Nazwa zbiorowa dla wielu typów modrzewia japońskiego o zwisających pędach. Pierwsza odmiana opisana pod tą nazwą, pod koniec XIX w, jest możliwa do zidentyfikowania w wielu starych ogrodach botanicznych Europy. Jest to dość wolno rosnące drzewo o pokroju zwisającym, dorastające do kilku metrów wysokości i 3-6 (17) m szerokości. Często ma asymetryczną koronę. Obecnie po tą nazwą można spotkać w handlu kilka odmian płożących, szczepionych zwykle na pniu i wówczas z silną tendencją do obwisania wszystkich pędów. Młode rośliny tworzą koronę bardzo regularną, bez przewodnika. Pędy rdzawobrązowe. Igły sezonowe, niebieskawozielone, wcześnie pojawiające się wiosną, jesienią przed opadnięciem, przebarwiające się na intensywny żółty kolor. Najlepiej rośnie w pełnym słońcu, na zasobnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. Podobna odmiana i często mylona to L.k. Steef Weeper.
pierwsza publikacja: Ludwig Beissner (1843–1927) jako Larix leptolepis pendula 1896; odkrywca, hodowca (selekcjoner): H.A. Hesse Nursery Weener on Ems, Niemcy (Germany)
grupa roślin
iglaste
grupa użytkowa
iglaste
forma
krzew drzewo
siła wzrostu
roślina wolnorosnąca
pokrój
przewisający (płaczący, zwisły) płożący
docelowa wysokość
od 3 m do 5 m
barwa liści (igieł)
jasnozielone szare, niebieskawe, srebrzyste
zimozieloność liści (igieł)
igły opadające na zimę
nasłonecznienie
stanowisko słoneczne
wilgotność
podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża
odczyn lekko kwaśny do obojętnego roślina tolerancyjna
rodzaj gleby
próchniczna przeciętna ogrodowa
walory
ozdobne z liści/igieł ładne jesienne zabarwienie ciekawy pokrój
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
