Leymus arenarius

Thuja plicata

żywotnik olbrzymi

Długowieczne, szybko rosnące drzewo o stożkowatym pokroju, osiągające w wieku 80-100 lat 25-35 m wysokości. Nawet w starszym wieku drzewo zachowuje gęstą, regularną koronę zakończoną ostrym, wąskim wierzchołkiem. Średnica korony u podstawy może dochodzić do kilkunastu metrów, a najgrubsze pnie rosnących w naturze egzemplarzy mają 7 metrów. Dolne gałęzie często pokładają się na ziemi i zakorzeniają. Pień rozszerzony u nasady, pokryty czerwonobrązową korą, łuszczącą się grubymi, długimi płatami. Gałązki płaskie, ułożone wzdłuż pędów w dwóch szeregach, z wierzchu ciemnozielone i błyszczące, od spodu niebieskawe, matowe, z białym rysunkiem aparatów szparkowych, pokryte woskowym nalotem. Po roztarciu intensywnie pachną. Liście w postaci silnie spłaszczonych łusek z odstającymi czubkami, długości 6 mm, na pędach zaostrzone, na gałązkach tępe. Szyszki jajowate, długości 10-12 mm, złożone z 10-12 różnej długości łusek, zielone, po dojrzeniu jasnobrązowe. Drzewo najlepiej rośnie w chłodnym, wilgotnym klimacie morskim. Wymaga gleb żyznych, umiarkowanie wilgotnych. Na glebach suchych część gałązek może brązowieć i zasychać, niemniej jednak żywotnik olbrzymi charakteryzuje się większą wytrzymałością na suszę, niż żywotnik zachodni. Drzewa preferują stanowiska słoneczne, chociaż nieźle znoszą zacienienie. W starszym wieku gatunek wytrzymały na niskie temperatury, ale młode rośliny mogą być uszkadzane przez silne mrozy. Polecany do uprawy w dużych ogrodach i parkach, gdzie najefektowniej prezentują się pojedynczo lub w luźnych grupach, najlepiej w pobliżu zbiorników wody. Nadaje się do sadzenia w formie szpalerów oraz w kompozycjach z innymi drzewami iglastymi.

Clematis 'Maksymilian Kolbe'

powojnik 'Maksymilian Kolbe'

Polska odmiana wyhodowana przez Władysława Nolla. Kwiaty śr. 15-18 cm, z 6-8 gwiazdowato ułożonymi, działkami lilaróż z różowawym pasem przez środek i lekko pofalowanymi na brzegach. Przekwitając stają się jasnofioletowe. Pręciki z kremowymi nitkami i purpurowo-kremowymi pylnikami. Kwitnie maj–czerwiec oraz ma nieliczne kwiaty lipiec-sierpień. Osiąga wysokość 2-3 m. Podpór czepia się ogonkami liściowymi. Przydatna do uprawy przy kratach, tyczkach i innych podporach ogrodowych.

Pieris japonica 'Bonfire'

pieris japoński 'Bonfire'

Zimozielony, niski i zwarty krzew o pokroju wyprostowanym. Po 10 latach dorasta do 0,8-1 m wysokości. Liście ciemnozielone, skórzaste, z wierzchu błyszczące, pod spodem jaśniejsze i matowe. Odmiana ma charakterystyczne wyprostowane kwiatostany, zebrane na wierzchołkach pędów. Kwiaty zebrane po kilka sztuk w długich 10-14 cm wiechach. Kwiatostany w pąkach czerwone, natomiast po rozwinięciu białoróżowe. Kwitnie bardzo obficie na przełomie maja i kwietnia. W tym okresie odmiana jest bardzo dekoracyjna. Wymaga gleb kwaśnych, próchnicznych i umiarkowanie wilgotnych oraz stanowisk słonecznych lub półcienistych. Na stanowiskach zacisznych i osłoniętych, w cieplejszych rejonach naszego kraju dość dobrze znosi zimy. Bardzo dekoracyjna nowa odmiana polecana do ogrodów przydomowych i na wrzosowiska.

Hesperis matronalis

wieczornik damski

Bylina lub roślina dwuletnia, o wzniesionym pokroju, wysokości do 60–70 cm. Kwiaty jasnopurpurowe, pachnące szczególne wieczorem, w gronach na wierzchołkach pędów kwiaty. Dobrze rośnie wśród paproci i innych bylin cieniolubnych, gdzie może się rozsiewać. Nadaje się do nasadzeń naturalistycznych, w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m²-9.