Mahonia ×media 'Charity'

Veronica longifolia

przetacznik długolistny

Kępiasta bylina o wysokich, wyprostowanych kwiatostanach z drobnymi kwiatami. Roczne przyrosty kłączy są niewielkie. Roślina pozostaje w zwartych kępach przez kilka lat. Wyrasta do wysokości 80-100 cm. Łodygi wyprostowane, krótko owłosione lub nagie. Liście naprzeciwlegle lub w okółkach, lancetowate, długości 10-15 cm, głęboko piłkowane, o nasadzie zwężonej lub sercowatej. W czerwcu na wierzchołkach ulistnionych pędów pojawiają się kłosokształtne grona długości do 25 cm. Niekiedy w kątach górnych liści wyrastają krótsze kwiatostany boczne. Kwiaty drobne, średnicy do 8 mm, rozwijają się stopniowo od dołu, zwykle jasnoniebieskie lub lila, zdarzają się białe. Kwitnienie trwa do końca sierpnia. Przetacznik ten, jako roślina łąkowa, wymaga stanowiska słoneczne i żyznego podłoża o wyższej niż przeciętna wilgotności. Roślina bardzo odporna na mróz, może być uprawiana nawet w okolicach o najsroższym klimacie. Sadzona bywa na rabatach, w miejscach nadwodnych, a także jako składnik łąk kwietnych w miejscach wilgotnych, koszonych tylko jeden raz, po przekwitnieniu większości bylin.

Hydrangea aspera 'Macrophylla'

hortensja kosmata 'Macrophylla'

Krzew liściasty o dość luźnym pokroju, dorastający do 1,8 m wysokości oraz 1,5 m szerokości. Tempo wzrostu umiarkowane. Jednoroczne pędy dość grube, średnicy ołówka. Nazwa gatunkowa krzewu wywodzi się od włosków gęsto pokrywających liście, co czyni je miękkimi w dotyku, jak gdyby były pokryte meszkiem. Jest to bardzo charakterystyczna, a jednocześnie oryginalna cecha tego gatunku, po czym można go odróżnić od pozostałych hortensji. Liście ciemnozielone, w kształcie eliptyczne, duże, długości 25–35 cm, szerokości 7–10 cm. Ogonki liściowe długości 5–8 cm. Liście jesienią brązowieją i opadają. Hortensja ta jest dekoracyjna z kwiatostanów, które pojawiają się na zeszłorocznych pędach i rozwijają się od czerwca do sierpnia. Budowa kwiatostanów jest oryginalna. Po zewnętrznym obwodzie występują białe kwiaty płonne na dość długich szypułkach, pełnią one rolę zwabiającą owady zapylające. Wewnątrz kwiatostanu znajdują się liczne kwiaty płodne o barwie niebieskofioletowej. Pełnią one rolę w rozmnażaniu generatywnym rośliny. Kwiatostan jest płaski lub lekko wypukły, średnicy 20 cm. Krzew o dość dużych wymaganiach uprawowych. Potrzebuje gleb próchnicznych i żyznych, przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Stanowisko najlepsze półcieniste, ale w pełnym słońcu też dobrze się rozwija, jeżeli gleba jest stale lekko wilgotna. Rośliny tej nie przycinamy i pozwalamy jej swobodnie się rozrastać. Oczywiście dopuszczalne jest cięcie sanitarne, polegające na usuwaniu pędów uszkodzonych, chorych. Krzew raczej odporny na mróz w zachodniej Polsce. We wschodnich regionach, podczas silnych mrozów, wymaga okrywania. Bardzo wartościowa i dekoracyjna odmiana, godna częstszego wykorzystania w zachodniej części naszego kraju.

Miscanthus sinensis 'Dronning Ingrid'

miskant chiński 'Dronning Ingrid'

Średniej wysokości kępiasta trawa bylinowa charakteryzująca się wcześnie przebarwiającymi się na purpurowo liśćmi oraz atrakcyjnymi, beżowoczerwonymi kwiatostanami. Osiąga około 1,6 m wysokość w trakcie kwitnienia. Tworzy wyprostowaną kępę równowąskich, delikatnie przewieszających się liści, początkowo zielonych, ale już pod koniec lata nabierających czerwonego i purpurowego zabarwienia. Kwiatostany wiechowate, osadzone na szczytach purpurowych źdźbeł, początkowo ciemnoróżowe, następnie przechodzące w odcienie beżu i bieli, po dojrzeniu puszyste. Jesienią jasne kwiatostany pięknie prezentują się na tle intensywnie wybarwionych liści. Trawa odporna na wyleganie oraz mróz. Tolerancyjna w stosunku do pH gleby, łatwa w uprawie. Preferuje stanowiska nasłonecznione, podłoża żyzne, umiarkowanie wilgotne. Odmiana polecana do ogrodów przydomowych, osiedlowych. Można ją stosować jako akcent kolorystyczny na różnorodnych rabatach bylinowych, naturalistycznych.

Picea glauca 'Biesenthaler Frühling'

świerk biały 'Biesenthaler Frühling'

Karłowa, wolno rosnąca forma o regularnym, stożkowatym pokroju i żółtych przyrostach uzyskana w Niemczech pod koniec XX wieku. Rocznie przyrasta 5-6 cm. Po 10 latach uprawy dorasta do 0,6 m wysokości i 0,3 m szerokości przy podstawie. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Igły jasnozielone, cienkie, krótkie, 1-1,5 cm długości, osadzone wokół pędów, miękkie, delikatnie kłujące. Odmiana wcześnie rozpoczynająca wegetację, daje dwa przyrosty, wiosenny w maju i letni w czerwcu lub na przełomie lipca. Młode przyrosty są żółte, blednące stopniowo i zieleniejące. Szyszek nie zawiązuje. Roślina łatwa w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować żerowanie przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana polecana do małych ogrodów przydomowych i zieleni osiedlowej. Doskonale nadaje się do sadzenia w alpinariach, na rabatach z roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Polecana do uprawy w pojemnikach ustawianych w miejscach reprezentacyjnych. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.