Mahonia japonica 'Hivernant'

Ulmus ×hollandica 'Wredei'

wiąz holenderski 'Wredei'

Wolnorosnące drzewo o stożkowatej lub jajowatej koronie. Dorasta do 8-10 m wys. i 4-5 m szer. Wszystkie gałęzie skierowane pionowo ku górze. Młode liście jasnożółte, starsze żółte i żółtozielone. Stanowisko słoneczne i półcieniste. Wytrzymały na suszę. Ma niewielkie wymagania glebowe. Nadaje się do kompozycji kolorystycznych, szczególnie w ogrodach przydomowych.

Armeria maritima 'Rosea'

zawciąg nadmorski 'Rosea'

Poduszkowa, zimozielona bylina. W czasie kwitnienia osiąga wysokość 15-20 cm. Liście jaskrawo zielone, trawiaste, wąskie, szerokości 1-2 mm, z 1 nerwem, mniej lub bardziej owłosione. Kwiaty różowe, na bezlistnych szypułkach, zebrane w główkowate kwiatostany. Kwitnie od V do X. Dobrze rośnie na każdej glebie, także piaszczystej, w pełnym słońcu. Nie toleruje dużej zawartości wapnia w glebie. Sadzi się ją w ogrodzie skalnym, na murkach, w ogrodzie wrzosowiskowym. Nadaje się na obwódki i do zadarniania małych powierzchni, także na dachach zazielenianych metodą ekstensywną. Do sadzenia w małych grupach po 3-10 sztuk razem, bądź po kilkadziesiąt roślin razem. Liczba roślin na 1 m2 - 11.

Mentha ×piperita

mięta pieprzowa

Powszechnie uprawiana, aromatyczna bylina o właściwościach leczniczych. Jest naturalnym mieszańcem powstałym ze skrzyżowania mięty nadwodnej M. aquatica z miętą zieloną M. spicata. Mieszaniec ten najprawdopodobniej powstał na terenie Wielkiej Brytanii i tam został wprowadzony do uprawy w XVIII wieku. Mięta pieprzowa tworzy wzniesione, gęsto ulistnione oraz rozgałęzione od nasady łodygi, które często są zabarwione na fioletowo. Dorastają do 30-90 cm wysokości. Liście ustawione nakrzyżlegle, wyraźnie unerwione, na krótkich ogonkach, w zarysie jajowato-podługowate, zaostrzone, brzegiem ostro piłkowane, z wierzchu ciemnozielone, od spodu jaśniejsze, żółto kropkowane. W gruczołkach rozsianych po obu stronach liści znajduje się aromatyczny olejek eteryczny. Uwolniony po roztarciu wydziela silny, orzeźwiający zapach. W lipcu na szczytach pędów pojawiają się drobne kwiaty zebrane w nibyokółki, skupione w gęste kwiatostany przypominających walcowate lub prawie główkowate kłosy. Kwiaty są białoróżowe lub jasnofioletowe, obupłciowe lub tylko słupkowe. Mięta pieprzowa jest rośliną silnie rosnącą, niekiedy w sprzyjających warunkach staje się ekspansywna. Rozrasta się za pomocą łatwo zakorzeniających rozłogów. Preferuje miejsca wilgotne, gleby żyzne, stanowiska słoneczne lub półcieniste. Odporna na mróz. Jest uprawiana do celów przemysłowych, do produkcji olejku miętowego używanego w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym oraz perfumeryjnym. Substancje zawarte w olejku pobudzają wydzielanie żółci oraz pracę jelit, mają właściwości przeciwbakteryjne i lekko uspokajające. Zawarty w olejku mentol stanowi podstawowy surowiec past do zębów oraz szeregu kosmetyków. Mięta pieprzowa to doskonała roślina przyprawowa stosowana w kuchni śródziemnomorskiej (wspaniały dodatek np. do kotletów mielonych!) oraz w ziołolecznictwie. Najważniejszym surowcem są liście, które nawet po wysuszeniu nie trącą swojego charakterystycznego aromatu. W ogrodach polecana do sadzenia na rabatach wśród bylin, na zagonach z innymi ziołami, w pojemnikach ustawianych na kuchennym oknie, na balkonach lub tarasach.

Empetrum nigrum 'Zitronella'

bażyna czarna ‘Zitronella’

Niska, zimozielona krzewinka o pokroju płożącym, dorastająca do 0,25-0,30 wysokości i takiej samej szerokości. Gałązki cieńsze i bardziej płasko ułożone niż u znanej odmiany 'Bernstein'. Liście igiełkowate, błyszczące, z lekko podwiniętymi brzegami, podobne liści wrzośców. Ulistnienie latem cytrynowożółtozielone, zimą przebarwia się na kolor pomarańczowobrązowy. Jest to odmiana męska. Dobrze rośnie zarówno na glebach piaszczystych i suchych, jak i na bardziej wilgotnych i organicznych, ale muszą to być gleby kwaśne. Odmiana całkowicie mrozoodporna. Doskonała na wrzosowiska. Dekoracyjna ze względu na swoją kontrastową barwę listków. Odmiana została znaleziona przez H.Hachmanna na wyspie Sylt i wprowadzona do uprawy w 1996 roku.