Ilex crenata 'Aurea'

Carpinus betulus 'Pendula'

grab pospolity 'Pendula'

Pozbawione przewodnika, powoli rosnące drzewo liściaste o szerokiej, parasolowatej koronie, najczęściej szczepione na wysokiej podkładce. Początkowo gałęzie rosną poziomo, później zwisają do dołu. Po wielu latach uprawy rośliny uzyskują kilka metrów szerokości i prezentują się bardzo malowniczo. Liście są typowe dla gatunku, jajowate, mają do 10 cm długości, są jasnozielone, jesienią przebarwiają się na żółto. Cechą charakterystyczną grabu jest długi okres utrzymywania zaschniętych liści, szczególnie u form ciętych, utrzymywanych w formie żywopłotu. Grab pospolity kwitnie na wiosnę, ale jego odmiany rzadko zawiązują kwiaty i prawie nie owocują. Odmiana ‘Pendula’ najlepiej prezentuje się sadzona jako soliter w miejscach eksponowanych, na trawnikach lub nad zbiornikami wodnymi. Rozrasta się powoli, ale starsze drzewa wymagają sporo przestrzeni. W małych ogrodach rozmiary roślin można ograniczyć przeprowadzając regularnie coroczne cięcie. Powolny wzrost i elegancki pokrój to także zaleta tej odmiany jako rośliny pojemnikowej do dekoracji balkonów, tarasów i różnego rodzaju placów. Drzewa bardzo malowniczo prezentują się zimą, przysypane śniegiem. Graby mają przeciętne wymagania uprawowe. Źle rosną na stanowiskach suchych. Gleby do ich uprawy powinny być stale umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne, próchniczne, o odczynie obojętnym lub zasadowym. Rośliny tolerują zarówno cień, jak i pełne nasłonecznienie. Odmiana w pełni mrozoodporna, zdrowa, pochodzi z Francji, gdzie była uprawiana już w XIX wieku.

Miscanthus sinensis 'Gold Bar'

miskant chiński 'Gold Bar'

Nowa, amerykańska odmiana miskanta tworząca atrakcyjne kępy intensywnie żółtonakrapianych liści. Rośnie powoli, dorasta do 1 m wysokości. Częścią podziemną rośliny są krótkie kłącza, z których corocznie wiosną wyrastają ulistnione łodygi, u traw nazywane źdźbłami. Źdźbła są proste, w środku wypełnione gąbczastym rdzeniem, z gęsto osadzonymi, szablastymi liśćmi. Liście są wyprostowane, nie przewieszają się na końcach, są intensywnie złocisto cętkowane, ostro zakończone. W naszych warunkach klimatycznych roślina nie kwitnie, ale dzięki ozdobnym liściom pozostaje efektowna przez cały sezon wegetacyjny. Odmiana o niewielkich wymaganiach uprawowych, odporna na mróz. Preferuje gleby umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne do lekko ocienionych. Polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych oraz w pojemnikach. Najlepiej prezentuje się na jednolitym tle zielonych roślin iglastych lub liściastych.

×Cupressocyparis leylandii 'Castlewellan'

cyprysowiec Leylanda 'Castlewellan Gold'

Irlandzka odmiana wprowadzona do uprawy w 1962 r., uzyskana ze skrzyżowania Cupressus macrocarpa 'Lutea' i Chamaecyparis nootkatensis 'Aurea'. Charakteryzuje się silnym wzrostem. Dorasta do kilkunastu metrów wysokości. Ulistnienie typu przejściowego (łuski i igły), złocistożółte, zimą brązowozielone. Odmiana o przeciętnych wymaganiach glebowych i wilgotnościowych. Wrażliwa na mróz. Polecana jako roślina żywopłotowa. Do sadzenia tylko w najcieplejszych rejonach kraju.

Cotoneaster 'Ursynów'

irga 'Ursynów'

Polska odmiana mieszańcowa pochodząca od irgi szwedzkiej (C. ×sueciicus). Charakteryzuje się obfitym kwitnieniem i owocowaniem. Wyselekcjonowana przez Włodzimierza Senetę, wprowadzonych do sprzedaży w latach 60. XX wieku. Zimozielony krzew dorastający do 0,5 m wysokość i 1,5-2 m szerokości, tworzy łukowato wygięte, ścielące się po ziemi pędy pokryte brunatnopurpurową korą. Zimotrwałe liście mają od 1 do 2 cm długości, są eliptyczne, zaokrąglone na wierzchołkach, ciemnozielone, skórzaste, z wierzchu nagie i błyszczące, od spodu niebieskawozielone. Kwitnie w maju, tworząc w kątach liści niewielkie, białe kwiaty. Kwiaty maja około 10 mm średnicy, są zbudowane z 5 okrągłych białych płatków otaczających pręciki i słupki. W czasie kwitnienia przyciąga liczne owady zapylające. Kuliste owoce mają od 7 do 10 mm średnicy, dojrzewają w sierpniu przyjmując jaskrawą pomarańczowoczerwoną barwę. Długo utrzymują się na gałązkach. Dobrze rośnie na większości przepuszczalnych gleb ogrodowych, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, ciepłych i osłoniętych zimą od wiatru. W mroźne bezśnieżne zimy część liści od strony południowej, najbardziej eksponowanej na słońce, może przemarzać, dlatego w chłodniejszych, wschodnich rejonach kraju warto ją lekko okrywać stroiszem. Roślina polecana do obsadzania skarp i nasypów. Sadzona w grupach szybko tworzy gęste, zielone dywany. Dobrze prezentuje się w ogrodach skalnych, sadzona nad brzegami stawów, oraz wszędzie tam, gdzie jej pędy mogą swobodnie ścielić się, zwieszać lub opuszczać.