Juniperus chinensis 'Aureospicata'

Clematis 'Fuyu-No-Tabi'

powojnik 'Fuyu-No-Tabi'

Pnącze o efektownych kwiatach, owijające się wokół podpór za pomocą ogonków liściowych. Odmiana pochodząca z Japonii. Osiąga wysokość 2,5 m. Kwiaty duże, średnicy 15-18 cm, złożone najczęściej z ośmiu owalnych, białych z kremowym odcieniem działek i pręcików o kremowych nitkach i purpurowych pylnikach. Kwitnie w drugiej połowie V i VI na zeszłorocznych pędach. Powtarza kwitnienie w VIII-IX na pędach tegorocznych, ale wówczas kwitnienie jest mniej obfite. Najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchnicznych, wilgotnych, dobrze zdrenowanych, o odczynie od obojętnego do lekko kwaśnego. Nie toleruje gleb podmokłych, zbyt ciężkich, gliniastych lub zbyt lekkich, piaszczystych. Może rosnąć na każdej wystawie, od południowej do północnej, ale najlepiej kwitnie w miejscach dobrze oświetlonych. Wymaga delikatnego cięcia wczesną wiosną, polegającego na wycinaniu zamarłych lub uszkodzonych pędów. Pozostałe pędy należy w pierwszym roku po posadzeniu przyciąć 30 cm nad ziemią nad silnymi pąkami, w następnym roku 70 cm, a w kolejnych latach 150 cm. W ogrodzie wymaga podpór złożonych z elementów o średnicy do 1 cm. Może rosnąć na siatkach, kratach, drabinkach i linkach oraz na naturalnych podporach np. krzewach liściastych i iglastych. Szczególnie ładnie wygląda sadzone na ciemnym tle. Odmiana polecana do uprawy w pojemnikach.

Fagus sylvatica 'Remillyensis'

buk pospolity 'Remillyensis'

Niewielkie drzewo o charakterystycznym pokroju, zwykle oferowane w szkółkach w formie szczepionej na różnej wysokości podkładkach. Egzemplarze zaszczepione wysoko tworzą malownicze drzewa o parasolowatej koronie ze zwisającymi, płaczącymi pędami. Zwykle nie mają one więcej niż 3-5 m wysokości. Drzewa szczepione nisko tworzą formy kopulaste, wypiętrzające się po latach do 2-3 m wysokości i szeroko rozrastające się. Liście są jajowate, ciemnozielone i błyszczące, skórzaste. Jesienią przebarwiają się na żółto. Buki preferują gleby żyzne, gliniaste, wapienne, umiarkowanie wilgotne, stanowiska słoneczne, miejsca o wysokiej wilgotności powietrza. Odmiana o dobrej mrozoodporność, ale może cierpieć na skutek wiosennych przymrozków uszkadzających najmłodsze przyrosty. Rośnie zdrowo, czasami bywa atakowana przez białe, wełniste czerwce i mszyce, które zwalcza się chemicznie za pomocą dostępnych w sklepach ogrodniczych środków ochrony roślin. Jest to stara odmiana uzyskana na początku XIX wieku we Francji, polecana do sadzenia w większych ogrodach przydomowych i zieleni osiedlowej.

Thuja occidentalis

żywotnik zachodni

Drzewo o stożkowatej koronie i krótkich konarach, osiągające po 30 latach uprawy wysokość 15 m. Młode rośliny charakteryzują się szybkim wzrostem i stosunkowo wąskim pokrojem, u starszych drzew tempo wzrostu maleje a korona przybiera formę cylindryczną. Korowina na pniu czerwonobrązowa, łuszcząca się włókniście długimi pasmami. Pędy płasko rozgałęziające się. Gałązki spłaszczone, z wierzchu zielone, od spodu jasne, matowe, po roztarciu pachnące żywicznie. Zimą gałązki brunatnieją. Liście młodociane w postaci igiełek, dojrzałe liście łuskowate. Na pędach przewodnich łuskowate igły długości od 4 do 8 mm, u nasady luźno przylegające, z ostrym, odstającym wierzchołkiem, rozmieszczone rzadko. Na gałązkach łuski płaskie, ściśle przylegające, wyraźnie krótsze, długości około 2,5 mm. Łuski na górnej i dolnej stronie gałązek z wypukłym gruczołkiem, położone na bokach z krótkim, zagiętym wierzchołkiem, bez gruczołków. Szyszki małe, żółtawe, do 1 cm długości, zbudowane z 8-10 cienkich łusek, po dojrzeniu brązowe. W uprawie drzewo mało wymagające, jednak najlepiej rośnie na glebach żyznych i umiarkowanie wilgotnych, w klimacie chłodnym i wilgotnym. Żywotnik zachodni ma płytki system korzeniowy, dlatego źle reaguje na niedobór wody. Drzewa sadzone na stanowiskach suchych mają krótkie przyrosty i zwykle obficie zawiązują szyszki, co wpływa negatywnie na walory dekoracyjne roślin. Gatunek wytrzymały na niskie temperatury, tolerancyjny na zanieczyszczenie powietrza, bardzo dobrze znoszący cięcie. Posiada wiele odmian,powszechnie uprawianych w ogrodach.

Primula elatior

pierwiosnek wyniosły

Bylina o pędach kwiatostanowych wysokości 10-25 cm. Liście wydłużone, pomarszczone, długości 4-8 cm Kwiatostany złożone z około 10 nieco zwisających kwiatów. Kwiaty najczęściej zwrócone w jedną stroną, bez zapachu, żółte, średnicy 2-3 cm, od III-V. Wymagają świeżej, nie za suchej gleby gliniastej, bogatej w próchnicę. Doskonała na rabaty w dużych grupach po 10-20. Liczba roślin na 1 m²-9. Istnieje wiele ras tej odmiany, najczęściej uprawianych jako rośliny doniczkowe. Charakteryzują się bardzo dużymi kwiatami w wielu, bardzo jaskrawych barwach. Znajdują one zastosowanie na rabatach, mogą też być uprawiane na cięcie kwiatów oraz bardzo często jako kwitnące rośliny doniczkowe w produkcji kwiaciarskiej. Nie wszystkie serie, zwłaszcza polecane do produkcji doniczkowej są trwałe i odporne na mróz w uprawie gruntowej.