Larix laricina 'Pyramidalis Argentea'

modrzew amerykański 'Pyramidalis Argentea'

synonim polski: Larix kaempferi 'Pyramidalis Argentea',Larix laricina var. pyramidalis argentea

pochodzenie: polska odmiana
pierwsza publikacja: Romana Kobendza 1952

pokrój: szerokostożkowy

pokrój: drzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 15 m do 20 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże wilgotne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

zastosowanie: zieleń publiczna

Drzewo o regularnej, stożkowatej koronie, z widoczną strzałą, z której wyrastają długie, skierowane do góry konary. U młodych drzew wyrastają one pod bardzo ostrym kątem, natomiast u okazów starszych są bardziej odchylone. Drzewo dorasta do 20 m wysokości. Długopędy są cienkie, blado różowobrązowe z nalotem woskowym, krótkopędy ledwo odstające. Igły niebieskozielone, 2-3 cm długości, jesienią zmieniają barwę na żółtobrązową i opadają przed zimą. Miękkie i delikatne igły na długopędach wyrastają pojedynczo i ułożone są spiralnie, natomiast na krótkopędach zebrane są po kilkadziesiąt w pęczkach. Szyszki są bardzo małe, mają 10-15 mm długości, przed dojrzeniem są czerwone. Kora młodych roślin jest popielatoszara oraz gładka, z wiekiem ciemnieje i zaczyna się łuszczyć. Drzewo preferuje stanowiska słoneczne, o średnio żyznej, wilgotnej glebie o odczynie kwaśnym. Polecane do dużych ogrodów, a także do zieleni osiedlowej, do parków, a także na wysokie, formowane żywopłoty oraz szpalery. Odporna na mróz (-29 °C). Odmiana opisana przez Romana Kobendzę w 1952 roku na podstawie jedynego okazu matecznego, już nie istniejącego (zwalony przez wichurę w 1970 r.), który rósł w Parku Ujazdowskim w Warszawie. Odmian uzyskana prawdopodobnie z nasienia. Dzięki szczepieniu ok. 1964 roku udało się zachować tą odmianę.

autorzy opisu tekstowego: Tomasz Dymny; Związek Szkółkarzy Polskich

pochodzenie polska odmiana
pierwsza publikacja: Romana Kobendza 1952
grupa roślin iglaste
grupa użytkowa iglaste
forma drzewo
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój szerokostożkowy
drzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 15 m do 20 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł) igły opadające na zimę
owoce szyszki, szyszkojagody
brązowe
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże wilgotne
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn lekko kwaśny do obojętnego
odczyn kwaśny
rodzaj gleby próchniczna
przeciętna ogrodowa
walory odporność na zanieczyszczenia
ładne jesienne zabarwienie
ciekawy pokrój
zastosowanie soliter (pojedynczo)
w grupach
kompozycje naturalistyczne (parki i ogrody)
żywopłot
szpaler
drzewo alejowe parkowe
zieleń publiczna
zadrzewienia krajobrazowe
parki
ogrody przydomowe
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Tomasz Dymny Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11859
rośliny
8292
opisów

Ostatni wpis:

2024-11-28
skimia japońska 'Rubella'
19191
zdjęć
9523
roślin w produkcji
121
osób online