Juniperus horizontalis 'Glacier'

jałowiec płożący 'Glacier'

pokrój: płożący

docelowa wysokość: do 0,1 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże suche

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

rodzaj gleby: roślina tolerancyjna

Jedna z najniższych, wolniej rosnących odmian jałowca płożącego przyciągająca uwagę niespotykanie intensywną, jasnoniebieską barwą igieł. Odmiana znaleziona przez Güntera Horstmanna w Glacier Nature Reserve w Górach Skalistych w USA w 1980 roku. Krzew rocznie przyrasta o około 10 cm na długość, po 10 latach uprawy osiąga zwykle nie więcej niż 0,1 m wysokości przy około 1 m średnicy. Pędy i gałązki są wałeczkowate, proste, wszystkie są ułożone horyzontalnie i ścielą się po ziemi. Igły są drobne, jasne, srebrzystoniebieskie, przylegające do gałązek. U roślin sadzonych na skarpach pędy układają się i rosną w kierunku spadku zbocza. Dlatego obserwowane z oddali krzewy faktycznie przypominają połacie niebieskiego lodu. Pełzające po ziemi gałązki łatwo się ukorzeniają. Zimą krzewy przyjmuje szarozielone zabarwienie. Odmiana o skromnych wymaganiach uprawowych, zdrowa, w pełni odporna na mróz. Dobrze rośnie na glebach lekkich, przepuszczalnych, suchych lub tylko umiarkowanie wilgotnych oraz o niskiej zawartości składników pokarmowych. Gleby ciężkie należy przed sadzeniem krzewów rozluźnić dodając do nich piasku. Wymaga pełnego nasłonecznienia. Stanowi doskonałą alternatywę trawników, zwłaszcza w miejscach suchych i nieurodzajnych. Polecany do uprawy w ogrodach przydomowych, zwłaszcza na skalnikach. Sadzony na skarpach umacnia je i zabezpiecza przed erozją. Zalecana gęstość sadzenia to 2 sztuki na metr kwadratowy. Dobrze komponuje się z innymi roślinami iglastymi, szczególnie z odmianami o złotym zabarwieniu łusek lub igieł, stwarzając im odpowiednie, kontrastujące tło, na którym są pięknie wyeksponowane.

autorzy opisu tekstowego: Wiesław Szydło; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Günter Horstmann Niemcy
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój płożący
docelowa wysokość do 0,1 m
barwa liści (igieł) szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł) igły zimozielone
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże suche
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn kwaśny
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby piaszczysta
przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ozdobne z liści/igieł
roślina zimozielona
zastosowanie roślina okrywowa
ogrody skalne
ogrody wrzosowiskowe
pojemniki, balkony, tarasy
w grupach
ogrody przydomowe
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Wiesław Szydło Szkółka Roślin Ozdobnych Wiesław SZYDŁO

Poznaj również

zdjecie rosliny: róża \'Tuscany\'

Rosa 'Tuscany'

róża 'Tuscany'

Klasyczny i jeden z najstarszych przedstawicieli grupy róż francuskich (Gallica), przyciągający wzrok aksamitnym połyskiem wyjątkowej barwy kwiatów. Tuscany znaczy Toskania, stąd przypuszczenie, że róża ta pochodzi z Włoch. Jest to jedna z najstarszych znanych róż, opisana przez angielskiego botanika Johna Gerarda w słynnym herbarzu, który przetłumaczono w ówczesnych mu czasach na kilka europejskich języków. Krzewy mają tendencje do pokładania się, przeważnie nie przekraczają 1 m wysokości i szerokości. Pędy są pozbawione dużych kolców, pokrywają je za to drobne, ledwo wyczuwalne szczecinki, dające wrażenie szorstkości. Liście duże i świeżozielone, lekko szorstkie w dotyku, trwałe i zdrowe. Kwiaty średniej wielkości (6-8 cm), półpełne, szeroko otwarte, ciemnopurpurowe, z kontrastującym środkiem o długich żółtych pręcikach, silnie pachnące, zebrane w kwiatostanach po kilka. Kwitnie w czerwcu na pędach co najmniej ubiegłorocznych i starszych. Nie powtarza kwitnienia. Zawiązuje ciemnoczerwone owoce średniej wielkości (ok. 1,2 cm średnicy). Mało wymagająca, toleruje suchsze gleby i odczyn zasadowy, a także półcieniste stanowiska. Nie wymaga okrywania na zimę. Cięcie przeprowadza się w czerwcu, po kwitnieniu, wiosną ograniczając się tylko do zabiegu usunięcia pędów martwych i uszkodzonych. Róża polecana do małych ogrodów. Może także rosnąć na rabatach w większych parkach i na terenach zieleni. Dobrze prezentuje się wśród bylin. Wokół niej powinny rosnąć rośliny kwitnące latem i jesienią.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
304
osób online