Larix decidua 'Krejčí'

modrzew europejski 'Krejčí'

pokrój: płożący

pokrój: krzewiasty rozłożysty

pokrój: nieregularny

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

Czeska odmiana pochodząca od czarciej miotły. Krzew o nieregularnym pokroju, przypominający naturalny bonsai o poskręcanych pędach. Nie wytwarza pędu przewodniego. Po dziesięciu latach roślina osiąga ok. 1 m wys. Pędy długie, jasnobrązowe, rosną chaotycznie. Igły sezonowe, ciemnozielone, 1-3 cm dł., w gęstych kępkach, rozmieszczone na pędach w nieregularnych odstępach. Ta cecha nadaje roślinie niepowtarzalny charakter. Igły przebarwiają się jesienią na żółto. Interesująco wygląda zimą w stanie bezlistnym. Proces rozmnażania wymaga szczepienia. Wymagania glebowe małe, ale najlepiej rośnie na zasobnej, umiarkowanie wilgotnej glebie, w pełnym słońcu. Należy sadzić pojedynczo, w miejscu bardzo eksponowanym, na rabacie, w ogrodach skalnych lub orientalnych.

autorzy opisu tekstowego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): L. Krejčí z Hrazdan, 1984 Czechy
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma krzew
siła wzrostu roślina wolnorosnąca
pokrój płożący
krzewiasty rozłożysty
nieregularny
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) igły opadające na zimę
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
walory ciekawy pokrój
ozdobne z liści/igieł
zastosowanie ogrody przydomowe
ogrody skalne
ogrody orientalne
rabaty
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: barwinek pospolity \'Ralph Shugert\'

Vinca minor 'Ralph Shugert'

barwinek pospolity 'Ralph Shugert'

Niska, zimozielona, drewniejąca u nasady krzewinka o ścielących się po ziemi pędach i ciemnozielonych liściach obwiedzionych cienką, białą obwódką. Osiąga do 15-20 cm wysokości, ale rozrasta się szeroko na boki. Tworzy dwa rodzaje pędów. Pędy letnie (płonne) są długie, wiotkie, pełzają po powierzchni gruntu i łatwo się zakorzeniają. W ten sposób rośliny szybko się rozrastają i szczelnie zadarniają teren. Na wiosnę z miejsc, w których rośliny się zakorzeniły, wyrastają pionowo wzniesione, krótsze pędy (płodne, mające około 15 cm) zakończone pąkami kwiatowymi. O dekoracyjności tej odmiany decydują głównie pstre, zimozielone liście o jajowatym kształcie, ułożone naprzeciwlegle na pędach, oraz niebieskie kwiaty. Liście mają do 3,5 cm długości, są skórzaste, błyszczące, całobrzegie, zaostrzone na wierzchołku, ciemnozielone z charakterystyczna cienką, nieregularną, białą obwódką. Pojedyncze, jasnoniebieskie kwiaty o średnicy do 3 cm wyrastają na długich szypułkach z pachwin górnych liści. Składają się z pięciu płatków skośnie uciętych z przodu, zaś w pąku lewostronnie zachodzących na siebie. Kwiaty przypominają małe wiatraczki. Po zapyleniu i zapłodnieniu tworzą się niepozorne owoce (mieszki) wypełnione nasionami. Kwiaty rozwijają się obficie w kwietniu i maju, jeszcze przed rozwojem nowych liści, ale pojedyncze kwiaty pojawiają się przez całe lato, aż do września. Barwinek pospolity najlepiej rośnie na glebach żyznych, próchniczych i świeżych, ale w zasadzie nie jest wybredny, co do gleby. O wiele istotniejszym czynnikiem, wpływającym na jego wzrost i walory dekoracyjne jest nasłonecznienie. Doskonale nadają się do sadzenia w miejscach półcienistych i cienistych. W pełnym słońcu liście mogą być narażone na uszkodzenia, szczególnie w bezśnieżne zimy. Zaletą rośliny jest tolerancja na suszę, pełna mrozoodporność i bujny wzrost. W przeciwieństwie do innych pstrolistnych odmian barwników rośnie zdrowo i silnie. W sprzyjających warunkach krzewinki szybko się rozrastają, zadarniają powierzchnię gleby, przez co uniemożliwiają wzrost chwastów. Roślina polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych oraz zieleni parkowej. Odmiana została wyhodowana w 1986 roku w Stanach Zjednoczonych przez Davida Mc'Kenziego i nazwana na część zaprzyjaźnionego z hodowcą eksperta ogrodniczego Ralpha Shugerta.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: dziurawiec bezwonny \'Rheingold\'

Hypericum ×inodorum 'Rheingold'

dziurawiec bezwonny 'Rheingold'

Jedna z popularniejszych odmian dziurawca bezwonnego. Krzew o półkulistym pokroju, tworzący ozdobne żółte kwiaty i ceglastoczerwone owoce. Owocujące pędy są wykorzystywane w bukieciarstwie. Krzew dorasta do około 0,8 m wysokości, tworzy wzniesione, cienkie i dosyć sztywne pędy z siedzącymi, jajowatymi liśćmi, młodymi soczyście zielonymi, po dojrzeniu ciemnozielonymi. W łagodne zimy liście częściowo utrzymują się na gałązkach. Roślina zakwita na przełomie czerwca i lipca. Z kulistych pąków rozwijają się żółte kwiaty zbudowane z 5 połyskujących płatków korony, licznych pręcików i dużego słupka. Kwiaty rozwijają się pojedynczo lub są zebrane po kilka w szczytowych, rozgałęziających się kwiatostanach. Po przekwitnieniu zawiązują się duże, czerwonopomarańczowe, błyszczące owoce, po dojrzeniu wiśniowoczerwone. Owoce przypominają jagody, choć pod względem budowy morfologicznej są torebkami, są jajowate, błyszczące, dopiero po dojrzeniu i wyschnięciu pękają i wysypują nasiona. Krzew powtarza kwitnienie późnym latem i jesienią, jednocześnie utrzymując ozdobne owoce. Wymaga stanowisk ciepłych, słonecznych, znosi suszę, jest tolerancyjny w stosunku do gleby. Zimą nadziemna część zwykle przemarza i wymaga niskiego przycięcia na wiosnę. Na wschodzie kraju zalecane jest okrywanie na zimę podstawy pędów kopczykami ziemi. Odmiana polecana do sadzenia w ogrodach przydomowych, na działkach, cmentarzach, zieleni miejskiej i osiedlowej.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
182
osób online