Mahonia ×media 'Charity'

mahonia pośrednia 'Charity'

pokrój: krzewiasty wyprostowany

docelowa wysokość: od 2 m do 3 m

nasłonecznienie: stanowisko cieniste

nasłonecznienie: stanowisko półcieniste

wilgotność: podłoże umiarkowanie wilgotne

walory: roślina miododajna

nagrody: Award Merit (AGM) 1959, First Class Certificate (FCC) 1962

Odmiana o egzotycznym wyglądzie i oryginalnych kwiatach. Średniej wielkości zimozielony krzew o pionowych, prostych pędach. Dorasta do 2,5-3 m wys. i 1,5-2 m szer. Roczne przyrost 20-30 cm dł. Liście złożone, nieparzystopierzaste, 40-60 cm dł., składające się z 17-25 skórzastych, ząbkowanych i błyszczących listków. Liście pozostają na roślinie zdrowe ok. 5 lat. Kwiaty żółte, dzwonkowate, pachnące jak konwalie, przyciągające pszczoły, zebrane w kwiatostany o dł. 20-35 cm, na końcach pędów. Kwiaty jadalne (?). W cieplejszym klimacie kwitną 2 mies., zakwitają już w okresie Bożego Narodzenia, w Polsce dopiero wczesną wiosną, IV-V. Owoce pojawiają się po zakończeniu kwitnienia i stopniowo zmieniają barwę z zielonej na fioletowoniebieską. Miąższ dojrzałych owoców jest jadalny, ale należy unikać połykania nasion, ponieważ zawierają trujące alkaloidy, które mogą powodować problemy żołądkowe, szczególnie u dzieci. Jagody mają lekko kwaśny smak i zawierają duże ilości witamin. Robi się z nich galaretki, a sok służy jako dodatek do produkcji win i alkoholi. Wymaga stanowisk osłoniętych od wiatrów, cienistych i półcienistych. Podłoże żyzne, lekko wilgotne, o kwaśnym odczynie. Gatunek wrażliwy na niskie temperatury, wymaga okrywania całych roślin na zimę. Liście marzną poniżej -15 st. C. Dobrze znosi uprawę w dużych pojemnikach, które można przechowywać zimą w miejscach zabezpieczonych przed mrozem.

autorzy opisu tekstowego: Gabriel Tomżyński TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

pochodzenie odkrywca, hodowca (selekcjoner): Sir Eric Savill i Mr Hope Findlay z Savill Garden Windsor z siewek Slieve Donard Nursery, N Ireland, przed 1950.
grupa roślin liściaste
grupa użytkowa liściaste krzewy
forma krzew
siła wzrostu wzrost typowy dla gatunku
pokrój krzewiasty wyprostowany
docelowa wysokość od 2 m do 3 m
barwa liści (igieł) ciemnozielone
zimozieloność liści (igieł) liście zimozielone
rodzaj kwiatów kwiatostan
barwa kwiatów żółte
pora kwitnienia kwiecień
maj
owoce niebieskie
granatowe
pora owocowania czerwiec
nasłonecznienie stanowisko cieniste
stanowisko półcieniste
wilgotność podłoże umiarkowanie wilgotne
ph podłoża odczyn kwaśny
odczyn lekko kwaśny do obojętnego
rodzaj gleby próchniczna
gliniasta
walory jadalne owoce
ozdobne owoce
ozdobne z kwiatów
ozdobne z liści/igieł
roślina miododajna
roślina zimozielona
zastosowanie ogrody przydomowe
pojemniki, balkony, tarasy
suche bukiety
nagrody Award Merit (AGM) 1959, First Class Certificate (FCC) 1962
strefa 7a
STREFA Temp. minimalne
5a -26°C / -23°C
6a -23°C / -21°C
6b -20<°C / -18°C
7a -18°C / -15°C
7b -15°C / -12°C

autor opisu tabelarycznego: Magdalena Tomżyńska TOMŻYŃSKI Szkółka Roślin

Poznaj również

zdjecie rosliny: hortensja kosmata \'Macrophylla\'

Hydrangea aspera 'Macrophylla'

hortensja kosmata 'Macrophylla'

