Stożkowata, gęsta forma jałowca chińskiego o bardzo atrakcyjnych, kremowo zabarwionych fragmentach gałązek, nierównomiernie rozproszonych w obrębie korony. Odmiana przywieziona do Europy z Chin w 1860 roku przez Philippa Siebolda. Pokrojem przypomina odmianę ‘Stricta’, ale wierzchołki pędów bocznych nie wyrastają pionowo do góry, lecz odchylają się pod różnym, najczęściej ostrym kątem od osi krzewu, czyniąc płaszczyznę korony nieregularną, z mniejszymi lub większymi zagłębieniami. Pędy sztywne, krótkie, gęsto pokryte kłującymi igłami. Cechą charakterystyczną odmiany jest występowanie pozbawionych chlorofilu, kremowobiałych gałązek, nieregularnie pojawiających się wśród pozostałych, zielonych pędów. Zimą gałązki te mogą przemarzać, brązowieć, a potem wykruszać się, ale wiosną zawsze pojawiają się na nowo pośród młodych przyrostów. Na starych egzemplarzach pstrość pędów może zanikać. Kuliste, nieforemne szyszkojagody pojawiają się nielicznie na starszych roślinach. W koronie krzewów lubią gniazdować liczne gatunki ptaków. Krzew łatwy w uprawie, o małych wymaganiach wodnych, polecany do sadzenia na przeciętnych, a nawet ubogich glebach ogrodowych, w miejscach słonecznych, nieco bardziej osłoniętych, niż inne jałowce. Dosyć dobrze znosi cięcie. Odmiana polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych, na wrzosowiskach, w parkach, na cmentarzach, w zieleni osiedlowej, pojedynczo lub w grupach. Dobrze sprawdza się sadzona w formie szpaleru.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
