Odmiana bardziej zwarta, niższa, o większych kwiatach i większej odporności na mączniaka niż zwykła Mahonia aquifolium. Powoli rosnący, zimozielony krzew o gęstym pokroju i wzniesionych, czerwonawych pędach. Po 10 latach osiąga 0,6 m wys., dorasta do 1 m wys. i 1,5 m szer. Liście złożone, pierzaste, 15-25 cm dł., z 5-9 listkami, ciemnozielone, skórzaste, błyszczące, ząbkowane i kłujące, zimą rdzawofioletowe. Kwiaty na końcach rocznych pędów, drobne, pomarańczowożółte, o miodowym zapachu, zebrane w wiechowate, szerokie kwiatostany, IV-V. W VII-IX pojawiają się bardzo dekoracyjne, fioletowe jagody chętnie zjadane przez ptaki. Miąższ owoców nie jest szkodliwy dla ludzi, ale w nasionach są substancje, które zjedzone w większych ilościach mogą być toksyczne. Rośnie na stanowiskach słonecznych i cienistych. Ma niewielkie wymagania glebowe, ale nie znosi przesuszania. Najlepiej rośnie w glebie próchnicznej, lekko wilgotnej. Roślinę można sadzić w nieregularnych grupach, w niskich szpalerach, a także jako roślinę okrywową w miejscach mocno zacienionych. Ucięte pędy z liśćmi są często stosowanym dodatkiem do trwałych kompozycji bukietowych. Żółte korzenie zawierają trujący alkaloid o nazwie berberyna wykorzystywany w medycynie.
UWAGA! Bazy danych Związku Szkółkarzy Polskich nie mogą by traktowane jako narzędzie do przeprowadzania wyczerpujących poszukiwań na temat prawnej ochrony odmian i nazw roślin oraz dostępności roślin w ofercie szkółek. Jednocześnie informujemy, że dokładamy wszelkich starań, aby dane prezentowane w naszym serwisie były aktualne i kompletne.