Krzew liściasty o dość luźnym pokroju, dorastający do 1,8 m wysokości oraz 1,5 m szerokości. Tempo wzrostu umiarkowane. Jednoroczne pędy dość grube, średnicy ołówka. Nazwa gatunkowa krzewu wywodzi się od włosków gęsto pokrywających liście, co czyni je miękkimi w dotyku, jak gdyby były pokryte meszkiem. Jest to bardzo charakterystyczna, a jednocześnie oryginalna cecha tego gatunku, po czym można go odróżnić od pozostałych hortensji. Liście ciemnozielone, w kształcie eliptyczne, duże, długości 25–35 cm, szerokości 7–10 cm. Ogonki liściowe długości 5–8 cm. Liście jesienią brązowieją i opadają. Hortensja ta jest dekoracyjna z kwiatostanów, które pojawiają się na zeszłorocznych pędach i rozwijają się od czerwca do sierpnia. Budowa kwiatostanów jest oryginalna. Po zewnętrznym obwodzie występują białe kwiaty płonne na dość długich szypułkach, pełnią one rolę zwabiającą owady zapylające. Wewnątrz kwiatostanu znajdują się liczne kwiaty płodne o barwie niebieskofioletowej. Pełnią one rolę w rozmnażaniu generatywnym rośliny. Kwiatostan jest płaski lub lekko wypukły, średnicy 20 cm. Krzew o dość dużych wymaganiach uprawowych. Potrzebuje gleb próchnicznych i żyznych, przepuszczalnych, o lekko kwaśnym odczynie. Stanowisko najlepsze półcieniste, ale w pełnym słońcu też dobrze się rozwija, jeżeli gleba jest stale lekko wilgotna. Rośliny tej nie przycinamy i pozwalamy jej swobodnie się rozrastać. Oczywiście dopuszczalne jest cięcie sanitarne, polegające na usuwaniu pędów uszkodzonych, chorych. Krzew raczej odporny na mróz w zachodniej Polsce. We wschodnich regionach, podczas silnych mrozów, wymaga okrywania. Bardzo wartościowa i dekoracyjna odmiana, godna częstszego wykorzystania w zachodniej części naszego kraju.

Dostępne u producenta
zdjecie rosliny: świerk biały \'Biesenthaler Frühling\'

Picea glauca 'Biesenthaler Frühling'

świerk biały 'Biesenthaler Frühling'

Karłowa, wolno rosnąca forma o regularnym, stożkowatym pokroju i żółtych przyrostach uzyskana w Niemczech pod koniec XX wieku. Rocznie przyrasta 5-6 cm. Po 10 latach uprawy dorasta do 0,6 m wysokości i 0,3 m szerokości przy podstawie. Pędy cienkie, sztywne, u młodych roślin wzniesione, u starszych ułożone poziomo. Gałązki drobne, liczne, każda zakończona wyraźnym, jasnobrązowym pąkiem szczytowym. Igły jasnozielone, cienkie, krótkie, 1-1,5 cm długości, osadzone wokół pędów, miękkie, delikatnie kłujące. Odmiana wcześnie rozpoczynająca wegetację, daje dwa przyrosty, wiosenny w maju i letni w czerwcu lub na przełomie lipca. Młode przyrosty są żółte, blednące stopniowo i zieleniejące. Szyszek nie zawiązuje. Roślina łatwa w uprawie, polecana do sadzenia na glebach zasobnych w składniki pokarmowe, stale wilgotnych, przepuszczalnych, lekko kwaśnych, na stanowiskach słonecznych. Odmiana odporna na mróz. W bezśnieżne zimy zaleca się osłanianie krzewów od strony południowej stroiszem, cieniówką lub agrowłókniną. Lekkie okrycie zabezpieczy igły przed wysychaniem w mroźne, słoneczne dni. Najczęściej igły wysychają od strony nasłonecznionej, wówczas wraz z nadejściem wiosny żółkną i opadają. Podobne objawy może spowodować żerowanie przędziorka sosnowca pod koniec wiosny lub latem. Po zauważeniu objawów w postaci żółknięcia igieł w okresie wegetacji krzewy należy opryskać jednym ze środków służących do zwalczania przędziorków (akarycydem). Podniesiona wilgotność powietrza sprzyja ograniczeniu występowania szkodnika. Odmiana polecana do małych ogrodów przydomowych i zieleni osiedlowej. Doskonale nadaje się do sadzenia w alpinariach, na rabatach z roślinami iglastymi lub na wrzosowiskach. Polecana do uprawy w pojemnikach ustawianych w miejscach reprezentacyjnych. W okresie Bożego Narodzenia może służyć za oryginalną choinkę.

Dostępne u producenta

Statystyka e-katalogu roślin

11349
rośliny
7792
opisów

Ostatni wpis:

2023-01-20
Cornus kousa 'China Girl'
17988
zdjęć
9119
roślin w produkcji
162
osób online