Juniperus rigida
jałowiec sztywnoigłowy
Krzew lub niewielkie drzewo o szerokostożkowej lub nieregularnej, luźnej koronie, dorastające po wielu latach uprawy w warunkach klimatycznych Polski do 7-8 m wysokości. Roślina tworzy bardzo malownicze formy o zwisających bocznych gałązkach. Pień pokryty brązową lub szarą, cienką korą łuszczącą się u starszych roślin długimi paskami. Pędy wyraźnie odstające od pnia, szeroko rozpostarte, początkowo wznoszące się, później łukowato wygięte. Gałązki drobne, długie, wiotkie, brązowożółte. Igły smukłe, długości od 1,5 do 2,5 cm przy 1 mm szerokości, sztywne, kłujące, ułożone luźno po 3 wokół pędów i gałązek, odstające. Od spodu igły ostro wypukłe, błyszczące, zielone, od góry wklęsłe z wąskim paskiem niebieskobiałego, woskowego nalotu. Szyszki męskie i żeńskie zwykle na oddzielnych osobnikach. Szyszkojagody umieszczone pojedynczo na końcach krótkich gałązek, niebieskozielone, kuliste, średnicy 6-8 mm, po dojrzeniu czarnobrązowe, pokryte cienką warstwą niebieskiego wosku, dojrzewające w drugim roku. Krzew wytrzymały na mrozy i łatwy w uprawie. Dobrze rośnie na glebach lekkich i przepuszczalnych, na stanowiskach słonecznych. Bardzo dekoracyjny ze względu na płaczący pokrój. Polecany do sadzenia w ogrodach przydomowych i parkach, na miejscach wyeksponowanych.
| zasięg geograficzny | Japonia, Korea i północne Chiny |
| pochodzenie | pierwsza publikacja: P.Siebold i Zuccarini 1847; wprowadzenie do handlu: J.G. Veitch 1861 |
| grupa roślin | iglaste |
| STREFA | Temp. minimalne |
| 5B | -26°C / -23°C |
| 6a | -23°C / -21°C |
| 6b | -20°C / -18°C |
| 7a | -18°C / -15°C |
| 7b | -15°C / -12°C |
