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, próchniczych, o kwaśnym odczynie podłoża, stale umiarkowanie wilgotnych, zwłaszcza w czasie letnich upałów. W okresie kwitnienia ma duże zapotrzebowanie na wodę. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, osłoniętych od wiatru. W ostre zimy krzewy mogą przemarzać, dlatego na wschodzie kraju wymagają zabezpieczania na zimę. Hortensje ogrodowe można uprawiać w dużych pojemnikach wkopanych do gruntu, a na zimę chowanych do nieogrzewanych pomieszczeń. Odmiana polecana do uprawy w ogrodach przydomowych, na rabatach bylinowych i w towarzystwie niewysokich krzewów liściastych oraz iglastych.

Heptacodium miconioides

heptakodium chińskie

Egzotycznie wyglądający, mało znany gatunek drzewa, które naturalnie występuje w Chinach. Do Polski został sprowadzony pod koniec XX wieku. Jest to wysoki krzew lub małe drzewo o wzniesionym pokroju i luźnej koronie. Tworzy nierówne, wykrzywione pędy pokryte jasnobrązową, ozdobną korą, która łuszczy się długimi pasami. Liście mają do 15 cm długości, są szerokoeliptyczne, na końcach zaostrzone, sierpowato podwinięte, ciemnozielone, z wierzchu błyszczące, z 3 wyraźnymi nerwami biegnącymi równolegle przez całą długość blaszek liściowych. Jesienią liście przebarwiają się na żółto. Rośliny kwitną wczesną jesienią. Kwiaty są drobne, białe, zebrane w dosyć duże wiechy, rozwijają się od września do pierwszych przymrozków. Kwiaty są zbudowane z czterech lub pięciu owalnych i grubych płatków korony oraz tej samej liczny pręcików z żółtymi woreczkami pyłkowymi, które otaczają umieszczony centralnie słupek z jasnozielonym znamieniem. Po przekwitnieniu kwiatostany pozostają nadal ozdobne dzięki wybarwionym na czerwono, rozrośniętym działkom kielicha. W tym okresie rośliny szczególnie przyciągają uwagę i są wyjątkowo dekoracyjne. Roślina preferuje gleby żyzne, umiarkowanie wilgotne, o lekko kwaśnym odczynie. Jest tolerancyjna w stosunku do światła, dobrze rośnie zarówno w miejscach słonecznych, półcieniu i cieniu. Wykazuje dobrą odporność na mróz. Jedynie na wschodzie kraju wymaga okrywania w pierwszych latach uprawy. Odmiana polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych pojedynczo, w miejscach eksponowanych, ale osłoniętych od wiatru, lub w kompozycjach z innymi krzewami.