Alcea rosea

malwa różowa

synonim łaciński: Althaea rosea

synonim polski: prawoślaz wysoki,topolówka wyniosła,zygmark

pokrój: kępiasty

pokrój: kolumnowy

docelowa wysokość: od 1 m do 2 m

nasłonecznienie: stanowisko słoneczne

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

ph podłoża: roślina tolerancyjna

Powszechnie znana roślina dwuletnia, często uprawiana w szkółkach bylin. Łodygi malwy rozgałęziają się tuż nad ziemią, wyżej pozostają nierozgałęzione. Pędy długie do 2 m wysokości. Liście w dolnej części łodygi: duże, zaokrąglone, dłoniasto klapowane, wyraźnie unerwione. Na siewkach liście wyrastające jesienią są zimozielone, przynajmniej częściowo. Kwiaty duże, na krótkich szypułkach, pojedyncze, osadzone w kątach liści, na bardzo długich, pędach. Najczęściej uprawiane są odmiany o kwiatach pełnych, w barwach: białej, szkarłatnej, lawendowej, łososiowej, różowej i żółtej. Kwitnie w lipcu i sierpniu. Siew jest jedynym sposobem rozmnażania, bowiem malwy nie tworzą żadnych kłączy lub rozłogów. W drugim roku po siewie roslina wydaje najefektowniejsze kwiatostany. Jeśli zostaną ścięte tuż po przekwitnieniu, przed dojrzeniem nasion, być może roślina przetrwa 3, a nawet 4 lata, wydając więcej pędów, ale z reguły słabszych, niższych i z mniejszą liczbą kwiatów. Malwy najlepiej rosną w miejscu słonecznym, zacisznym i ciepłym, na glebie żyznej i przepuszczalnej, obficie nawożonej. Sadzone bywają na rabatach, a także w ogródkach w wiejskim stylu rustykalnym. Wysokie kwiatostany od dawna kojarzą się z pejzażem polskiej wsi. Należy sadzić pojedynczo lub 2-3 sztuki w grupie. Liczba roślin na 1 m2 - 5. Gęste kwiatostany w okresie pełni kwitnienia mogą ulegać wyłamaniu lub silnemu przygięciu podczas ulewnych opadów. Lepiej jest zawczasu zastosować podpory, cienkie paliki, np. bambusowe, dla każdego pędu osobne i pędy przywiązać w kilku miejscach. Malwy przesadzać należy z możliwie dużą bryłą ziemi. Dużym zagrożeniem dla tych roślin jest rdza, choroba grzybowa objawiająca się jaskrawo rdzawymi plamkami, zwłaszcza na spodniej stronie liści. Mocno porażone liście zasychają.

autorzy opisu tekstowego: Jacek Marcinkowski; Związek Szkółkarzy Polskich

zasięg geograficzny pochodzi prawdopodobnie z Półwyspu Bałkańskiego, obecnie uprawiana wyłącznie w ogrodach
grupa roślin byliny
grupa użytkowa byliny
forma bylina
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój kępiasty
kolumnowy
docelowa wysokość od 1 m do 2 m
barwa liści (igieł) jasnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście opadające na zimę
rodzaj kwiatów pojedyncze
kwiatostan
barwa kwiatów kremowe
białe
fioletowoczerwone
bordowe
czerwone
purpurowe
łososiowe
różowe
żółte
pora kwitnienia czerwiec
lipiec
nasłonecznienie stanowisko słoneczne
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża roślina tolerancyjna
rodzaj gleby przeciętna ogrodowa
roślina tolerancyjna
walory ciekawy pokrój
ozdobne z kwiatów
zastosowanie ogrody przydomowe
rabaty
w grupach
soliter (pojedynczo)
strefa 4
STREFA Temp. minimalne
5B -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autorzy opisu tabelarycznego: Jacek Marcinkowski Związek Szkółkarzy Polskich

Statystyka e-katalogu roślin

11858
rośliny
8272
opisów

Ostatni wpis:

2023-12-18
Acer platanoides 'Drummondii'
19171
zdjęć
9474
roślin w produkcji
246
osób online